Boer zoekt Vrouw – Hoe kies je nou de ware?

Gisteravond wist heel Nederland al welke keuzes de boeren gemaakt hadden, voordat ik op de bank zat en ook naar Boer zoekt Vrouw kon kijken. Ik was er om twintig over acht namelijk nog niet klaar voor. Op dat moment zwaaiden we net de laatste verjaardagsgasten uit. Wat een heerlijk zonnige dag was het zeg. Het komt niet vaak voor dat ik mijn verjaardag tot acht uur in de avond buiten kan vieren, maar gisteren lukte dat dus wel. En de dag was al zo vrolijk begonnen met een berichtje van mijn broertje, dat hij zijn vrouw gevonden had. Bijna jammer, want we hadden ooit bedacht dat ik na Boer zoekt Vrouw een serie blogs zou gaan beginnen over Broer zoekt vrouw, maar verder natuurlijk heel erg leuk. Niets fijner dan gelukkige mensen tenslotte!

Die gelukkige mensen waren in de aflevering van gisteravond soms ver te zoeken. Eline in Canada zag het niet zitten dat zij en Riks ooit gelukkig zouden worden samen, want Riks’ liefde voor De Heer was groter dan haar liefde voor Riks. Dus na een goed gesprek waarin Riks en zij allebei bespraken dat het tussen hen niets kon worden verder, werden de koffers ingepakt en werd Yvon gebeld om Eline uit te komen zwaaien. Marit wist niet of ze nou moest lachen (hoera, weg concurrentie!), of huilen (want Eline was nou wel van het erf af, maar Riks was nog steeds een botte boer zonder kriebels of vlinders van verliefdheid). Eerlijk is eerlijk natuurlijk, hij was in ieder geval eerlijk daarover, dat moeten we inderdaad toegeven. En liefde laat zich nou eenmaal ook niet dwingen. Maar, zo zei hij, het was niet dat hij helemaal niets voelde, want dan had hij Marit ook haar koffertje in laten pakken. Marit lijkt elk sprankje hoop aan te nemen als reden om in het koude Canada te blijven en toverde een hartverwarmende glimlach tevoorschijn. Zij en Riks mogen nu een weekendje samen weg. Zou de liefdesvonk (een echt BoerZoektVrouw-woord) dan misschien alsnog een heus liefdesvuurtje aanwakkeren?

Niet alleen in Canada, ook in Texas werden goede gesprekken gevoerd. Dit keer tussen Alberdien en een stel kalveren. Die beesten in Boer zoekt Vrouw veroorzaken heel wat doorbraken hoor. Een paar afleveringen geleden had Claudia in Canada al een goed gesprek met de hond waarna ze besloot te vertrekken, en nu pakte Alberdien haar biezen na wat gestaard te hebben in kalfjesogen. Ze was teveel een dierenliefhebber om het harde boerenbestaan in Texas, waar de beesten gewoon big business zijn, aan te kunnen, zo vertelde ze Yvon en daarna Olke. Olke begreep het allemaal wel, maar had zichtbaar moeite haar letterlijk los te laten. Hij is ook een dierenliefhebber, maar die beesten zijn inderdaad ook gewoon zijn bedrijf (en steaks, zie je hem denken, lekkere steaks!). Daar stonden ze dan, hand in hand, de grote Texaanse boer en het kleine Friese vrouwtje. Olke was nog steeds “haar vent” zo vertelde Alberdien, maar Olke was ook dat harde bedrijf en bestaan, en daar kon ze niet mee omgaan. “Of Alberdien dan nog wilde weten welke keuze Olke zelf gemaakt zou hebben?” vroeg Yvon. Dat wilde Alberdien wel, “als we nou toch eerlijk zijn”. Olke moest even slikken en vertelde toen dat hij zelf gekozen had voor Sandra. Ik denk dat Alberdien op dat moment besloot nooit meer een Fries te daten èn vegetariër te worden. Olke keek haar na en steggelde daarna zijn boerderij in om het heugelijke nieuws over zijn keuze aan Sandra te gaan vertellen. Die zag dat niet helemaal aankomen en werd nogal overvallen door de mededeling dat zij nog langer moest, ehm, mocht blijven in Texas. Ze viel er helemaal stil van. Maar misschien kwam dat ook wel door de blokkade die ze de dag opeens over zichzelf had voelen komen. Een blokkade vol twijfels, want ging Olke niet te snel? Kon zij haar eigen huis en haard wel opgeven voor de zijne? Terwijl Olke zegt dat hij zijn leven met haar wil delen, komt zij opeens niet verder dan dat zij hem ook beter wil leren kennen. Zelf kijk ik er vol verbazing naar; tijdens de logeerdagen wilden zowel Alberdien als Sandra niets anders dan bij hun Olkebolkedebeer komen wonen en leven en zoenen en kroepen en meer, en nu lijkt het erop dat Olke straks zonder vrouw verder zal moeten? Want hoe gaat Sandra reageren als ze hoort dat de keuze van Olke duidelijk werd nadat Alberdien voor zichzelf had gekozen? Eerder die dag had ze Olke namelijk al verteld dat ze niet wilde dat hij voor haar zou kiezen omdat dat gemakkelijkste weg zou zijn… Net als in Canada gaat de liefde ook in Texas niet over rozen en viel er voor de boer zelf eigenlijk niet zo veel te kiezen deze keer.

In Zambia gaat de liefde niet over rozen, maar over mango’s, zo zien we een paar minuten later.

Want samen mango’s met een schepnet uit een hoge boom halen, is het ultieme balsmoment van deze aflevering. Marc is er namelijk zeker van: AnneKim is de vrouw van zijn dromen. En waar je vroeger op het schoolplein dan iets zei als Wil je verkering? , vraagt Marc het op deze manier: “Wil je nog een mango met mij plukken?“.  Misschien is dat Zambiaans voor Zullen we zoenen? Gelukkig woont AnneKim ook in Zambia, want zij snapt gelijk dat hier iets cruciaals gebeurt en zij heeft dus ook meteen door dat Marc het officiële keuzemoment van de volgende dag niet af gaat wachten, maar al gekozen heeft. Dus volgt er dan een voorzichtige zoen! Samen huppelen ze het huis in, waar Anke nietsvermoedend ligt te slapen. Die wordt vanuit een heerlijke droom wakker in een nachtmerrie. Heel Boer zoekt Vrouw kijkend Nederland kijkt toe hoe haar droom van een leven met Marc in diggelen valt als AnneKim en Marc haar al lachend vertellen dat zij samen een setje zijn vanaf nu. Het bericht komt aan als een koude douche. Anke veegt de slaap uit haar ogen en kijkt ietwas verdwaasd naar de vrolijke Marc en AnneKim. Als Yvon is toegesneld en helpt met de koffer inpakken, blijkt dat Anke deze wending in het Zambiaanse liefdesverhaal totaal niet had zien aankomen. Zij dacht juist dat na het vertrek van Irene een paar dagen eerder, Marc enorm naar haar was toegetrokken. Uit haar verhaal blijkt dat ze AnneKim niet eens meer als echte concurrente zag. Sterker nog, bij het vertrek en afscheid even later, probeert ze nog een soort verhaal te halen bij Marc. Hoe kan het nou toch, dat dit de situatie opeens is, probeert ze duidelijk te krijgen? Blijkbaar heeft ze een dag eerder serieus nog tegen Marc gezegd dat hij wel wat aardiger moest doen tegen AnneKim, omdat ze dacht dat hij teveel naar haar (Anke) trok, en nu gaat AnneKim er opeens met de prins in dit verhaal vandoor? Marc en AnneKim kunnen er weinig mee, die zien alleen maar Mango’s en hopen dat zowel Anke en Yvon snel weg zijn. Kunnen ze gaan ehm… nou… hoe zeg ik dat netjes? Ja; Mango’s eten!

In Roemenië zijn geen mango’s. Maar wordt er wel weer gepicknickt. Als ik het goed begrijp heeft Mara een picknick gemaakt voor David en Susanne. Wel bijzonder; want zowel Mara als Susanne lijken nog steeds allebei te gaan voor deze boer zonder bedrijf. Dus superlief dat je dan eten gaat staan klaar maken voor een date van jouw boer met jouw concurrente. Maar misschien was het niet zo’n lekkere picknick, want Susanne krijgt al snel geen hap meer door haar keel. Of zou dat komen door het gesprek wat ze heeft met David, waarin hij haar een soort van de liefde verklaart, maar ook precies wil weten hoe zij er nou allemaal over denkt. Want hij vindt haar dus superleuk en superaardig en superlief en nog een paar honderds superlatieven. Of wacht, verklaart hij nou een minuut later op camera nou juist dat hij Mara zo fantastische vrouw vindt? Wij zitten op het puntje van de bank, wie gaat het worden? Hij blijkt namelijk dol te zijn op beide vrouwen. En hij heeft niet de ‘mazzel’ zoals Olke en Riks dat de vrouwen zelf bepalen wie er over blijft. Die avond zit hij letterlijk tussen twee vuren met zijn beide dames aan een tafeltje in een restaurant. De spanning is om te snijden. Ik denk dat iedereen zich niet zo super voelt nu. De volgende dag moet David zeggen voor welke vrouw hij kiest. Wij moeten er helaas nog een week op wachten. Pas dan weten we met wie hij een weekendje weg gaat.

Herman had al gekozen. En is met Fleur een weekendje weg. Fleur liet meteen haar haar los hangen, loopt er meteen een stuk modieuser bij dan op de boerderij. Zij en Herman lopen kneiterverliefd over een frans boerenmarktje. Als het een Disney film zou zijn, dan zouden we vogeltjes en vlinders om haar hoofd zien vliegen, zouden vrolijke muisjes vlak voor hun voeten rozenblaadjes strooien en kwamen bijtjes honing brengen voor in hun kopjes thee. Herman zelf geeft ook toe dat het allemaal wel wat klef is. En het kriebelt bij hem overal. En dan is daar ook nog De Zoen (die volgens Twitter stukken beter is dan de zoen die we bij Marc en AnneKim zagen, wie had dat ooit kunnen denken!?). Thuis op de bank laten we al ons cynisme varen. Ach, prille jonge liefde. Hoe mooi kan het zijn.

Eerder die dag, op de loungebank in de zon, kwam het gesprek even op de liefde. En hoe de verjaardagsgasten op de bank hun partners hadden leren kennen. Hoe kies je nou de ware? De een wist gelijk van de ander; dit is ‘m, de ander had soms wat langer nodig. Liefde heeft soms tijd nodig. Maar soms weet je het meteen, of gebeurt het het binnen een paar weken. Zo gaat het bij Boer zoekt Vrouw soms ook. Dan gebeurt het gewoon, gaat het meteen goed. Blijft de boer voor altijd bij de vrouw van zijn keuze, of de vrouw bij de boer van haar keuze. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Dat wens ik ze allemaal toe. En mijn broer en de vrouw die hem koos ook natuurlijk! 😉