Boer zoekt vrouw 2017, de logeerweek is begonnen!

Ik liep zaterdag in de plaatselijke kringloopwinkel rond en moest bij de kast met streekromans opeens enorm aan Boer zoekt Vrouw denken. Want het tv-programma BZV blijkt gewoon de nieuwerwetse streekroman! De komende weken kom je daarom wat boeken in mijn BZV-blogs tegen (ook om de boel wat op te leuken, want eigenlijk was het een redelijk saaie BZV-avond deze keer). 

Het begon best wel spannend. De hele logeerweek ging voor Harriet namelijk bijna niet door. Zij besefte op Schiphol opeens hoe ver weg Texas eigenlijk is en dat vliegtuigen neer kunnen storten. “Ik ga niet” besloot ze. Ze wilde terug naar haar kinderen, want straks overleefde zij het hele Boer zoekt vrouw avontuur niet en dan liet ze die bloedjes van kinderen moederloos achter.

Zo’n logeerweek bij een buitenlandse boer is ook geen kortstondig avontuur natuurlijk. Voordat je het weet zit je voor de rest van je leven in het buitenland. Wat dan het binnenland wordt. Ofzo.

Maar gelukkig had ze goede vrienden, die beloofden op haar kinderen te passen, en zo kwamen er toch drie vrouwen voor Olke naar Amerika. Hoewel Yvon het nog probeerde te saboteren (voor de spannende t.v. ofzo?), door op het moment dat Harriet de koffer incheckt nog maar eens te vragen of ze het zeker wist? Even dachten we dat Harriet alsnog die koffer terug zou pakken, maar ze ging dus wel. Had Olke in ieder geval niet voor niets opgeruimd en kofie gezet. Cake bakken kan ie trouwens niet, dat de vrouwen niet verwachten dat ie een held in de keuken is!

Alberdien denkt dat ze goede kans maakt bij Olke. Want hé, zij spreekt als enige van de drie vrouwen Fries. Net als Olke. Dat schept een band. Zeker weten. (Die koffer, zie je die koffer? Zo groot! Ik vermoed dat ze denkt dat ze niet meer terug hoeft naar Nederland!).

Na de koffie met cake gaan ze meteen kalfjes wegbrengen. Want ja, koffie en cake, dan weet je het wel. Iets of iemand moet/is dood. Die kalfjes dus. Daar schrikt Alberdien wel een beetje van. Dat die lieve leuke beesten van de boerderij ook nog eens dood gemaakt moeten worden.

Over dode dieren gesproken. Harriet is vegetariër. En daar schrikt Olke dan weer van.

Oh jee, zal Harriet straks als eerste weer naar Nederland worden gestuurd door Olke? Omdat ze geen vlees eet? Ik zei het vorige week al, als vegetariër heb je het niet makkelijk bij Boer zoekt Vrouw. Gelukkig heeft ze verder wel ervaring met het boerenbedrijf en voelt ze zich daar wel thuis.

De koffer van Alberdien bleek vol te zitten met friese vlag cadeautjes voor Olke. Voor het geval Olke zou vergeten dat Alberdien ût Fryslân komt. Sandra ziet het allemaal even niet meer zitten. Ze spreekt geen Fries en weet niets van het boerenleven. Straks moet zij als eerste Texas verlaten! Maar hé, zij eet wel vlees en ze wil Olke zelf wel als toetje! Zij geeft Olke een doosje vol liefde en hint en passant dat haar eigen doosje op de city break ook vol liefde zal zijn. Toch is ze er niet gerust op.

Volgende week zien we hoe het haar verder vergaat in Texas. Kop op vrouw, hij heeft je niet voor niets uitgekozen bij de dagdates!

In Canada heeft Riks alles voorbereid voor zijn dames. Er liggen enge pakjes klaar op bed.

Het blijken geen kinky latex speelpakjes, maar een overall en laarzen. Zodat de vrouwen meteen mee kunnen helpen met melken. Melken en uiers schoonmaken doe je altijd van je af. En een stier kun je niet melken, dat ontdekt Marit als Riks haar aan het melken wil zetten. Gelukkig staat haar muts haar goed. Aldus Riks.

En de in Canada boerende boer maakt dan misschien wel flauwe grappen, hij snapt best dat dit hele boerzoektvrouwgedoe geen grap is. Aan de bak moet je. Met verhalen vertellen. En over je gevoelens praten. Die Riks toch. Hij kiest er meteen een soort therapeutische setting voor uit zodat iedereen op zoek kan naar zijn/haar gevoelens.

Ondertussen zijn de dames van Marc op bezoek bij AnneKim en haar weesolifantjes. Waarom zou je bij een boer langsgaan als je eerst ook nog wat kunt rondreizen en op safari kunt? Hoppa, gebruik maken van het reisbudget budget van de KRO-NCRV, als Yvon de hele wereld over mag, dan mogen zij toch ook wel wat van Zambia zien? AnneKim geeft ze meteen een vaag groene schort. Is dat camouflage ofzo? Dat de olifanten je niet zien? Ondertussen vertelt ze een verhaal over een olifant waarbij ze een staart moest amputeren. Maar die had ze gewoon vervangen door een limonadeflesje. Die staart dus. I kid you not. Is er iets dat AnneKim niet kan?

Daarna gaat het al karaokend in de auto op weg naar Marc. Kunnen ze eindelijk met hun afrikanse Hunk in de jacuzzi slash minizwembad. Oh, wacht, eerst nog boodschappen doen op de lokale markt. Hoe pittoresque. De gevoelstemperatuur un Zambia is trouwens meer dan 40 graden. Je moet wat over hebben voor zo’n knappe boer in dat stukje paradijs!

Gelukkig heeft Marc een koelkast vol plastic flessen. AnneKim knutselt hier de komende dagen vast een verplaatsbare opvouwbare schaduwgevende palmboom inclusief verkoelende airco van. Dat kan ze ongetwijfeld. Marc zelf vraagt zich ondertussen de hele tijd af of hij er wel goed aan heeft gedaan deze vrouwen naar zijn paradijs te halen. Waar is hij in hemelsnaam aan begonnen?? Bij elke scene zie je de vertwijfeling op zijn gezicht…

 

Ook in Roemenië zien we vertwijfeling. Kijk maar eens naar Susanne als ze in de auto op weg naar David zit en naar buiten kijkt naar de plaatstelijke folklore, of haar blik op de stallen die er meer uitzien als een ingestorte boerderij in Groningen na een heftige aardbeving (sorry Groningen!). Zelf ziet David vooral veel potentieel. Mara en Jorien kirren vrolijk mee dat het er inderdaad goed uitziet allemaal. Liefde maakt blind denk ik? Ik las ergens dat er 15000 varkens in die stallen moesten komen. 15000. Ik ben acuut vegetariër geworden. Gelukkig ben ik niet op zoek naar een boer.

Maar, eerlijk is eerlijk, David heeft naast de ruïnestallen ook een niet op instorten staand huis. Met een zwembad. Een echt groot zwembad. Alleen jammer dat het regent en de temperatuur ook niet tropisch is. Wat voor klimaat heeft Roemenië eigenlijk?

Dat huis heeft ie nog maar net trouwens. Voordat hij gaat koken moet ie de gebruiksaanwijzing lezen van het fornuis. Maar daarna wordt het gezellig aan tafel. Met goede gesprekken en veel lachen. Het ziet er bijna leuk uit. Dat ze de hele dag van hem moesten gras maaien, struiken snoeien en onkruid wegwieden, dat vergeven ze hem blijkbaar allemaal. David is ondertussen helemaal het mannetje. Drie leuke vrouwen, voor hem alleen. Ik hoop maar dat hij ze nog weer naar Nederland terug laat gaan. Yvon is namelijk ook helemaal verdwenen nadat ze een box vol boterhammen van hem moest smeren. Komt het wel goed daar?

 

In Frankrijk haalt boer Herman zijn vrouwen van de trein. Herman denkt even dat hij aan Heel Holland Bakt meedoet, maar de vrouwen die naar hem toe getreind zijn weten heel goed aan welk programma ze meedoen, en hebben maar één wens. Ze weten namelijk precies wat ze willen worden:

Of misschien willen ze wel muzikant in Frankrijk worden, want ze zeulen allemaal een instrument mee naar Herman.

Zelf ben ik nog niet helemaal over de fatale vergissing van Herman tijdens de speeddates heen. Want nog steeds denk ik dat hij Anke had moeten meenemen.

Maar Herman heeft het prima naar zijn zin met Fleur en Anne en Pia. Hij straalt ervan en krijgt per minuut meer zelfvertrouwen lijkt het wel. Van de verlegen jongen uit de eerste uitzending is niets meer terug te vinden. Herman is De Man van BZV vandaag.

Hoppa, hier een taart die ik zelf heb gebakken. Natuurlijk ook een glutenvrije voor jou. 

Zeg, leuk dat pianospel van je, maar je moet bij dit stuk toch echt harder op de toetsen slaan voor een beter resultaat.

Hallo, ik kom er even gezellig bij tandenpoetsen, want tandenpoetsen als voorspel, dat durf ik wel.

En nadat ik jullie in jullie bedjes heb zien liggen doe ik het licht uit voor jullie. Slaap lekker!

(die vrouw linksboven, daar aan tafel, die lijkt gewoon op Fleur en Anne. Toch? Heeft ie twee meiden uitgezocht die op zijn moeder lijken??).

Maar goed, het is middernacht ondertussen. Ik stop met bloggen en zeg net als Herman: Welterusten!

(Ehm, maar wacht, hij deed dat licht echt uit. En de cameraploeg staat dan dus gewoon nog in de slaapkamer? Creepy!)