Margje

Speeddaten bij de treinen

Heel duurzaam, deze aflevering. Lekker met het openbaar vervoer naar je speeddate. Alle boeren en dates kwamen namelijk naar de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij in Beekbergen.

Een beetje eng was het ook wel, deze enscenering. Met die foto’s van de boeren in de ontvangsthal leek het even op een massale dodenherdenking. Maar dat kan ook aan mij liggen deze associatie, ik ben namelijk ietwat ziekig. Dus ik mis mijn roze bril een beetje. Het wordt dus meer een Boer zieke vrouw blog deze week. Hopelijk ben ik niet besmettelijk.

Afijn. De boeren verzamelden al hun dates tussen de stoomtreinen en kwamen als een soort sporthelden aangelopen terwijl alle dates hard juichten en klapten. Voor het feit dat ze boer waren en aanwezig waren denk ik. Want verder viel er nog niets te vieren en was er nog niets gepresteerd. Alle lange mannen bleken voor Steffie. De kleintjes waren dus voor Michelle. Alle paardenmeisjes waren voor Marnix wist ik nog van vorige week. Alle oudere dames kwamen vast voor Jaap. En alle jonge knappe meiden zouden dan wel voor Wim zijn dacht ik zo. Ik was er klaar voor.

De boeren en brievenschrijvers waren er ook klaar voor. Yvon verwelkomde iedereen enthousiast en vroeg daarna aan de boeren of ze zich even om wilde draaien. Vervolgens mochten ze weer terugdraaien en moesten de brievenschrijvers hun bipsen laten zien. Blijkbaar hoort dat bij daten tegenwoordig, dat je voor een date ook even je achterkant laat zien? Ik leer zoveel van Boer zoekt Vrouw!

Maar goed. Speeddaten, daar ging het om. Dat deden de boeren in een stoomtrein. Behalve Steffie. Die had blijkbaar geen ov-chipkaart en moest midden in een weiland gaan zitten. Hieronder een korte, edoch best lange, samenvatting van de dates.

Masterdater Jaap

Jaap vertelt Sandra You never get a second opinion for a first impression. En dat vertelt ie Marian (met een i) ook. En aan Tineke. Blijkbaar is het zijn favoriete openingszin. Even verhaspelt hij de boel tot You never get a second impression of the first opinion, maar later maakt hij er wel weer You never get a second chance for a first impression van.

Marjan (met een j)  komt zo zeker over, vindt Jaap, wat doet ze bij hem? Ze zoekt iemand waar ze zich veilig bij voelt. En ze dacht iets van dapper en moedig te zien bij Jaap die volgens haar geen lulletje rozenwater is.  Hun vijf minuten zijn om voor ze het weten. Ze moet naar Yvon die vooraan de trein op een balkon staat weg te waaien. Marjan en haar boeketje bloemen (van Jaap gekregen natuurlijk) waaien lekker mee terwijl Marjan wegdroomt over een gezellige toekomst met Jaap

Jaap blijkt nog een favoriete zin te hebben. Of eigenlijk, een combinatie van twee zinnen: “Ben je zenuwachtig? Hoef je niet te zijn, want ik ben tien keer zenuwachtiger. ” We horen het hem steeds te herhalen. Na tien vrouwen is ie dus honderd keer zenuwachtiger dan zij samen, denk ik halverwege de uitzending. Of alsnog maar tien keer? Mijn vwo examen wiskunde is lang geleden.

Marilyn wil zijn toekomstplannen weten. Jaap wil vooral rust.

Stefanie denkt dat Jaap een sollicitatiegesprek van de date wil maken, door zijn nieuwe openingszin: “Een paar dingen in je brief vielen me op…”

Gaby hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor, vertrouwt Jaap haar toe, want hij is tien keer zo… oh wacht… dat wisten we al!

Corrie blijkt helemaal niet zenuwachtig. verdorie, daar gaat mijn wiskundige berekening. Want tien keer zo veel als niets, is niets.

Petra denkt dat hij een knuffelbeer is. Daar zegt Jaap geen nee tegen, zo lijkt het.

Yvon denkt dat Jaap een talent voor daten heeft.

Giebelende Steffie

Steffie heeft nog niet zoveel ervaring met daten en is er best zenuwachtig over. Al die mannen die voor haar gekomen zijn. Pffffff. Maar goed, daar gaat ze. Hans komt al het weiland inlopen.

Hans had eerst gecheckt of zijn ballen er nog zaten voordat ie een brief schreef, zo leren we. Stukje humor naar de mensen toe denk ik?

Steffie vertelt Pieter dat ze het stoer vindt dat mensen brieven schreven en nog komen speeddaten ook. Daar moet je wel ballen voor hebben, zo geeft ze aan. Ah. Ha. Wacht. Steffi de paardenfokker vindt ballen gewoon een gewoon woord natuurlijk.

Peter heeft wat lekkers meegenomen. Hij mag ook op het kussentje in het gras komen zitten. Hij stuurde een brief met een teddybeer. Dat viel op. Vandaag heeft ie een shirt aan met dezelfde kleur als het shirt van Steffie. Dus was ie haar al weer opgevallen. Ze vertelt hem giebelend dat zijn brief meteen op de ja-stapel terecht was gekomen. Dat lijkt een goed begin. Maar het gesprek valt daarna op zijn boer zoekt vrouws nogal stil. Daar zitten we dan, horen we voor de eerste keer verzuchten. Vijf minuten kan heel lang zijn.

Harrold nam ook wat mee, een armband. Nou niet meteen het allerhandigste cadeau voor een hengstenfokker denk ik dan. Maar goed. Dat hij 1m96 lang is helpt wel. Viel lekker op. En hij houdt van tractor rijden. Steffie heeft niets met de trekkertrek an sich, hoewel de feestavonden wel leuk zijn. Daar hadden ze elkaar ook kunnen ontmoeten, bedenkt Harrold. Maar dat is dus niet gebeurd. Gelukkig zitten ze nu samen alsnog in een weiland.

Joost vindt het onzin dat Steffie niet snapt dat mensen niet op haar schrijven. Want ze heeft zo’n goede uitstraling. Ze glundert van zijn complimentjes.

Roel vindt haar een leuke bescheiden meid daarom schreef ie. Steffie zag zijn foto en dacht “Die hoeft toch niet mee te doen aan een programma?” Maar Roel wil wel eens zijn vaste kringetje uit. En hij vindt haar ook in real life nog heel leuk, laat hij weten als Steffie er naar vraagt (dat lijkt ze bij alle mannen te doen; checken of ze haar nog steeds zien zitten, zodat ze straks niet iemand kiest die haar bij nader inzien niet meer wil). Over Roel vertelt ze “Hij lult makkelijk en heeft giga bovenarmen. Wel wat mager, maar dat krijg ik er wel aan. ” Fokker Steffie blijkt ook een feeder! 😉

Paul zijn brief heeft haar het meest geraakt, vertelt Steffie, die heeft ze vaker herlezen. Sterker nog, elke dag een keertje! Wat hij met zijn koeien heeft, heeft zij met haar paarden. Elke keer als ze de brief las werd ze blij. En dan is ook nog eens 1m96. Drenthe leek haar opeens niet meer zo ver weg en overkoombaar wat reizen betreft.

Jan heeft wel een babbel, maar die moet nog even los komen. Vijf minuten is dan heel kort om los te komen. Echt gezellig lijkt het daarom niet te worden.

Danny heeft een zelfgemaakt welcome uithangbord van hoefijzers mee. Zijn brief vond ze heel vrolijk, vertelt Steffie. Danny komt na de date vrolijk aan bij Yvon. Danny herkent de onzekerheid van Steffie wel vertelt hij Yvon. Achgossie. Ik hoop maar dat ze hem kiest.

Kevin is stukken jonger dan Steffie. Maar Kevin kijkt niet naar leeftijden. Steffie had de hele dag al naar hem (uit)gekeken. Ze staren vrolijk verder in elkaars ogen. Dit jonkie mag zeker komen dagdaten, wedden?

Posttraumatische Wim

Fanny vraagt zich af of Wim wel genoeg tijd voor een vriendin heeft. Jawel hoor, hij werkt echt niet altijd.

Tjitske bleek niet uit Friesland te komen (ik snap je verwarring hoor Wim, met zo’n naam), maar wel boer te zijn. Ehm… nou ja, ze heeft een moestuin. Wortels, bascilicum en spinazie verbouwt ze. En boontjes, maar die zijn mislukt. De date lijkt niet mislukt. Er wordt in ieder geval heel wat afgesmiled.

Paula weet alles van aaltjes. Dat vindt Wim fijn. Kunnen ze lekker vaktaal kletsen. Want anderen snappen niets over microscopische wormpjes in de grond.

Marlies gaat graag bij vriendinnen en familie langs. Haar ouders hebben ook een boerderij. Ze weet precies hoe het gaat dus, op een boerderij. Hasske handig.

Irena komt niet van een boerderij, maar heeft wel een eigen huisje en daar mist nog iets in.  Wim.

Janke Trientsje is niet dol op treinen, maar wel op auto’s. En autocross. Wim ook. Dat klikt dus meteen. Zij zal met zo’n naam toch hopelijk wel uit Friesland komen?!

Marit is dol op autobusjes en wil weten of Wim met haar mee wil de wereld rondreizen in een dergelijk busje. Wim vertelt dat een zelfde soort busje van zijn zwager in zijn schuur staat, die kunnen ze vast wel eens lenen. Maar een half jaar weg, dat kan niet als je boer bent hoor, zo waarschuwt hij Marit.

“Jij schreef in je brief iets over posttraumatische filosofie en theologie, toch?” vraagt Wim aan Enrieke.  Maar het bleek om postmoderne te gaan. Net iets anders.

Annelou en Wim praten over de huizenprijzen die de pan uitrijzen.  Ook een interessant onderwerp voor je eerste date. Oh wacht, de logica wordt alsnog duidelijk. Een huis is niet meer te betalen. En in je eentje al helemaal niet meer op te brengen. Annelou lijkt dus vooral op zoek naar een hypotecaire partner, of naar iemand die al een huis heeft.

Marnix en zijn snaartje

Denise is een klein tikkeltje eigenwijs. Net als Marnix. Dus tja nou dat (heb er verder even niets over te melden).

Marjolein wil weten of Marnix ook paardrijdt. Marnix zelf noemt zijn manier van paardrijden eerder paardzitten.  Marnix geeft na de date aan dat zijn snaartje werd geraakt, maar dat er geen muziek uitkomt. Dat klinkt als een no go voor de dagdate. En ik wil niet weten wat ze dan wel of niet geraakt heeft.

Amber vindt het allemaal maar spannend. Die is misschien benauwd voor dat snaartje?

Bertine vindt het allemaal niet spannend. Zij gelooft namelijk niet in zijn eigenwijsheid en moeilijkheid. Hoe harder je schreeuwt dat je iets bent, hoe minder zij gelooft dat het zo is. Marnix lijkt deze theorie wel interessant te vinden.

Joany heeft worst meegenomen. “Is het paardenworst?” zegt Marnix enthousiast, maar dat blijkt het niet te zijn. Marnix heeft heel andere openingszinnen dan Jaap. “Wat is het lekkerste deel van een koe?” is er zo eentje bijvoorbeeld. Joany weet dat wel: de Entrecote. “Waarom?” wil Marnix weten. Nou, omdat er een randje vet aan zet. Met vet meer pret, aldus Joany. “Heel interessant” zegt Marnix als ze ze vertrokken is en hij de worsten oppeuzelt. Ik vermoed een geraakt snaartje met muzikale uitkomst.

Janneke blijkt over koude voeten te hebben geschreven. Ze heeft geen koude voeten vandaag, vertelt ze. Dat wil Marnix dan gelijk even checken, dus trekt hij haar schoenen uit. Marnix vindt dat ze wel koude teentjes heeft. Ik voorvoel een me-too-tje, maar Janneke vertelt later aan de andere vrouwen dat deze blotevoetenactie wel het ijs brak. Hmmm, waren die voeten dan wel of niet koud. als ze het ijs braken?

Maaike heeft een klein beetje geluk als cadeautje mee. Ze gaat hem niet 99 van de 100 keer zijn gelijk geven vertelt ze Marnix al vast. Maar ze vertelt hem tegelijkertijd ook dat ze heel vaak wel meegaand is en over te halen valt. Ik vind het moeilijk te pijlen of Marnix dit als een uitdaging ziet of al afgehaakt is.

Willemijn wil wel eens weten waarover hij dan steeds het laatste woord wil hebben. Over wat ze gaan eten ‘s avonds bijvoorbeeld, geeft hij aan. Dan moet je zelf koken, vindt Willemijn. Wie kookt bepaalt. Dat vindt Marnix wel een interessante stelling. Mijn man leeft ook al decennia lang zo samen met mij. Ik kook alleen maar wat ik zelf lekker vindt. Als ie vruchten en noten door zijn eten wil, dan moet ie zelf maar achter het fornuis gaan staan. Wij zijn al ruim dertig jaar samen, dus het werkt goed.

Sylvia krijgt aan het eind van de date een blos bloemen. Net als alle andere vrouwen van Marnix trouwens. Hij legt iedereen uit dat hij niet zo van de bloemen is en dat dus de eerste en ook meteen de laatste keer zal zijn dat ze bloemen van hem krijgen. Zo, dan weten ze dat maar gelijk, kunnen ze later ook niet zeuren dat ie nooit een bossie voor ze meeneemt.

Natascha komt ook nog daten, maar mag in de montage niet eens een zin afmaken. Dan weet je al: die wordt zeker niet gekozen! Arme Natascha.

Michelle verruilt hoekbank voor treinbankje

Michelle is bijna jarig en krijgt van haar eerste date Zeno meteen een vervroegd verjaarscadeautje.  Hij woont nog thuis, alleen wonen is namelijk maar zo stil. Bij zijn ouders op de boerderij is altijd iemand thuis. Ja, zo kun je het ook uitleggen waarom je nog steeds niet zelfstandig bent/woont.

HarmJan lust geen champignons, dat is misschien wel veel erger nog. Maar gelukkig heeft wel een heel lief hondje, daar scoort hij weer punten mee. Maar of je als champignonhater bij een champignonteler echt in de smaakt valt, dat vraag ik me af.

Sietze mag ook in de trein bij halte Beekbergen. Zo, nou, daar zitten we dan. Ha, kijk, een heus Boerzoektvrouwstiltemomentjemetclichéopmerking. Gelukkig houdt ie wel van dieren.

Maarten houdt gelukkig ook van dieren. Alleen van stoere dieren. Grote honden. Kleine hondjes tolereert ie. En hij is bang om gekwetst te worden als ie zich openstelt. Een grote jongen met een klein hartje aldus zichzelf. Michelle kijkt hem met een big smile na als hij naar zijn exitgesprekje met Yvon vertrekt. Dat zit vast goed. Dat kleine hondje van haar, ach, dat leert hij vast wel te waarderen.

Stefan nam een doosje geluk mee. Jammer dat zij het al kende. Maar Michelle stelt hem gerust, dit cadeautje is echt helemaal haar stijl.

Roeland wil weten wat ze uit het spirituele haalt. Michelle vertelt dat ze vooral met energie werkt. Nou ja zeg, denk ik thuis op mijn bank, dat doe ik ook! Mijn laptop bijvoorbeeld, die gebruikt heel veel energie bij het thuiswerken. Net als mijn waterkoker, voor de liters thee die ik drink. Michelle en ik hebben zoveel gemeen.  Ik heb bijvoorbeeld ook een hoekbank. Speeddater Patrick ziet zichzelf al liggen op de hoekbank van Michelle.

Willie heeft een motor, aan de ogen van Michelle te zien ziet zij zich al achter op die motor zitten. Of zou ik dat verkeerd zien?

We blijven bij de vervoersonderwerpen: Ruud heeft een hekel aan treinen, maar niet aan deze waar Michelle in zit.  Hij houdt van babi pangang, meer schijnt er niet in de brief te hebben gestaan. Je vraagt je af waarom al die andere briefschrijvers toch van die hele epistels schrijven. Als ik ooit moet daten schrijf ik gewoon: Hoi, ik ben Margje, en ik houd van rendang. Klaar.

Kiezen maar!

Okay, dat waren de dates. Nu moeten ze kiezen. Eerst even gezamenlijk evalueren met de ander boeren. Marnix vindt de dates erger dan doodgaan, daar heb je namelijk zelf geen last van. Hij vindt alles een grote rollercoaster van emoties. Wim vond het gewoon tof.  Steffi vindt het moeilijk om te kiezen, ze heeft zes keer ja. Hoe laat ze nou iemand afvallen? (ze is meer van het laten aankomen, zoals we eerder al hoorden!). Michelle vindt het ook heel lastig, vooral omdat bij haar eerste keuzes niemand uit Brabant zit. Jaap vond het geweldig allemaal en heeft een lijstje met plussen en minnen gemaakt. Een beetje zoals je als werkgever bij een sollicitatiegesprek doet dus.

En dan moeten ze echt kiezen. Gespannen kopjes overal.

Wim kiest Paula, Irena, Marit, Marlies en Janke Tryntsje. De gekozen vrouwen geven elkaar een high five. Nu maar hopen dat Enrieke deze speeddate achteraf niet als te traumatisch heeft ervaren.

Michelle is niet zeker van haar zaak, maar kiest Zeno, Maarten (zie je wel!), Ruud (aka de babipangangboy), Stefan (told yo so!) en Sietze. De gekozen mannen feliciteren elkaar. HarmJan denkt waarschijnlijk dat ie maar beter champignons had moeten leren eten.

Marnix heeft de namen van zijn dagdatevrouwen op zijn hand geschreven: Sylvia, Joany (worst meenemen blijkt dus te werken!), Janneke, Bertine en Willemijn. Die laatste was een close call waarschuwt hij haar. Ehm, say what?

Jaap gaat voor Gaby, Marilyn, Marjan, Marian en Petra. Er was even een spannend moment toen de ene Marian dacht dat ze gekozen was, en hij de andere Marjan bedoelde. Maar gelukkig koos hij toen alsnog de andere Marian ook. De gekozen vrouwen doen een grouphug. Stefanie zal een nieuwe sollicitatiebrief voor een andere baan, ehm, man, moeten schrijven.

Steffie heeft ook een spiekbriefje. Ze kiest Paul, Kevin (dacht ik al),  Roel, Danny (gelukkig maar!) en Harrold.  Harrold bespringt de andere gekozen mannen. Ik denk alleen maar: En Joost dan??!! Maar goed, ik denk ook aan Roel, die kan zich klaarmaken voor de borden eten die ze hem voor gaat zetten tijdens de dagdate denk ik. Maar dat zien we pas volgende week. Tot dan!

Zo. De zomer van 2018 is nu echt voorbij. Als Yvon met brieven op pad gaat is het gewoon nog zomer. Maar als dan de uitzending met het postbodetje spelen  op t.v. is, dan is het herfst. En terwijl wij kampeerden op de camping, of in de Middellandse zee dobberden of anderszins vakantie vierden, werd er bij vijf boeren gespeeddate en gelogeerd en gecitytript. Misschien was je deze zomer wel tegelijk met een kersvers boerzoektvrouwkoppel in Berlijn, of Stockholm of Barcelona of waar die citytrips dit jaar ook maar naar toe gingen. We weten het nu nog niet. De boeren weten het echter al lang. Alles is al gebeurd. En eindelijk, eindelijk, eindelijk, mogen wij meekijken naar wat de vrouwzoekende (of manzoekende) boeren (of boerinnen) allemaal mee hebben gemaakt.

(foto: Boer zoekt Vrouw – KRO NCRV)

Natuurlijk maak ik voor u ook dit jaar weer samenvatting. Zodat u niet hoeft te kijken.

Eerst de heel korte samenvatting:

Saskia wil geen snor maar wel een tas en is niet door.

Boer Wim is wel door, met 333 brieven (waarvan sommige brieven zelfs met een pen werden geschreven, hoe knap! Aldus de boer die blijkbaar niet kan schrijven of zelf geen pen heeft ofzo).

Marnix heeft wel wat: een snaartje en oude thee en mag met 75 brieven ook door.

Wilfried was teleurgesteld en blijft teleurgesteld; hij had maar zes brieven. Niet door dus. En die vrouwen in zijn stal vindt hij ook maar niets.

Boer-blijf-maar-gewoon-jezelf-er-zijn-al-zoveel-anderen-Jan is ook niet door, maar leek niet teleurgesteld met zijn tasje vol 33 vrouwen.

Michelle blijkt twee hoekbanken te hebben! En geen man. Maar ze kreeg 326 brieven. Daar zit vast wel een knuffelbeer bij. Oh, wacht, die zaten er al bij ja. Ingepakt en wel. Door dus. Op naar de speeddates.

Rudie heeft zes roze koeken, kreeg negen brieven en heeft al een date geregeld voor zaterdag. Hoppetee!

Jaap is door en droomt van een zomer vol vrouwen en wijntjes in zijn tuin.

Steffi is ook door. De hengstenfokker bloost ervan.

Boer Remco is gediskwalificeerd. Say what? Jep. Gediskwalificeerd. Dan moet je de uitgebreide samenvatting maar gaan lezen!!!

Hieronder vind je de heeeeeeeeeeeeeele lange samenvatting! 😉

In deze uitzending zagen we nog even alle tien boeren. Die hun gewone postbode opeens vervangen zagen worden door Yvon met een nieuwe tas.  Die tas was ze overigens bijna meteen bij boer 1 al kwijt, want Boerin Saskia vond die tas zo te zien leuker dan de brieven die er in zaten. Dat waren er trouwens maar negen. Een boerin van 53 spreekt blijkbaar niet veel mannen aan. Of, en dat denk ik zelf, er kijken gewoon weinig single mannen van rond de vijftig naar Boer zoekt vrouw. Snorremans Bartho keek wel, en stuurde, als oprechte geitenboer die hij is, meteen maar een kaasje mee. Saskia was niet zo gecharmeerd van de snor (maar die kan er af, aldus Yvon), de kaas vond ze echter wel te pruimen. Anne, die ook een brief had geschreven, vond ze ook wel lekker. Saskia was zichtbaar onder de indruk van alle complimenten die in de brieven staan. Ik ben benieuwd of ze met alle negen mannen gaat daten. Op haar zeventiende had ze voor het laatst een date. Ik gun haar nu negen leuke dates en jaren vol liefde.

Kijk, ik weet best wie wèl naar Boer zoekt Vrouw kijken. Vrouwen. Die schrijven veel sneller ‘op een boer’. En zeker op jonge boeren zoals Boer Wim, die dol is op zijn mooie hoopje klei in Flevoland (zijn woorden, niet de mijne). De 28-jarige akkerbouwer hapert soms een beetje (Yvons woorden, niet de mijne), maar haalt wel het record aantal brieven van dit nieuwe seizoen binnen: 333 vrouwen willen wel naar de polder komen. Dat zijn er best veel, dus moet er goed en streng geschift worden. Geen oude vrouwen, besluit Wim die duidelijk geen cougar aan de haak wil slaan. Dus iedereen vanaf 35 jaar valt af. Ik voel me zelf meteen bejaard en zie dat Yvon ook even wat weg moet slikken. Jep Yvon, wij zijn gewoon geen jonge blommen meer,  meer een bossie verlepte roosjes. Maar ach, zolang we nog geen droogbloemen zijn, komt met ons nog wel goed. Met Wim komt het vast ook wel goed. Dat hij echt jong is en jong denkt, blijkt ook als hij een handgeschreven brief aan het lezen is en onder de indruk is van die brief. Niet om wat er in staat, maar alleen al om het feit dat die brief handgeschreven is. Knap hoor, vindt Wim, dat iemand dat kan. Wim is duidelijk van de whatsappgeneratie; typen typen en een smiley… Hij kiest uiteindelijk tien vrouwen uit voor de speeddate. Tien vrolijke ambitieuze vrouwen. Eentje is arts en wil een eigen praktijk (zou er een artsentekort in de polder zijn?) en een ander doet iets met aaltjes (ja, ik wist ook niet wat dat inhield, maar volgens Wim zijn dat beestjes in de grond die niet goed voor zijn aardappels zijn, dus hartstikke handig als hij daar mee gaat daten, kan hij haar kennis mooi inzetten in zijn bedrijf). Volgens mij is die Wim stiekem gewoon zelf ook hartstikke ambitieus.

Boer Marnix, die ene boer die beter met beesten om kan gaan dan met mensen en die graag wil dat alles gaat zoals hij het wil, kreeg 75 brieven. Ook hij mag dus door naar de speeddates. Hij wil geen paardenmeisjes vertrouwt hij Yvon toe. Want bij paardenmeisjes staat het paard altijd op 1, en daar kan hij dan nooit tegenop. Bij een paardenmeisje moet je eerst weten; leeft ze met een paard of voor een paard? Marnix vindt paarden best leuk. Je kunt er leuke dingen meedoen en ook best een emotionele band mee hebben en er mee meeleven. Maar aan het eind moet je zo’n beest ook gewoon lekker op kunnen eten. En dat willen paardenmeisjes meestal niet. Dus doe hem maar geen paardenmeisje. Dat er uiteindelijk bij de tien brieven die hij heeft uitgekozen toch zeven paardenmeisjes zitten, dat verbaast Yvon en ons dus nogal.  Maar ja, wat moet je dan, verzucht boer Wim. Zijn snaartje werd gewoon niet geraakt door de andere brieven. Geen idee waar zijn snaartje precies zit. In ieder geval niet in de theepot. Want dat drinkt hij waarschijnlijk nooit. Yvon ontdekt namelijk vol verbazing en afschuw dat het doosje thee dat Marnix haar heeft gegeven houdbaar is tot 2014. Kan iemand Yvon vertellen dat zo’n vacuüm verpakt doosje met theezakjes echt wel een paar jaar langer meekan. Maar goed, hopelijk zit er bij die tien speeddatesbabes van Marnix iemand die zijn voorraadkast kan updaten. En zijn snaartje kan vinden. Ehm raken. Zoiets.

Boer Wilfried (43 jaar) was een beetje teleurgesteld in de liefde. Waarschijnlijk was ie nu ook nog eens teleurgesteld in het aantal brieven, want hij kreeg er maar zes. Tot grote vreugde van de BZVkijkers had Yvon al een van de schrijfsters uitgenodigd en tussen de koeien gezet. Wat? Worden we nu meteen al getrakteerd op boervrouwontmoetingen, gênante gesprekken en nog gênantere stiltes? Arme boeren, BZV is echt begonnen, natuurlijk willen we dat iedereen gelukkig wordt aan het eind, maar eerst willen we ook een beetje emo-t.v. en blijdatikdaarnietbenzeg-scènes.  Dus Go Wilfried go, op Sabine af. Sabine denkt dat een boerderij best hard werken is, maar ze wil heus wel meehelpen en mag ze dan nu eindelijk die koeien eens aaien?  Dat mag.  Wilfried vond het heus gezellig dat ze er was, maar voelde geen klik en wilde graag de rest van de brieven bekijken of daar misschien wat bij zat. Maar dat mocht nog niet. Want Yvon had ook Laurette in een schuur gezet. Dus daar moest Wilfried nu naar toe. Wel complimentjes maken, gilt Yvon hem nog als tip na. Laurette kwam net gisteren terug van Kos en had een fles Ouzo voor de vrouwzoekende boer meegenomen. Dat kende Wilfried niet, dus waarschijnlijk gaat ie het ook niet drinken (want wat de boer niet kent… afijn, u heeft hem vast al door). Wilfried wandelt met de ouzo weer terug naar Yvon en laat Laurette op de aardappelberg achter [edit: het was een berg houtsnippers bij nader inzien]. Hij voelde nog niet iets van ping, bij Laurette. Gelukkig zijn er nog vier vrouwen over. Die zitten tot zijn teleurstelling niet ergens op het erf. Yvon vertelt hem dat ie het verder allemaal maar zelf moet gaan doen. De kijkers vermoeden dat hij vervolgens teleurgesteld in alles met een lege fles ouzo naast zich op de bank is beland.

Weduwnaar Jan (ja, zo werd ie genoemd, maar hij is ook boer) is 60. Hij is zijn stem kwijt, want heeft 3 dagen kermis gevierd.
Leef nu het is later dan je denkt, aldus Jan. Blijkbaar heeft ie op de kermisfeesten geen vrouw opgeduikeld. Maar Yvon vertelt dat ze 33 vrouwen voor hem in een tasje heeft, dus dat komt vast wel goed. Tot mijn vreugde hebben meer vrouwen doorgehad dat Jan dol is op spreuken (Wees jezelf, er zijn al ander genoeg), want ik zie heel wat postkaarten met spreuken erop. Samen met zijn kinderen zoekt hij vast een paar leuke dates uit. En met een beetje mazzel kan hij volgend jaar met 1 vrouw met een tasje naar de kermis.

Champignonkweker Michelle (29 jaar) is goed in dingen weglachen en zoekt iemand om mee te kunnen knuffelen op haar hoekbank. Yvon komt aanzetten met het beroemde tasje met brieven, maar dan mag Michelle op de knop van de lopende band drukken en blijken er nog kratjes vol brieven voor Michelle te zijn.  In totaal schreven er 326 mannen een brief. Ha, kijk, blijkbaar kijken jonge mannen wel naar Boer zoekt vrouw hoor ik u zeggen. Nee hoor, antwoord ik dan, maar hun platonische vriendinnen van rond de dertig wel. Die hebben hun single vrienden vast een linkje met de oproep van Michelle gestuurd. Michelle is er beduusd van.  Twee zussen en twee vriendinnen nemen de kratten mee naar de bank in de tuin. Verhip, nog een hoekbank! We zien de vijf vrouwen de brieven lezen en de pakjes met knutsels en knuffelbeesten uitpakken. Hoe er verder precies geschift wordt is me enigszins onduidelijk. Maar als we later links in beeld rook zien opstijgen, vrees ik dat ze gewoon de helft van de brieven in de vuurkorf hebben gegooid.

Rudie heeft een melkveebedrijf, maar geen meubels in huis en ook geen vrouw. Het een hoeft niet per se het gevolg van het ander te zijn, maar het kan wel.  Rudie zoekt een spontane ad remme vrouw, gewoon hoppetee en
kom maar op en koekje erbij  (ja, ik snapte het ook niet allemaal, maar kijk het maar terug, hier ging het echt allemaal over).  Gelukkig heeft Rudie  liever kwaliteit dan kwantiteit, want hij krijgt maar 9 brieven. Samen met Yvon leest hij de brieven. De ene vrouw wil komen hout hakken voor de haard. Handig. De andere heeft een gebruiksaanwijzing, dat vindt Rudie prima, zolang ze hem die gebruiksaanwijzing er dan maar bij geeft.  Koekje erbij (zijn koekjes erbij bleken echter roze koeken)?
Over koekjes erbij; een van de brieven is van Rianne, zij kookt en bakt graag.
Gelijk maar even bellen vindt Yvon die blijkbaar wel zin heeft in wat anders dan een roze koek. “Hallooo dat is een verrassing” zegt Rianne. En dan maakt Rudie gewoon hoppetee meteen een date voor komende zaterdag.
“Je hebt een date!!!” kirt Yvon enthousiast. “Ja,” zegt Rudie “had ik misschien eerder moeten doen”. Nee joh, dan hadden wij geen Boer zoekt Vrouw meer om naar te kijken!

Bloemenkweker Jaap van 49 had niet veel brieven verwacht. Maar krijgt er 48 en is dus door. Dat vindt ie echt fantastisch. Hij ziet het helemaal zitten. Mooi weer, lekker buiten zitten, wijntje erbij. Hij lijkt echt uit te kijken naar de logeerpartij. Blij glunderend leest hij zijn brieven door. Samen met zijn blije zus. En zijn ouders zijn ook al zo blij. Ik werd er gewoon plaatsvervangend ook blij van. Go Jaap!

Steffi. Ik wil niets vervelends horen over Steffi. Kom je aan Steffi, kom je aan mij. Steffi kan zich niet voorstellen dat er mannen naar/voor haar zouden schrijven. Ze gelooft dan ook dat de stapel van drie enveloppen die Yvon op tafel legt alles is. Drie. Dat zijn er al drie meer dan ze zich kan voorstellen. Dan  pakt Yvon haar tas erbij en kwakt nog eens 46 brieven erbij.
Holy shit, schrikt Steffie.  Het zijn er 49
Ze snapt het niet, het kan niet waar zijn. Vriendin Bettina wordt gebeld dat ze moet komen helpen, want Steffi is van slag. Maar Bettina is aan het werk (meld je maar ziek, oppert Steffi half serieus).  Gelukkig kan zus Madelon  helpen met het doornemen van de brieven zodat Bettina geen ontslag krijgt na deze uitzending. Steffi heeft zin in het speeddaten, maar vindt het ook doodeng.  Ik vraag me af of de mannen die ze heeft uitgekozen het ook eng vinden om te gaan speeddaten met een hengstenfokker. Gelukkig is speeddaten met een broek aan. En Steffie bloost er van. Je zou het niet verwachten, van iemand met zo’n stoer beroep. Wij vinden Steffi lief en zijn blij dat ze door is! Steffi kan het nog steeds niet geloven. Dat er tien mannen voor haar gaan komen. Oh jee, de foute grapjes zijn hier wel heel makkelijk te maken. Maar ik doe het niet hoor. Ik doe het niet. Sorry voor de broek aan opmerking. Die slipte er tussendoor. Wederom no pun intended.

Remco  van 28 is een  biologische melkveehouder  met een zieke vader. Door deze situatie heeft Remco op de boerderie  de gezinshoofdfunctie overgenomen. Hij is een knuffelbeer voor de hele familie geworden, aldus hemzelf. Yvon neemt hem mee een eindje rijden. Ze vertelt hem dat hij 47 brieven heeft gekregen. Dat bleek net eentje te weinig om door te gaan met de speeddates. Het scheelde dus maar een brief. Omdat ze dat een beetje sneu vonden hebben ze een feestje voor hem georganiseerd. Want Remco houdt wel van een feestje toch? Ze regelden een tentje. En een bandje. En veertig brievenschrijfsters om mee te feestvieren. “Donders” riep Remco verrast uit. En de band had allemaal dezelfde roodzwartgeblokte blouse als Remco aan. Dat leek allemaal erg leuk. Maar opeens is het feest op t.v. voorbij. We horen dat Remco voordat de NCRV met hem ging feest vieren al met allerlei brievenschrijfsters intens contact had gehad. En/of geknuffeld. En ze had gezegd dat ze brieven moesten gaan schrijven.  Dat vond de NCRV niet eerlijk ten opzichte van de andere vrouwen die naar het feestje waren gekomen en van niets wisten. En dus werd Remco gediskwalificeerd. Afgelopen, klaar, die zien we dus nooit meer terug, ook niet op de website. Ik volg het hele verhaal niet helemaal, maar Boer zoekt vrouw gaat Remco in ieder geval niet meer volgen. Einde verhaal dus nu hier!