Als ik zaterdagmiddag op Twitter toevallig een berichtje van @adresonbekend zie waarin het lijkt alsof de redactie van het radioprogramma denkt dat Steenwijk in Drenthe ligt, kan ik niet laten om te reageren.
Zo ontstaat er een tweetgesprek over de zoektocht waar de tweet over Steenwijk bij hoort en klik ik door naar de oproep. Ene meneer Toet (hoe grappig toevallig wil je het hebben?) is op zoek naar een familie uit Steenwijk. Hij weet geen achternamen meer en herinnert zich alleen nog de voornamen.
En met die gegevens ga ik aan het googlen. Want ach, ik zou eigenlijk boodschappen gaan doen, maar dat kan altijd nog. Mijn nieuwsgierigheid is getriggerd, en ik wil weten of ik met de gegevens die wel bekend zijn het gezin zou kunnen vinden. Dat lukt me al na een paar minuten. Ik vind een stamboomoverzicht met daarin alle juiste namen èn de achternaam van het gezochte gezin.
Die achternaam komt me wel heel bekend voor. Zo heet mijn moeder namelijk ook van haar meisjesnaam! Ik bel haar en vraag of zij de gezochte mensen kent. Het blijken haar neef en zijn vrouw. Ik stuur een tweet naar @Adresonbekend en vertel dat ik de zoektocht heb opgelost. Mijn moeder zoekt ondertussen of ze de adresgegevens heeft van deze neef die ze al jaren niet meer gezien heeft. Maar noch in haar adresboekje, noch in dat van mijn oma, staan de gegevens van de neef. Ook op internet vind ik geen adresgegevens. Mijn moeder is nu ook geïnteresseerd in de zoektocht en geeft aan dat ze wèl nog contact heeft met de zus van haar neef, haar nichtje dus. Ze belt haar en vraagt of ze zijn adresgegevens mag doorgeven. Dat mag. En zo kan ik de gegevens weer doorgeven aan het radioprogramma. Met daarbij wel de opmerking dat ik hoop dat ze er ‘netjes’ mee omgaan. De neef heeft ten slotte niet om deze zoektocht gevraagd en wil misschien wel helemaal niets (meer) te maken hebben met degene die hem zoekt?! Ze leggen uit dat ze dat natuurlijk goed beseffen en dat iedereen die ze bellen altijd “Nee” mag zeggen op de vraag of ze mee willen werken.
Later krijg ik een mail, er is contact geweest en het item is zelfs op de regionale radio uitgezonden (inclusief een gedeelte van het gesprek dat ik met de redactie heb gevoerd, ik had er geen idee van dat dat opgenomen werd!). Ik heb het niet gehoord en hoop dus maar dat ik niet te raar klonk, maar ik vind het nog steeds een leuk verhaal. Dat ik, @toettwit, een zoekende meneer met de achternaam Toet kon helpen met de zoektocht naar iemand die niet alleen familie van mij blijkt te zijn, maar ook nog eens in dezelfde wijk als ik woont!
Twitter is gewoon net een dorp, waar je nooit helemaal alleen bent. Via via kent iedereen elkaar, als je ze zelf al niet kent.
UPDATE: hierbij de link naar de uitzending, vanaf ongeveer 41 minuten komt “mijn” item 🙂 KLIK http://www.omroepgelderland.nl/web/Programmas/Radio-2/Zondag-3/Adres-onbekend.htm
Toeval? Het moest gewoon zo wezen! 🙂 Soms lopen dingen zo dat je denkt: Is dat nu niet veel erg veel toeval? Ik heb dat regelmatig 🙂
Het is inderdaad wel erg veel toeval hė? Iemand van de redactie van het programma dacht eerst ook dat ik familie van die Lejo Toet was toen ze mijn tweets was en vertelde me dat ze toen dacht dat ik de verkeerde familie bedoelde, dat ik adresgegevens van de zoekende partij had. 🙂
Leuk!
Wat een leuk verhaal.
Dat was dus mijn vraag van vanmiddag op twitter aan jou….. hihi Of het over Lejo Toet ging.
Ik ken Lejo nl ook van het www. FB dus En is een oude dorpsgenoot. Scheveningen .
Ik vind dit te grappig.
Heel kleinwereldje.
Xleni
Heel grappig Leni!