Camper girl

We maakten verre en lange reizen, Lief en ik. Tijdens onze studententijd namen we eens een jaar pauze van onze studies, probeerden in het eerste half jaar zo veel mogelijk te werken en sparen (en Bahasa Indonesia te leren spreken) en reisden daarna een half jaar met een rugzak door Indonesië. We zagen Sumatra, Java, Bali, Lombok, Sumba, Sumbawa en Flores, leerden batikken, maakten vrienden voor het leven (die as we blog weer op reis zijn naar Indonesië!) en wisten zeker; we wilden vaker op reis.

We liftten door grote delen van Europa (tot grote schrik van mijn ouders die ons nooit meer terug zagen komen vanwege ellende, ongelukken of omdat we in de auto van een seriemoordenaar zouden stappen), trokken twee maanden door Zimbabwe (waar we kampeerden tussen de leeuwen, kanoden tussen de nijlpaarden en krokodillen en logeerden in grotten in de bergen) en zagen samen de zon ondergaan bij de Santa Monica pier van Los Angeles.

Toen ik zwanger raakte van Oudste kocht ik enthousiast het boekje Grote reizen met kleine kinderen. Toen dat kleine kind er eenmaal was, bleek ik helemaal geen zin te hebben om haar mee te slepen op verre reizen. Waarom zou ik haar laten inenten voor de gevaren van verderop, als ik ook fijn met haar kon spelen aan het strand van Schiermonnikoog (waar ik tot die tijd nog nooit geweest was zelfs!). Kind nummer twee kwam twee jaar later. De eerste jaren bleven we in Nederland. We logeerden op de Wadden eilanden in een kant en klare tent, op eiland de Kluut in een tipi, genoten van de luxe van een strandhuisje van Landal of deden aan glamping bij een Betere Boerenbed camping. Pas toen ze wat ouder werden, trokken we de grens weer over. Met de trein naar Frankrijk, Brussel of Berlijn bijvoorbeeld. Maar vaak genoeg bleven we nog steeds in Nederland.  Vorig jaar, toen we maar weinig tijd hadden en we slechts een weekje weg konden, stapten we voor het eerst met z’n viertjes het vliegtuig in om lekker snel in Frankrijk te kunnen zijn.

Maar dit voorjaar begon het te kriebelen. Hoewel Lief en ik in de afgelopen tien jaar samen nog eens ruim een week naar Marokko zijn geweest, ik met mijn moeder en vriendinnen een week naar Hongarije vloog en zelfs nog een keertje op een luxe persreis naar Salzburgerland mocht en dus echt wel buiten Nederland ben geweest, heb ik nu een behoorlijke buitenlandbehoefte. Komende zomer gaan we twee weken naar Vlieland. Ik kijk er naar uit hoor. De buurvrienden zijn daar tegelijk met ons, we hebben een heel fijn tenthuis gehuurd, mijn hangmat en een stapel Dwarsliggers gaan mee en we gaan twee weken lang alleen maar genieten van elkaar en het mooie eiland. Maar de buitenlandbehoefte in combinatie met de backbackbehoefte groeide in mij.

Ik wilde graag met ons gezin ook een keer een verre en lange reis maken. Dus besloot ik dat er een spaarplan moest komen. Want linksom of rechtsom, een vliegvakantie van een paar weken buitenland is echt stukken duurder dan twee weken kamperen op de wadden. En mijn banksaldo is niet ruim genoeg om zomaar out of the blue met het hele gezin drie weken naar Azië of Amerika te gaan. Maar als ik nou eens strak ging budgetteren, dan zou het toch moeten lukken om in één, misschien twee jaar, het budget bij elkaar te krijgen (inclusief dan vakantiegeld en de teruggave van de belastingen en dergelijke, zo rekende ik mij rijk op een kladbriefje).

Die avond besprak ik mijn plan met Lief en de kinderen. Omdat ik vind dat ook zij het leuk moeten hebben tijdens een vakantie, had ik besloten dat zij mochten bepalen waar onze verre en lange reis (minstens drie weken, dat is best lang in vergelijking met een weekje Schiermonnikoog) naar toe moest gaan (mits betaalbaar en veilig en dergelijke). Wat zou het worden? Azië? Afrika? Australië? (dat zou dan wel wat langer sparen worden, vrees ik). Vol verwachting keek ik hen aan. Waar zouden zij het liefst een keer naar toe gaan? Wat zouden ze willen doen? Een roadtrip door Amerika? Of liever naar Canada, net als de buurvrienden vorig jaar deden? Zoals altijd wisten ze me weer te verrassen….

(Morgen verder, er moet gewerkt worden vandaag. En vanmiddag ga ik naar een leuke bloggerskickoff met als thema #ILOVEGRIEKENLAND Daar krijg ik vast ook vakantieverlangens van! Lang geleden dat Lief en ik samen op vakantie naar Lesbos gingen.)