K

Vroeger, toen ik kind was, spraken ze het niet uit. De volwassenen in mijn omgeving hadden het over K. Ik hoorde de dreigende letter op verjaardagsfeestjes. Waar toen tussen de schalen worst en kaas gewoon de glaasjes sigaretten nog klaar stonden voor alle gasten. Want er werd door bijna iedereen gerookt bij het drinken. Dat was de normaalste gang van zaken. Wij snoepten van de pinda’s en zoute stokjes en vingen flarden gesprekken op over wie er nu weer geveld was door die enge letter. Zodra je de letterziekte had was je verloren. Ik was tien en wist toen al; K moet je niet krijgen!

“Tegenwoordig kan er zoveel”. Het is lief bedoeld, maar ik heb er niets aan. Natuurlijk kan er meer dan vroeger. De cijfers voor wat betreft het overleven van borstkanker zijn in 2015 heel wat positiever dan toen in 1980. De statistieken zijn de afgelopen dagen echter opeens in ons nadeel. Alle sussende gesprekken en brieven die mijn mijn moeder kreeg waarin steeds werd aangegeven dat het waarschijnlijk niets was en dat het in 9 van de 10 gevallen ook echt niets bleek te zijn, waren positieve berichten. Tot ze die 1 op de 10 werd. De letter K heeft ons ingehaald, is na jaren afwezigheid opeens weer een letter van belang in onze familie.

.

Gisteravond laat zat ik op het dakterras van ons logeeradres in Den Haag te kijken naar de stad om mij heen. De avond was warm, ondanks het verkoelende onweer eerder op de dag. In de huizen en flats om mij heen brandden lampen, hier en daar zag ik een vage schim bewegen. Maar ook bij al die ramen die te ver weg waren om iets duidelijks te kunnen zien, wist ik dat er mensen waren. Ze keken tv misschien, deden de afwas, lazen een boek in bed, checkten Facebook op hun iPad, maakten hun administratie op orde, bedreven de liefde, deden wasgoed in een droger. Dagelijkse dingen. Dingen die ik ook allemaal deed. En ook allemaal zal blijven doen. Maar nu steeds met dat bericht van woensdagmiddag in mijn hoofd. Mamma heeft kanker.

Mijn moeder is nogal, ehm, nou, ontzettend mijn moeder. En precies hoe een moeder hoort te zijn. Liefdevol. Aardig. Attent. Bezorgd. Een moeder die alles voor mij en mijn broertje en onze kinderen over heeft. Een betere moeder kun je je niet wensen. Als je zo’n moeder hebt, dan wil je die dus ook nooit meer kwijt. En als ze dat dan toch moet gaan, pas als ze minstens 93 is, rustig in haar slaap graag. Niet nu al. Nu ze nog maar 68 is.

Beetje jammer dat de ziekte daar geen rekening mee houdt. Met onze wensen. Die ziekte gaat zijn eigen gang. Morgen is er een vervolggesprek in het ziekenhuis. Na een week vol onwetendheid, behalve het Grote Weten dat ze kanker heeft, horen we dan of de borstkanker al verder is uitgezaaid dan haar oksels, of er een behandelplan is en zo ja, wat dat plan dan inhoudt.

Ik staarde een uurtje naar de stad en de mensen die ik niet kon zien. De maan verlichtte de wolken. De wind waaide mijn tranen weg. Al die mensen in al die huizen hebben allemaal hun eigen verhalen, dacht ik. Allemaal bijzondere verhalen in hun hoofd, terwijl ze die gewone dagelijkse dingen doen. Alles gaat door terwijl alles ook even stil staat.

40 thoughts on “K”

  1. Jeetje, daar word ik gewoon helemaal stil van. Ik kan jou en jullie, met je gezin en familie, alleen maar heel veel sterkte wensen. Ik hoop op het beste. Veel liefs

  2. Pff, wat een ontzettend vervelend nieuws, Heel veel sterkte voor jullie allemaal en we duimen en branden kaarsjes voor positief nieuws.

  3. Margje, heel veel sterkte voor jouw moeder, jou en de hele familie. Hopelijk krijgen jullie vandaag een hoopvol bericht.

  4. Hè bah, wat een narigheid! Ik wens jullie veel licht en liefde. Ook veel sterkte maar soms is het ook goed om even helemaal niet sterk te willen en hoeven zijn!

  5. Heel erg veel sterkte voor jou en je familie. Ook hier steek in een kaarsje op voor de goede afloop.

  6. Knuffel en Kus. Dat zijn de K’s die ik je gun. En die je gaan helpen met het dealen met die andere K. Geef ze, ontvang ze. Ik steek hier een Kaarsje aan. Sterkte.

  7. Och, wat een naar bericht. Soms lijkt het wel alsof de mooiste mensen het het slechtste treffen. Ik duim voor je hele familie, want een zware ziekte treft meer dan alleen de patient. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

  8. Bah wat een vreselijk bericht. Heel veel sterkte gewenst, ik hoop op een naar omstandigheden positief bericht morgen. Hou je taai!

  9. Jee, hier schik ik van! Ik weet van die hele goede band van jou met je moeder en dan komt zoiets misschien nog wel harder aan. Voor familie die er omheen staan en een machteloos gevoel hebben niets te kunnen doen is het nog moeilijker dan voor de “Patiënt” die actief aan een behandeling kan mee werken. Tenminste, dat is mijn ervaring. Wat mij hielp was er gewoon over praten met mijn gezin. Samen delen, niet ieder op z’n eigen eilandje het proberen te verwerken! En ook verder mijn gewone ding doen, naast kanker had ik toch ook een gewoon leven waar ik van genoot! Ik hoop dat je moeder net zo’n geluk heeft als ik dat het niet uitgezaaid is! Ook hier gaat een kaarsje aan en bid ik voor haar en de familie. Heel veel sterkt.

  10. Pfff, wat een heftig nieuws! Heel veel sterkte de komende tijd voor jou, je moeder en de rest van de familie!!

  11. Heel veel sterkte en vooral koester de warmte van al je dierbaren om je heen, en omring je moeder, maar ik weet wel zeker dat jij er al zijn voor haar ! *knuffel*

  12. Margje, heel veel sterkte voor jouw moeder en voor jouzelf en je familie in deze moeilijke tijd. Knuffels.

  13. pff stil, heftig, ken je niet anders dan via deze blog, maar komt hard binnen op de een of andere manier.
    Heel veel sterkte!

  14. Ow wat een naar bericht…
    Heel veel sterkte voor jullie allemaal en ik duim dat er goede opties zijn!

  15. Och Margje, wat is dit nieuws schrikken….
    Heel veel sterkte voor de hele familie.

    Ik weet wat je voelt, zo´n 15 jaar geleden had mijn moeder die letter….op een andere plek maar het was weinig hoopgevend.
    NU, 15 jaar later is ze er godzijdank nog steeds.
    (oké afgelopen week was het weer even schrikken en lag ze in het zkhs, maar dat was wat anders.)
    Ik duim en wens dat jullie over 15 jaar ook samen met je mama kunnen terugkijken op een nare tijd die gek genoeg gelijktijdig ook warm (liefdevol) was.
    Dikke knuffel!

  16. Jeetje… ik ben even van alag van je berichtje. Ik heb ook zo’n moeder namelijk. Zo eentje die altijd klaar staat voor haar kinderen en kleinkinderen. Mijn vader ook trouwens. En steeds als de afgelopen jaren één van mijn vrienden een ouder moest begraven (en in veel gevallen had die bewuste letter daar wat mee te maken) spookte het door mijn hoofd “Ik zal toch niet de volgende zijn?”. Maar ook de dankbaarheid dat ik allebei mijn ouders nog heb, en mijn man ook. Dat ze onze kinderen kunnen zien opgroeien, en dat mijn kinderen niet zonder één van hen hoeven op te groeien. Dat ik ze kan bellen als ik ze nodig heb…

    Ik hoop dat het goed komt met je moeder. Dat je haar 93e verjaardag groots mag vieren. En dat ze nog heel vaak voor je klaar mag staan. Veel sterkte lieve Margje. En een digitale knuffel van mij. Xx

  17. Pffff, wat vreselijk! Heel veel sterkte voor je moeder, voor jou en uiteraard ook de rest van de familie!

  18. Morgen duim ik met hart en ziel voor jullie. En nu knuffel ik je. Virtueel, maar toch. Klemvast. Vrouw toch.. :hug: :hug: :hug:

  19. oh Margje wat erg……. Ben er ook even stil van. Heel veel sterkte, duimend voor het beste nieuws, hierbij een dikke knuffel van mij.

  20. Heel veel sterkte lieve Margje. Voor het zenuwslopende wachten op het gesprek van morgen en voor alle moeilijke en spannende dagen die nog zullen volgen. Ik denk aan je.

    X

    Maaike

  21. Heel veel sterkte voor jullie moeder, voor jou en je broer en alle andere familieleden en dierbaren.

  22. Sterkte! Je hoort nog te vaak over deze rotziekte. Soms toch goede afloop en soms niet. Hoop zo voor je moeder t eerste. As zondag Samenloop voor hoop, ik ga een wenszakje maken voor verschillende mensen, nu ook voor jouw moeder.

  23. Wat erg…. En het ergste is dat je er wel doorheen moet, of je nu wil of niet. En dat de wereld gewoon doorgaat alsof er niks aan de hand is. Mijn moeder overleed aan de gevolgen van huidkanker en ze werd in het buitenland, waar ze woonde, binnen 2 dagen begraven. Zonder mij want ik kon niet weg. Ze was pas 69.. Pas geleden heb ik het voorrecht gehad wel voor mijn terminaal zieke vader te mogen zorgen, maar veel te kort. Tussen de diagnose en zijn overlijden zaten 12 dagen. Op zijn crematie heb ik wel afscheid kunnen nemen.. Het leven stelt je soms danig op de proef, en je kunt niet anders dan er doorheen, go with the flow en proberen goed voor jezelf en je dierbaren te zorgen.. Sterkte Margje, ik steek een kaarsje op voor jullie..

  24. Ach liefje toch… wat een schrik! Wat een verwarring. Wat een verdriet…. We gaan met z’n allen om jou en je moeder heen staan en slepen jullie er wel doorheen! Ze gaat het redden.
    *kus* (twee armen om je heen)

  25. Lieve Mar, slik, wat ontzettend mooi geschreven, zowel je herinneringen van vroeger als de beschrijving van mensen in huizen die allemaal hun eigen verhaal/zorgen hebben. Echt heel mooi verwoord. Maar wat een verschrikkelijk verdrietig bericht voor je. Wat een klap en wat een schrik. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen de komende tijden. Misschien ook niet wat je horen wil, maar echt, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Met mijn vader zijn we ook alweer jaren verder en hij is zelfs schoon nu, ook op andere plekken waar het ook zat, terwijl ze niks meer voor hem konden doen, alleen de allersterkste chemo nog, die hij niet wilde. Het blijft een wonder en dat wens ik jullie ook toe. Dikke knuffel!

  26. Oh, wat een naar nieuws. Alle goeds voor jouw moeder en jullie familie in deze spannende tijd!
    Liefs, janine

  27. Jeee. Dan staat de wereld echt ineens even helemaal stil.

    Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Woorden van hoop (met mijn lieve schoonmoeder gaat het bijvoorbeeld nu nog steeds heel goed, na ook die nare tijd) lijken zo nietszeggend in zo’n periode waarin je het nog niet bevatten kunt.

    Ik duim voor jullie.

Leave a Reply to Maaike Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *