Cadeautjes

Het voorspelde onweer van die zondag zou pas in de avond komen.
Het was moederdag.
Ik zou mijn ouders helpen met wat administratieve zaken.
En ik had een nieuwe (nou ja voor mij dan, eigenlijk is ie tweedehands) elektrische fiets.
Ik telde deze vier zaken bij elkaar op en besloot om zondagmiddag naar mijn ouders te fietsen. 15 kilometer heen en 15 kilometer terug gaat echt stukken sneller nu dan met mijn gewone fiets. Vrolijk sjeesde ik langs groene weilanden, tuinen met struiken vol bloemen, bermen met pluizige paardenbloemen en natuurgebieden waar een vogelaar zijn/haar hart kon ophalen. Ik werd er bijna een vogelaar van, maar kom qua herkenning niet verder dan eend, gans, reiger en fuut.

Mijn moeder kreeg een klein cadeautje van me. Wat een heerlijke kringloopvondst!

Nadat we thee hadden geleut en ik online allerlei zaken had geregeld, was het tijd voor de terugtocht. Als ik doorfietste zou ik voor de regen ging vallen thuis zijn.

Vlak voor vertrek had mijn moeder ook nog een cadeautje voor mij. Of ik misschien een tasje wilde hebben dat ooit van mijn oma was geweest? Dat wilde ik wel.

Ook de terugweg was een feestje. Ik had gewoon al jaren eerder zo’n fiets moeten kopen. Halverwege fietste ik langs het huis waar mijn opa en oma vroeger woonden. Oma had toen nooit kunnen verzinnen dat jaren later haar kleindochter daar voorbij zou fietsen op een elektrieke fiets met haar zwarte handtasje in een fietstas. In mijn hoofd bedankte ik oma voor het leuke vintage cadeautje.

Thuis ontdekte ik nog een cadeautje. In een klein binnenvakje van het tasje bleek tot mijn grote verrasing (en die van mijn moeder) een klein fotootje te zitten. Voor een kerstboom zit ik op schoot bij mijn moeder. Hoe lief!

Een dag vol cadeautjes dus. Gewoon zomaar even tussen de drukte door stond de tijd even stil. Ook al sjeesde ik er met 24 kilometer per uur voorbij.