Boer zoekt vrouw is weer begonnen; de boeren zijn voorgesteld

Tien boeren binnen een uur. Eigenlijk is het te veel, te snel. Want geef nou toe, zes minuten per boer, dat is toch eigenlijk onaardig? De boeren die zijn uitgekozen uit alle aanmeldingen hebben lef genoeg om zich kwetsbaar op te stellen voor heel BZV-kijkend Nederland, dan zou er eigenlijk meer tijd moeten zijn voor hun verhaal. Maar we moeten het doen met iets van een minuut of vijf, zes, per boer. Want de andere tien minuten van het ruime uur dat het programma duurt worden gevuld door Yvon die tanden staat te poetsen, Yvon die oproept om toch vooral te schrijven op/naar/voor de boeren, Yvon die niet een spanband over een stapel kratten kan gooien, Yvon die probeert een koe te melken, Yvon die een champignon vermoordt, Yvon die een soort geitenbezorgdienst (bestel een geit, we pakken hem gelijk in een verhuisdoos voor u in) begint en Yvon die na een bijna-boer-mishandeling een open-haard-ontmaagding realiseert (ehm, van die open haard dus, de boer woont al een paar jaar in het huis, maar heeft de haard nog nooit gebruikt. Of de boer ook ontmaagd moet worden weet ik niet).

Maar goed, dat mag, al die Yvontijd, want Boer zoekt Vrouw is ook een beetje haar show natuurlijk (inclusief haar eigen kledinglijn van kek jasje (ha, kijk, daar was ie voor de BZVbing0!) en overall met stierenkop opdruk). En we leven nu eenmaal in een maatschappij waar alles snel snel en sneller gaat, dan is vijf minuten eigenlijk nog best veel. Ruim vier en een halve minuut meer dan de tijd die het je kost om op Tinder een foto te bekijken en een profieltekst te lezen. Swipe to the left.

Tien boeren dus. Zeven mannen, drie vrouwen, allen hetero (jammer voor de homoseksuele boer(in)zoeker. Jong, oud, beestenboer, plantenboer of bloemenboer. Het is weer een diversiteit aan agrarische bedrijven en persoonlijkheden.

Eerlijk is eerlijk, er vielen best veel grappen te maken. Want je ziet niet elke dag een hengst sperma doneren dat daarna door een boerin wordt ingebracht bij een merrie (behalve als je dus paardenfokker bent). Ook is een lege woonkamer, iemand die steeds “koekje erbij” zegt of een boer die alles goed vindt als hij het maar zelf doet en die een vrouw zoekt die dus minstens 99 van de 100 keer zijn zin doet, voer voor lange boer zoekt vrouw blogs. Maar ik doe het niet. Vanavond ben ik een kleffe Margje. Die reuzeblij is met haar eigen hoekbank waar straks mijn eigen man samen met mij op komt hangen, die met een hart vol liefde denkt aan haar kinderen die boven in bed liggen (nog maar net, het is even wennen aan het feit dat vanaf morgen de meivakantie echt voorbij is), die vol empathie naar al die boeren keek en die niet alleen blij is dat ze niet op zoek hoeft naar een vrouw of man, maar het ook waardeert dat ze de wekker voor morgen niet op 5.45 uur moet zetten en dat ze niet zeven dagen per week hoeft te werken tussen de beesten of op de kleigrond en al helemaal blij is dat er geen filmploeg mijn leven en mijn dates komt filmen.

Groot respect dus voor al die boeren. Want die doen al dat soort zaken wel. Hard werken. Die durven het toch maar. Zichzelf figuurlijk bloot geven op nationale televisie. Omdat ze op zoek zijn naar de liefde (zijn we dat niet allemaal?). En het levert fijne meeloertelevisie op. Pas in september gaat Boer zoekt Vrouw verder. Dan kunnen we meegenieten van de speed-dates en logeerweekenden. Maar dat gaat alleen gebeuren als er geschreven/gemaild wordt. Dus beste vrijgezelle bloglezers, ga naar de website van Boer zoekt Vrouw en reageer op die boeren. Namens mij hartelijk bedankt. En dat bloggen, dat doen we dan in september wel weer. Want ik durf te wedden dat ik het niet kan laten!