Boer zoekt Vrouw, een citytrip is niet altijd leuk en romantisch

Je kunt de liefde niet dwingen. Natuurlijk niet. Een verliefd gevoel is niet te koop of op bestelling leverbaar. Het is er wel, of het is er niet. Oftewel: in Texas wil een boer meer dan een vrouw, en in Canada wil een vrouw meer dan een boer.

Maar dat Olke meer had verwacht van ‘zijn’ Sandra, dat snap ik wel. Want Sandra, dat was toch de vrouw die hem een doosje vol lieve teksten gaf op de eerste logeerdag èn een kaartje waar ze hem haar eigen doosje vol verrassingen aanbood als hij haar mee zou nemen op de citytrip. Sandra was toch de vrouw die hem tijdens de tweede logeerdag zoende daar ergens in de Texaanse bushbush? En die hem op dag drie liet weten dat Alberdien dan misschien wel veel tijd nodig had om Nederland vaarwel te zeggen,  maar dat zij heus snel en rapide naar Texas kon komen? Jep. Dat was allemaal Sandra. Dus dat Olke teleurgesteld keek toen Sandra aan de balie van het hotel duidelijk liet merken dat zij echt en nooit en te nimmer niet samen met Olke een kamer zou delen en haar eigen hotelkamer reserveerde, dat snapte heel Boer zoekt Vrouw kijkend Nederland wel een beetje. Blijkbaar was voor Sandra de jacht mooier dan de vangst? Of zal ze gewoon een soort koudwatervrees hebben? Dat ze later die avond aan de bar heel gezellig zat te kletsen met iemand anders dan onze Texaanse vrouwzoekende boer doet in ieder geval weinig goeds vermoeden voor de rest van de citytrip. Goede vriendschap, dat is wat ze voor Olke zegt te voelen. Maar Olke zoekt geen vriend, geeft hij aan, hij is op zoek naar de liefde. Voorlopig lijkt hij die bij Sandra niet te zullen vinden. Zou hij nou ‘s nachts in zijn tweepersoonsbedje in de suite met privé hottub stiekem nog even gedacht hebben aan de vegetariër die hij bij het eerste keuzemoment naar huis had gestuurd? Want samen steak eten is ook niet alles…

Ook in Canada loopt niet alles op rolletjes. Riks blijkt een natuurtalent op skies (hij heeft nog nooit eerder geskied, maar kan het vanaf minuut één als een pro), op het bed liggen de handdoeken in de vorm van een hartje tussen de rozenblaadjes, er worden vuurtjes gestookt, er is heel veel sneeuw waar ze hand in hand doorheen lopen en Marit verwarmt heel Canada met haar stralende lach, maar zijn hart blijft koud. Hij wil wel, maar hij voelt het niet. En dat vertelt hij uiteindelijk ook aan Marit die aldoor maar blijft hopen dat Riks nog wel zal ontdooien en verliefde gevoelens voor haar zal krijgen. Maar Riks ziet het niet gebeuren. En dan verliest Marit uiteindelijk haar glimlach en komen de tranen. Deze vrouw had haar boer al gevonden vanaf dag 1, maar de boer vond niet zijn vrouw. Ik zei het al; de liefde laat zich niet dwingen of voorspellen en is al helemaal niet op bestelling leverbaar. Hoe graag je ook wilt.

Ik stel voor dat we voor Olke en voor Marit een nieuwe actie beginnen. Want de grote Texaan en de vrouw met de glimlach verdienen beiden een leuke partner. Wie wil? Ik gun ze van harte een Boer/vrouw blijft zoeken vervolgprogramma!

Dat het programma soms gelukkig ook wel kan werken, bewijzen de drie andere citytrips. In Frankrijk doen Herman en Fleur allerlei dingen die ze nog nooit eerder gedaan hebben. En nee, jij dirty denker, dan heb ik het niet over 18+ gerelateerde zaken hoor. Ik bedoel dat ze op een segway hebben gestaan en in een helikopter hebben gezeten. Maar het allerliefst wandelt Herman met zijn Fleur door de straatjes van een charmant Frans dorpje, of langs de kade van een mooi Frans riviertje. Want dan kan hij tenminste haar hand vasthouden. En nog fijner; tegelijkertijd wakker worden en dan merken dat er iemand naast je ligt. Hij kan zijn geluk niet op. Fleur voelt gelukkig helemaal hetzelfde. Ze glimmen er allebei van. Hoe heerlijk is het dat het deze vrouwzoekende boer gewoon gelukt is! Enthousiast vertelt hij dat hij er alles aan zal doen om dit geluk vast te houden; hij laat het niet mislukken belooft hij.

Ook in Zambia loopt een gelukkige (vis)boer rond. Want hij heeft een goede koop gedaan, ehm, keuze gemaakt.

Marc heeft een vrouw gevonden met wie hij ongecompliceerd kan kamperen. Die lekker makkelijk is en zonder veel gedoe een tent op kan zetten. Het is zo relaxed dat hij grinnikend toegeeft dat als er iemand een drama queen zal zijn in deze relatie, hij dat zelf waarschijnlijk is. Anne-Kim vindt het ook heerlijk allemaal, ze voelt zich zo op haar gemak dat ze het geen enkel probleem vindt dat ze op haar ‘city-trip’ (waar dus geen enkele city aan te pas komt) moet plassen en poepen in de bosjes, en dat ze niet kan douchen enzo. Ze kruipt vrolijk en al de tent in en uit, maakt een vuurtje als het Marc niet lukt en draagt zonder te zeuren een paar dagen dezelfde kleren. Dat hoeft gelukkig niet, want na een nachtje kamperen mogen ze logeren in een luxe lodge. Met bar, zwembad en uitzicht over de rivier. Zo’n weekendje weg in ‘eigen’ land van de boer heeft als voordeel dat het voor Anne-Kim niet erg wennen is. Sterker nog, zij blijkt wekelijks in deze lodge te komen. Om lekker een dagje te luieren, lezen en zwemmen. En te kijken de olifanten die ze niet hoeft te redden of opereren. De olifanten lopen aan de overkant van de brede rivier. Marc wil weten of ze wel eens oversteken naar de lodge. Dat heeft Anne-Kim nog nooit meegemaakt. De rivier is te diep en te breed, vertelt ze. Dat lijkt Marc geen belemmering. Want volgens hem kunnen olifanten heel goed zwemmen namelijk. Volgens Anne-Kim kunnen olifanten juist niet zo goed zwemmen. Jawel hoor, reageert Marc. “Olifanten zijn de dolfijnen van Afrika” aldus onze visboer. Dat wordt nog een dingetje, mompelt Anne-Kim, dat ie zo eigenwijs is. Maar daarna zoenen ze lief. Dus ach, misschien heeft ie toch goed gekozen, “onze boer” daar in dat verre Zambia…

En dan was er natuurlijk David nog. Onze boer zonder bedrijf in Roemenië. Die moest nog steeds kiezen tussen Mara en Susanne.

Hij vond het maar moeilijk. Want allebei de dames zijn zo leuk. Hij gaat maar eens een blokje om. En nadenken over of hij nou moet kiezen voor de vrouw bij wie hij zich zo veilig en vertrouwd voelt, of voor de vrouw die hem nieuwsgierig maakt en kriebels geeft. Thuis op de bank ontstaat een discussie wie hij nou precies bedoelt met die opmerkingen, en we denken allebei precies wat anders (dus antwoorden zijn welkom; met wie bedoelde hij Susanne en met wie Mara?). Maar uiteindelijk kiest hij met volle overtuiging voor Mara. En dat komt bij Susanne, die steeds maar bleef zeggen dat ze zelf twijfelde enorm hard aan. Verdorie, had ze nou maar niets gezegd over haar twijfels, vertelt ze Yvon, want ze was eigenlijk toch maar wat graag de vrouw van David’s dromen geweest! Mara kon bijna niet geloven dat David echt voor haar had gekozen. Zou hij haar dan dus echt snappen? Dat heeft ze nog nooit meegemaakt, dat iemand haar begrijpt. En nog mooier, zij begrijpt hem ook. Dat heeft ze nog nooit eerder meegemaakt bij een jongen. Tijdens hun citytrip naar een historisch Roemeens dorpje wandelt ze blij en vrolijk naast haar David door de wereld. Niet denken aan overmorgen, vertelt ze David, dan moet ze weer naar huis. Eerst genieten van het feit dat deze boer zijn vrouw gevonden heeft.

En Yvon? Yvon zag dat het goed was. En zij weet; voorlopig is zij niet werkloos. Want zolang er nog miljoenen mensen kijken naar BZV en er vrijgezelle boeren zijn, zit zij gebeiteld!

Volgende week zien we "De Reünie-uitzending". Dan horen we welke stellen nog bij elkaar zijn. Zien we vast nog een flardje van de citytrips. Kunnen we het nieuwe uiterlijk van Herman bewonderen. En ben ik er weer voor een nieuwe samenvatting. Tot dan!