Vorige week schreef ik er al over. Een camearateam bij je ontbijt, je moet het maar aankunnen. Ik vraag me af of de boeren die meedoen aan Boer zoekt vrouw echt weten waar ze aan beginnen. Natuurlijk, zij hebben vast ook heus wel (al) die vorige seizoenen gezien. Maar dan nog, zouden ze beseft hebben hoe heftig het echt is? Hoe dan ook, er zijn weer keuzemomenten. En om die keuzemomenten door te komen willen alle logees sowieso even een eenopeenmomentje met hun boer of boerin. Want je moet jezelf wel laten zien natuurlijk.
Marilyn wil dus wel even een alleenmomentje met Jaap. Ze wil graag weten wat Jaap van haar vindt. Want daar heeft ze nog geen beeld bij. Hij vindt haar rustig en meegaand. Is er een klik, wil Marilyn weten. Maar Jaap geeft aan dat het bij hem doorgaans langer duurt voor er een klik is. Door zijn antwoorden wordt Marilyn wat gereserveerder. Als het bij hem niet vonkt, dan bij haar ook niet. Hé, zeg, hallo, dit is niet wat ze ons op de eerste logeerdag beloofde hè. Zij zou het toch letterlijk laten vonken tussen haar en Jaap? Jaap blijkt buren te zijn van zijn ouders. Bij de koffie en appelgebak nemen de vrouwen en zijn ouders de familiegeschiedenis eens door. Jaap probeert ondertussen te bedenken hoe het over een jaar bij hem op de boerderij zal zijn. Wat doet Petra in de keuken, wat doet Mariian in de keuken en wat doet Marilyn in de… slaapkamer?! Hé, horen we daar opeens een dirty mind spreken Jaap?
Alledrie de vrouwen zien de bloementeler wel zitten! Petra vertelt aan Yvon dat Jaap soms heel ondeugend kijkt, en soms heel lief, maar dat hij soms ook wel heel zakelijk kan zijn. Ze snapt niet dat Jaap nog nooit een vrouw heeft gehad. Marian ziet Jaap ook wel zitten, hij is een lieve man, leuk en zorgzaam. Dat mist ze in haar leven. Ook Marilyn vindt Jaap zorgzaam. En gastvrij. Zo nu en dan hebben ze elkaar langer in de ogen gekeken. Dat voelde goed. Bij Jaap zelf hakt alles er enorm in. Hij had niet verwacht dat het zo intens zou zijn. Wie past er nou het beste in zijn toekomstplaatje? Zijn de vrouwen wel echt zoals ze zijn zoals hij ze nu leert kennen? Hij is ook onzeker. Wat nou als het niet lukt? Dan is hij over een jaar nog alleen. Bij twee van de drie vrouwen voelt hij in ieder geval wel iets. Nog geen vlinders, maar wel een voorzichtig toekomstgevoel. De andere vrouw moet naar huis. Dat blijkt Marilyn te zijn. Helaas, geen klik dus. Dit hakt er bij Marilyn dan weer heftig in. In tranen verlaat ze de tuin waar ze zich zelf al als zijn vrouw zag zitten. In de tuin vraagt Petra of ze hem een knuffel mag geven nou. Even wachten tot Marilyn weg is, zegt zorgzame Jan, anders vind ik dat zo lullig. Marilyn verlaat zonder de roos die ze op haar kussen vond de boerderij. Een laatste dramatisch gebaar? Nog drie zoenen en dan is het voorbij. Jaap loopt nog even mee naar de auto en zegt nogmaals sorry. En dan gaat hij snel de tuin weer in, naar die andere twee vrouwen, om die knuffel te halen. Jaap gaat zijn ouders vertellen over zijn keuze, en de resterende twee vrouwen gaan koken. Jaap kijkt alvast de toekomst tegemoet en maakt een boodschappenlijstje voor morgen. Daarna gaan ze samen eten. Het lijkt gezellig, maar op zijn grap “Ik ben altijd een grote opschepper dus ik schep maar op” moet niemand lachen. Zien we het nou goed, verandert de gezellige sfeer ietsjes? Het is nu ieder voor zich. The game is on, Jaap is the price. Jaap geniet van deze onderhuidse competitie, glunderend vertelt hij dat het toch prachtig is dat er twee vrouwen om je vechten? Maar de liefde is geen spelletje Jaap, en kent soms ook allemaal verliezers!
Flirten is wel een soort van spelletje. Maar Wim is niet goed in hints. Of in signalen oppikken. Hij vindt zijn twee overgebleven logees in ieder geval wel leuk leuk. En hij wil graag weten wat ze van hem vinden. Zij vinden hem ook leuk leuk. Iedereen voelt zich op zijn gemak met elkaar. Marit vindt het goed dat hij oprecht om feedback vraagt. Wim wil ook weten of de vrouwen vinden dat een man het voortouw moet nemen, in dat flirten enzo. Eigenlijk wel, blijkt. Samen kijken ze uit over het graan en naar de ondergaande zon. Dit voelt als een nieuw begin, zo filosoferen de vrouwen. De volgende dag neemt Wim het voortouw en gaan ze met hun drietjes op een soort Eftelingslashkermisattractieapparaatwagen naar de aardappelvelden. Daar gaan ze onkruid wieden. Er lijkt meer onkruid dan aardappelen te groeien op zijn velden. Wim heeft volgens mij minstens een paar elftallen vrouwen nodig om dat veld bij te werken! Wederom wordt er uitgesproken dat ze zich zeer op hun gemak voelen bij elkaar. Oh, en wacht, ze vinden elkaar ook lekker. Blijkt het flirten toch het beste te gaan bij het disteltrekken! Daarna komt Klaas de knappe vrouwen checken koffiedrinken. Klaas is de buurjongen van Wim, en zijn collega. Hij vertelt dat Wim altijd heel ontspannen is. Marit krijgt een steeds beter en positiever beeld van Wim. Klaas waarschuwt dat je als partner wel moet kunnen omgaan met de flexibele werktijden van een boer. Het bedrijf gaat voor alles. Paula wil wel minstens net zo belangrijk zijn als het bedrijf. Samen op een eerste plek dan maar?
Steffi staat bij al haar logees nog op de eerste plek. De drie mannen zijn dol op haar. Vader Jan komt op visite en de mannen leren kennen. Bij de koffie vraagt hij wie ze zijn en waar ze vandaan komen, terwijl de drie mannen proberen al grappend elkaar een beetje af te kraken en zichzelf in een goed daglicht te zetten. Jan hoopt dat Steffi hoteldebotel op een van de mannen gaat worden. Steffi wil van hem weten wat hij er van denkt. Wie zou hij wegstemmen? Jan doet geen uitspraak. Ze zal haar eigen keuze moeten maken. “Aan de maat ligt het niet,” zegt vader Jan, “ze zijn ieder geval alledrie groot” besluit hij. Kevin pakt nog even zijn momentje en geeft haar een cadeautje. Een chocoladetaartje, met Kies voor je hart erop. Steffi vindt het kiezen iets minder moeilijk, vertelt ze aan Yvon, nu ze door de dag heen met iedereen een op een momentjes heeft gehad. Ze laat haar twijfels los en gaat inderdaad haar gevoel volgen. Wie zal het worden? Kevin hoopt dat ze hem niet zal laten gaan, hij voelt zich goed naast haar. Hij wordt warm van haar lach en ogen. Roel vindt haar eerlijk en dat bevalt hem wel. Harrold vindt het steeds spannender allemaal, hij is niet zeker van zijn zaak. Wat voelt Steffi voor hem? Alledrie de mannen willen blijven. Steffi vertelt dat twee van de mannen wel eens voor kortsluiting bij haar zorgen. Ze vindt het fijn bij die mannen te zijn. Ze bloost er van. De grote mannen zitten als een stel zenuwachtige jochies aan tafel. Steffi laat daarom maar snel weten dat Kevin niet zal blijven logeren. Hij vindt het jammer. Het komt wel goed met jou, vertelt Steffi. Om daarna moeilijk kijkend aan tafel te blijven zitten. Kevin en Yvon praten even na. Had ik meer moeten vertellen, me anders op moeten stellen bedenkt Kevin. Maar dit is wie hij was, dit is hoe het ging. En zo gaat het inderdaad soms gewoon.
Michelle zet haar mannen weer aan het werk. Er moet namelijk weer van alles schoongespoten worden. Echt handig blijken de mannen niet, maar zo’n logeerweek blijkt wel handig voor een grote schoonmaakbeurt van je bedrijf!
Maarten vindt het wel aantrekkelijk dat Michelle alles zo goed weet en kan. Zelf houdt ie ook wel van met zijn handen werken. Een bureaubaan bleek niet zijn ding. Michelle geeft aan dat ze moest leren om dingen uit te besteden en aan anderen over te laten. Ook nu zou ze het liefst het werk wat de mannen doen zelf gaan doen. Maar ze weet dat ze los moet laten. Ondertussen is het hele bedrijf schoongespoten en gaat iedereen iedereen een siësta houden op de tuinbanken. Alsof er een orgie heeft plaats gevonden ligt iedereen over elkaar heen en naast elkaar voor pampus. Tot de mannen een eitje gaan bakken er er wordt geluncht in de tuin. Maar dan komt Yvon de idylle verstoren. Want Michelle moet ook een keuze maken. Eerst gaat Yvon even met de mannen kletsen. En oh wonder oh wonder, alle mannen willen blijven. Mooie omgeving, mooi plekje, aldus Maarten. Dat klinkt als een makelaar, denk ik, maar hij wil echt graag blijven, gaat hij door, vooral voor Michelle. Ruud vindt haar ook leuk. Michelle is iemand om verliefd op te worden, zo vertelt hij. Zeno vindt haar vrolijk en gezellig, en een brok energie. Michelle voelt zich op haar gemak bij alle drie de mannen. Degene die moet gaan, die is ook heel lief, maar toch voelt ze er net wat minder bij. Die had een iets hoger muurtje. Ze durft haar mannen amper aan te kijken. Dan vertelt ze dat Zeno naar huis mag gaan. Ruud en Harrold halen opgelucht adem. Zeno is er stil van. Michelle checkt even of de andere mannen wel blij zijn. Dat zijn ze. Ook hier wordt geknuffeld. Maar dan voordat Zeno van het erf is. Gelukkig gaat ze daarna wel Zeno uitgeleide doen. Zeno wil weten waarom hij weg is gestuurd. Was hij te lief? “Het is een gevoel,” legt Michelle hem uit, “dus blijf vooral de supertoffe gast die je bent.”Daarna verdwijnt hij in zijn speelgoedautootje van het erf. Ik vrees dat ie de hele weg terug naar huis heeft bedacht hoe hij het anders had moeten spelen. Had hij toch meer gesprekjes met Michelle aan moeten knopen?
Marnix moet van zichzelf niet alleen gesprekjes aanknopen met zijn vrouwen, maar moet ook een kapot hek gaan repareren door te knopen. Dat gaat hij samen met Bertine doen. Marnix verbaast zich nog steeds over het feit dat zij naar hem heeft geschreven. Ze hebben totaal verschillende achtergronden namelijk, en hij ziet geen raakvlakken. Bertine denkt juist dat ze elkaar goed aanvullen. Hij maakt zich druk over dingen, zij niet. Marnix wil weten hoe zij een toekomst samen ziet? ‘Nou, gewoon…” zegt Bertine. Maar volgens Marnix is er bij hem niets gewoon. Hij vindt haar prachtig, vertrouwt hij de camera toe. Maar hun levenslopen zijn een wereld van verschil. Hij is bang dat ze na een mooie zomer niet zal aarden op het land als het winter wordt. Bertine denkt (zo vertelt zij de kijkers) dat hij angstig is dat ze na alle nieuwigheid van het boerenleven misschien weer iets anders zal willen. Marnix vermoedt dat het tussen hen wel kan spetteren, maar dat het snel uitgespetterd zal zijn. Voorlopig spettert er alleen wat koeienpoep in het rond… Janneke ervaart dat ze nog geen een op een moment met Marnix heeft gehad. Dat begrijpen de vrouwen niet helemaal. Misschien is het omdat hij over Janneke niet twijfelt, bedenkt Willemijn? Heeft hij meer vragen voor haar (W), omdat hij niet weet wat hij met haar aanmoet. Janneke zelf heeft geen idee, ze wil in ieder graag nog even blijven om hem beter te leren kennen. Ook Willemijn wil wel meer van hem ontdekken. Bertine is ook benieuwd wat het lot, oh nee, Marnix gaat beslissen. Ze drinken er allemaal maar een biertje op. Na al dat bier durven ze dan eindelijk die roze overall aan en gaan ze de koeien binnen halen samen met Marnix. Die koeien zijn theoretisch gezien banger voor jou dan andersom, aldus Marnix. Een van de koeien is een enorme stier. Dat valt op door ehm, zijn enorme ding. Of, zoals een van de vrouwen zegt: Die enorme ballen, dat loopt toch niet? Ik denk tenminste dat die opmerking over die stier ging. Marnix biecht de cameraman/vrouw op dat bij Willemijn en Bertine het er steeds om wisselt wie hij wil laten gaan. Janneke mag dus in ieder geval blijven, blijkbaar. Want “met Janneke is het gewoon goed”, zo vertelt Marnix. “Maar gewoon goed,”zo gaat hij verder, “is niet sexy, het is niet leuk, het is niet hip en het is niet geil. Het is eigenlijk niks. Maar niks is ook iets.” Ehm. Tja, is dit nou wel of niet een liefdesverklaring die je graag wilt krijgen Janneke?
Daarna mijmert hij nog even door over de andere vrouwen. Willemijn is spontaan. Bertine lekker rustig, en het doet niet zeer aan je ogen. Daarmee bedoelt een boer dat je knap bent. (Ik denk, dat vertaal ik even voor u.).
Als ik het allemaal zo terug lees was het wederom niet echt spannende aflevering. Eigenlijk gebeurde er bijna niks. Maar, zo leerden we van Marnix vanavond, niks is ook iets. Dus kijk, daar heb je het al, de clou van vandaag. Niks is ook iets. En dat niks leverde dus een enorm lange samenvatting op.
Daar moet u het maar mee doen!
het doet niet zeer aan de ogen 😉
ik heb weer genoten van je verhaal
Dank je Gjans! Daar doen we het voor!