Margje

19 juli 2018

Lief is de enige koffiedrinker hier in huis. Ik ben meer van het water en de thee.
Toen hij veertig werd kreeg hij zijn eerste Nespresso koffieapparaat. Jarenlang dronk hij dus van die cupjeskoffie.
Prima, omdat een pot koffie zetten bij ons in huis toch niet echt een optie is. Als je in je eentje drinkt is de koffie in zo’n pot oud voordat je het weet.

Maar goed. Het milieu enzo. En de kosten. En. Nou ja. We deden eens wat berekeningen. Misschien was een apparaat dat verse bonen maalt en daar een kopje koffie van zet wel een betere optie. Ook al zou zo’n ding wel wat meer ruimte op ons aanrechtblad innemen. Na een rondje informeren op Twitter en bij vrienden werd er voor zijn negenenveertigste verjaardag overgegaan tot de aanschaf van een ander apparaat. Eentje die bonen maalt voor een vers bakje leut.

Het huidige Nespressoding werd inclusief wat koffiecupjes via Marktplaats verkocht aan een koper die na ontvangst een enthousiast mailtje stuurde dat ze zojuist een eerste kopje koffie hadden gezet en helemaal blij waren en Lief zette al snel zelf ook zijn eigen eerste kopje koffie van versgemalen bonen. Iedereen blij zou je zeggen.

Ik heb geen problemen met het ding op mijn aanrecht. Maar moest wel even wennen aan één van zijn eigenschappen. Als het apparaat eenmaal aanstaat, en een tijdje niet wordt gebruikt, dan gaat ie opeens een soort van pruttelen en warm water spuwen. Geen idee waarom. Misschien heeft ie aandacht nodig, moeten de leidingen regelmatig gespoeld worden. Of heeft het te maken met de warmhoudfunctie ofzo. Hoe dan ook, de situatie is dan als volgt: vanuit de keuken komt het opwarmpruttelstoomachtiggeluid van het koffiezetapparaat en dan weten we: er gaat zometeen water uit het apparaat komen. En als er dan geen opvangbeker onder staat, dan komt dat allemaal in het (net wat lastiger schoon te maken dan een beker) opvanglekbakjeding terecht. Dus schiet Lief of ik, bij het eerste hijbegintweergeluidje, omhoog, om naar de keuken te sjezen en er een beker onder te zetten. Maar de laatste weken is het te warm om te sjezen. Of om überhaupt uit je stoel omhoog te komen. Dus kijk ik bij het moment supreme Lief doorgaans alleen maar aan met een vragende blik. Meestal knikt ie van ja, dan heeft hij er al proactief een beker onder gezet. Soms schudt hij van nee, en dan laten we het maar zo.
Ik vind het een dom en vaag gedoe, dat zo nu en dan zelfstandig doorspoelen van dat koffiezetapparaat. Onhandig ook.

Maar vandaag is het al de hele ochtend stil in de keuken. Lief werkt vandaag niet thuis. Er drink niemand koffie, het koffiezetapparaat is ook niet aangezet, dus hij gaat ook niet opeens spontaan geluid maken en water spuwen. Opeens is dat pruttelen van dat ding toch best gezellig. Want het betekent dat Lief tegenover mij aan tafel zit te werken. Veel leuker dan in je eentje zitten te typen.

Misschien moet ik het ding gewoon even aanzetten. Gewoon voor het idee. En voor de gezelligheid. Koffie iemand??

Ja, ik weet het, bij jullie is het ook warm.
Maar hier in mijn regio is het pas echt heet. Of was er ergens een krantenredacteur oververhit, dat kan ook.

Veertien werd hij. En dat vierden we. Natuurlijk vierden we dat. Want wat is er niet te vieren aan die zoon van ons.
Hij is nog steeds de leukste puberjongen die ik kan verzinnen.
Onverstaanbaar soms (dat heeft ie van mij vrees ik, we denken sneller dan we het zeggen kunnen ofzo), met lichtelijk de baard in de keel en ook een lichtelijk snorretje dat afgeschoren diende te worden (toch een mijlpaal hoor, een snorscherende zoon!), vol originele ideeën en gedachten en doorgaans echt lief. Hij haalt vast ook streken uit (sorry leraren, heeft ie van zijn vader denk ik, grijns), en we zullen niet alles weten (ook prima), maar vooralsnog zou ik het aanraden, een zoon als deze.

Jarig was hij. Dat vierden we gewoon twee keer. Op de woensdag zelf en op de zaterdag erna nog maar eens voor de genodigden die er op woensdag niet bij konden zijn. En al vieren we verjaardagen doorgaans klein (alleen de beide stellen grootouders en de twee bevriende gezinnen van op en om de hoek), toch was het ook een soort van groots vieren. Hij blij verrast door de financiële bijdragen aan zijn spaarpot, wij vooral blij omdat het met fijne mensen om je heen altijd leuk borrelen en eten is.

Ondertussen zijn de vlaggetjes weer weg uit de tuin (best jammer eigenlijk, stond wel vrolijk), en wordt er al keihard vakantie gevierd door de pubers hier in huis. Ook al begint die eigenlijk pas vrijdagmiddag (maar ze doen gewoon de laatste twee weken ongeveer niets, echt absurd (maar op vakantie gaan mag dan weer niet, want het is officieel nog niet vakantie, vaag toch), maar ook wel lekker, ze waren er aan toe na al het harde werken). Jongste is ook over, met een mooi rapport (die ene 5 die is ontstaat door een miscommunnicatiegevalltje waardoor ie op eens een 1 op een proefwerk had, die negeren we gewoon, want verder alleen maar zessen (4x), zevens (5x) en achten (4x), dus prima). Door naar de derde klas van het Technasium dus. Maar eerst een paar weken geen school (en niet elke dag 30 kilometer fietsen). Ook fijn!

Het wonder van ons stadje, zo noemde ik Oudste gekscherend afgelopen week.
Want een wonder leek het te zijn; steeds meer cijfers kwamen binnen op Magister en langzamerhand verdwenen de onvoldoendes uit de eindlijst en stonden er alleen nog maar zessen en zevens op het laatste rapport.

Vorig jaar schreef ik nog over die zessen en zevens (KLIK hier). En kijk nu eens. De vervelende vakken achter je mogen laten, dat hielp. Gemotiveerd zijn om over te gaan naar de vijfde omdat je dan met je eigen vriendengroep mee mag met de Romereis, dat hielp vast ook (oeps, ik mag wel vast gaan sparen!).

Sommige zesjes zijn krap, maar sommige zevens juist weer ruim. En nergens een onvoldoende. Gewoon over dus. Niet eens een bespreekgeval.
“De leraren zullen je wel missen in hun lijstje met bespreekgevallen” grinnikte ik. Oudste moest ook lachen. Voluit. Niets kon haar nog wat maken.

This is gonna be my year stond er op de agenda die ze kocht voor dit schooljaar. Ze bleek helemaal gelijk te hebben!

Vond deze net terug tijdens het opruimen van een kastje (ik ruim deze week een kastje of laadje per dag op 😊) en dacht dat deze prima online kon hier.

Maak gezellig je eigen bingo voor in de auto, trein, bus, op de fiets of in je eigen achtertuin (of balkonia). Fijne vakantie (vast) allemaal!

😉

Ik miste ze een beetje. Dus nu zijn ze terug en ga ik met krullen verder de zomer in!

#alsjehaarmaargoedzit #tomorrowtomorrowiloveyatomorrow

Natuurlijk. Die hele Magisterapp en dat ouders mee kunnen kijken naar toetscijfers en roosters en eventueel spijbelen van hun pubers, het is eigenlijk te erg voor woorden. Privacy schmaaivussie enzo.

Dus ik zit nu heus niet om het kwartier de Magistersite te refreshen om te checken of er al cijfers van de toetsweektoetsen van Oudste binnen zijn. Heus niet.

Ehm…