Category: Boer zoekt vrouw

Je kunt de liefde niet dwingen. Natuurlijk niet. Een verliefd gevoel is niet te koop of op bestelling leverbaar. Het is er wel, of het is er niet. Oftewel: in Texas wil een boer meer dan een vrouw, en in Canada wil een vrouw meer dan een boer.

Maar dat Olke meer had verwacht van ‘zijn’ Sandra, dat snap ik wel. Want Sandra, dat was toch de vrouw die hem een doosje vol lieve teksten gaf op de eerste logeerdag èn een kaartje waar ze hem haar eigen doosje vol verrassingen aanbood als hij haar mee zou nemen op de citytrip. Sandra was toch de vrouw die hem tijdens de tweede logeerdag zoende daar ergens in de Texaanse bushbush? En die hem op dag drie liet weten dat Alberdien dan misschien wel veel tijd nodig had om Nederland vaarwel te zeggen,  maar dat zij heus snel en rapide naar Texas kon komen? Jep. Dat was allemaal Sandra. Dus dat Olke teleurgesteld keek toen Sandra aan de balie van het hotel duidelijk liet merken dat zij echt en nooit en te nimmer niet samen met Olke een kamer zou delen en haar eigen hotelkamer reserveerde, dat snapte heel Boer zoekt Vrouw kijkend Nederland wel een beetje. Blijkbaar was voor Sandra de jacht mooier dan de vangst? Of zal ze gewoon een soort koudwatervrees hebben? Dat ze later die avond aan de bar heel gezellig zat te kletsen met iemand anders dan onze Texaanse vrouwzoekende boer doet in ieder geval weinig goeds vermoeden voor de rest van de citytrip. Goede vriendschap, dat is wat ze voor Olke zegt te voelen. Maar Olke zoekt geen vriend, geeft hij aan, hij is op zoek naar de liefde. Voorlopig lijkt hij die bij Sandra niet te zullen vinden. Zou hij nou ‘s nachts in zijn tweepersoonsbedje in de suite met privé hottub stiekem nog even gedacht hebben aan de vegetariër die hij bij het eerste keuzemoment naar huis had gestuurd? Want samen steak eten is ook niet alles…

Ook in Canada loopt niet alles op rolletjes. Riks blijkt een natuurtalent op skies (hij heeft nog nooit eerder geskied, maar kan het vanaf minuut één als een pro), op het bed liggen de handdoeken in de vorm van een hartje tussen de rozenblaadjes, er worden vuurtjes gestookt, er is heel veel sneeuw waar ze hand in hand doorheen lopen en Marit verwarmt heel Canada met haar stralende lach, maar zijn hart blijft koud. Hij wil wel, maar hij voelt het niet. En dat vertelt hij uiteindelijk ook aan Marit die aldoor maar blijft hopen dat Riks nog wel zal ontdooien en verliefde gevoelens voor haar zal krijgen. Maar Riks ziet het niet gebeuren. En dan verliest Marit uiteindelijk haar glimlach en komen de tranen. Deze vrouw had haar boer al gevonden vanaf dag 1, maar de boer vond niet zijn vrouw. Ik zei het al; de liefde laat zich niet dwingen of voorspellen en is al helemaal niet op bestelling leverbaar. Hoe graag je ook wilt.

Ik stel voor dat we voor Olke en voor Marit een nieuwe actie beginnen. Want de grote Texaan en de vrouw met de glimlach verdienen beiden een leuke partner. Wie wil? Ik gun ze van harte een Boer/vrouw blijft zoeken vervolgprogramma!

Dat het programma soms gelukkig ook wel kan werken, bewijzen de drie andere citytrips. In Frankrijk doen Herman en Fleur allerlei dingen die ze nog nooit eerder gedaan hebben. En nee, jij dirty denker, dan heb ik het niet over 18+ gerelateerde zaken hoor. Ik bedoel dat ze op een segway hebben gestaan en in een helikopter hebben gezeten. Maar het allerliefst wandelt Herman met zijn Fleur door de straatjes van een charmant Frans dorpje, of langs de kade van een mooi Frans riviertje. Want dan kan hij tenminste haar hand vasthouden. En nog fijner; tegelijkertijd wakker worden en dan merken dat er iemand naast je ligt. Hij kan zijn geluk niet op. Fleur voelt gelukkig helemaal hetzelfde. Ze glimmen er allebei van. Hoe heerlijk is het dat het deze vrouwzoekende boer gewoon gelukt is! Enthousiast vertelt hij dat hij er alles aan zal doen om dit geluk vast te houden; hij laat het niet mislukken belooft hij.

Ook in Zambia loopt een gelukkige (vis)boer rond. Want hij heeft een goede koop gedaan, ehm, keuze gemaakt.

Marc heeft een vrouw gevonden met wie hij ongecompliceerd kan kamperen. Die lekker makkelijk is en zonder veel gedoe een tent op kan zetten. Het is zo relaxed dat hij grinnikend toegeeft dat als er iemand een drama queen zal zijn in deze relatie, hij dat zelf waarschijnlijk is. Anne-Kim vindt het ook heerlijk allemaal, ze voelt zich zo op haar gemak dat ze het geen enkel probleem vindt dat ze op haar ‘city-trip’ (waar dus geen enkele city aan te pas komt) moet plassen en poepen in de bosjes, en dat ze niet kan douchen enzo. Ze kruipt vrolijk en al de tent in en uit, maakt een vuurtje als het Marc niet lukt en draagt zonder te zeuren een paar dagen dezelfde kleren. Dat hoeft gelukkig niet, want na een nachtje kamperen mogen ze logeren in een luxe lodge. Met bar, zwembad en uitzicht over de rivier. Zo’n weekendje weg in ‘eigen’ land van de boer heeft als voordeel dat het voor Anne-Kim niet erg wennen is. Sterker nog, zij blijkt wekelijks in deze lodge te komen. Om lekker een dagje te luieren, lezen en zwemmen. En te kijken de olifanten die ze niet hoeft te redden of opereren. De olifanten lopen aan de overkant van de brede rivier. Marc wil weten of ze wel eens oversteken naar de lodge. Dat heeft Anne-Kim nog nooit meegemaakt. De rivier is te diep en te breed, vertelt ze. Dat lijkt Marc geen belemmering. Want volgens hem kunnen olifanten heel goed zwemmen namelijk. Volgens Anne-Kim kunnen olifanten juist niet zo goed zwemmen. Jawel hoor, reageert Marc. “Olifanten zijn de dolfijnen van Afrika” aldus onze visboer. Dat wordt nog een dingetje, mompelt Anne-Kim, dat ie zo eigenwijs is. Maar daarna zoenen ze lief. Dus ach, misschien heeft ie toch goed gekozen, “onze boer” daar in dat verre Zambia…

En dan was er natuurlijk David nog. Onze boer zonder bedrijf in Roemenië. Die moest nog steeds kiezen tussen Mara en Susanne.

Continue reading “Boer zoekt Vrouw, een citytrip is niet altijd leuk en romantisch”

Alleen boer David moet nog een laatste keuze maken. Met wie wil hij een weekendje weg. Welke vrouw heeft zijn hart gestolen? Wordt het Mara of Susan?

Herman zagen we vorige week al met zijn Fleur vakantie vieren. De andere boeren mogen nu ook een weekendje weg met de vrouw die ze A. zelf hebben gekozen (Marc en Anne-Kim) of B. die is overgebleven na een natuurlijke selectie op godsdienstigheid  (Riks en Marit) of nadat er zelf een vrouw het vliegtuig terug naar Nederland heeft gekozen en er nog maar eentje is overgebleven  (Olke en Sandra).

Boer Herman bleef voor zijn ‘citytrip’ in eigen land. Zouden de andere boeren ook in hun eigen land op pad moeten, of zouden ze elders de romantiek mogen zoeken?

Hoe dan ook. We weten het bijna.  En na de uitzending zal ik natuurlijk zorgen voor een fijne samenvatting.  Tot dan!!!

Zouden de weekendjes weg duidelijk maken of er kans is op een (h)echte relatie?

Eindigt er eigenlijk iemand van de boeren met een paardenmeisje ook al had ie daar niets mee?

Gisteravond wist heel Nederland al welke keuzes de boeren gemaakt hadden, voordat ik op de bank zat en ook naar Boer zoekt Vrouw kon kijken. Ik was er om twintig over acht namelijk nog niet klaar voor. Op dat moment zwaaiden we net de laatste verjaardagsgasten uit. Wat een heerlijk zonnige dag was het zeg. Het komt niet vaak voor dat ik mijn verjaardag tot acht uur in de avond buiten kan vieren, maar gisteren lukte dat dus wel. En de dag was al zo vrolijk begonnen met een berichtje van mijn broertje, dat hij zijn vrouw gevonden had. Bijna jammer, want we hadden ooit bedacht dat ik na Boer zoekt Vrouw een serie blogs zou gaan beginnen over Broer zoekt vrouw, maar verder natuurlijk heel erg leuk. Niets fijner dan gelukkige mensen tenslotte!

Die gelukkige mensen waren in de aflevering van gisteravond soms ver te zoeken. Eline in Canada zag het niet zitten dat zij en Riks ooit gelukkig zouden worden samen, want Riks’ liefde voor De Heer was groter dan haar liefde voor Riks. Dus na een goed gesprek waarin Riks en zij allebei bespraken dat het tussen hen niets kon worden verder, werden de koffers ingepakt en werd Yvon gebeld om Eline uit te komen zwaaien. Marit wist niet of ze nou moest lachen (hoera, weg concurrentie!), of huilen (want Eline was nou wel van het erf af, maar Riks was nog steeds een botte boer zonder kriebels of vlinders van verliefdheid). Eerlijk is eerlijk natuurlijk, hij was in ieder geval eerlijk daarover, dat moeten we inderdaad toegeven. En liefde laat zich nou eenmaal ook niet dwingen. Maar, zo zei hij, het was niet dat hij helemaal niets voelde, want dan had hij Marit ook haar koffertje in laten pakken. Marit lijkt elk sprankje hoop aan te nemen als reden om in het koude Canada te blijven en toverde een hartverwarmende glimlach tevoorschijn. Zij en Riks mogen nu een weekendje samen weg. Zou de liefdesvonk (een echt BoerZoektVrouw-woord) dan misschien alsnog een heus liefdesvuurtje aanwakkeren?

Niet alleen in Canada, ook in Texas werden goede gesprekken gevoerd. Dit keer tussen Alberdien en een stel kalveren. Die beesten in Boer zoekt Vrouw veroorzaken heel wat doorbraken hoor. Een paar afleveringen geleden had Claudia in Canada al een goed gesprek met de hond waarna ze besloot te vertrekken, en nu pakte Alberdien haar biezen na wat gestaard te hebben in kalfjesogen. Ze was teveel een dierenliefhebber om het harde boerenbestaan in Texas, waar de beesten gewoon big business zijn, aan te kunnen, zo vertelde ze Yvon en daarna Olke. Olke begreep het allemaal wel, maar had zichtbaar moeite haar letterlijk los te laten. Hij is ook een dierenliefhebber, maar die beesten zijn inderdaad ook gewoon zijn bedrijf (en steaks, zie je hem denken, lekkere steaks!). Daar stonden ze dan, hand in hand, de grote Texaanse boer en het kleine Friese vrouwtje. Olke was nog steeds “haar vent” zo vertelde Alberdien, maar Olke was ook dat harde bedrijf en bestaan, en daar kon ze niet mee omgaan. “Of Alberdien dan nog wilde weten welke keuze Olke zelf gemaakt zou hebben?” vroeg Yvon. Dat wilde Alberdien wel, “als we nou toch eerlijk zijn”. Olke moest even slikken en vertelde toen dat hij zelf gekozen had voor Sandra. Ik denk dat Alberdien op dat moment besloot nooit meer een Fries te daten èn vegetariër te worden. Olke keek haar na en steggelde daarna zijn boerderij in om het heugelijke nieuws over zijn keuze aan Sandra te gaan vertellen. Die zag dat niet helemaal aankomen en werd nogal overvallen door de mededeling dat zij nog langer moest, ehm, mocht blijven in Texas. Ze viel er helemaal stil van. Maar misschien kwam dat ook wel door de blokkade die ze de dag opeens over zichzelf had voelen komen. Een blokkade vol twijfels, want ging Olke niet te snel? Kon zij haar eigen huis en haard wel opgeven voor de zijne? Terwijl Olke zegt dat hij zijn leven met haar wil delen, komt zij opeens niet verder dan dat zij hem ook beter wil leren kennen. Zelf kijk ik er vol verbazing naar; tijdens de logeerdagen wilden zowel Alberdien als Sandra niets anders dan bij hun Olkebolkedebeer komen wonen en leven en zoenen en kroepen en meer, en nu lijkt het erop dat Olke straks zonder vrouw verder zal moeten? Want hoe gaat Sandra reageren als ze hoort dat de keuze van Olke duidelijk werd nadat Alberdien voor zichzelf had gekozen? Eerder die dag had ze Olke namelijk al verteld dat ze niet wilde dat hij voor haar zou kiezen omdat dat gemakkelijkste weg zou zijn… Net als in Canada gaat de liefde ook in Texas niet over rozen en viel er voor de boer zelf eigenlijk niet zo veel te kiezen deze keer.

In Zambia gaat de liefde niet over rozen, maar over mango’s, zo zien we een paar minuten later.

Continue reading “Boer zoekt Vrouw – Hoe kies je nou de ware?”

Klopt. Je komt hier deze week voor niets.

Ik keek wel naar de boeren hoor. Ik zag en/of hoorde hoe Herman vertelde over zijn verliefdheid, hoe Eline moeilijke gezichten trok in de kerk die volgens Riks heel inspirerend was, maar die er net zo sfeervol uitzag als een leeg nieuwbouw winkelcentrum op maandagavond negen uur in de winter (en hoe Marit na een mislukte kennismaking met de kinderen een comeback probeerde te maken door aan te geven dat ze echt en heus elke dag wel een gebed deed ook al kwam ze nooit meer in de kerk), hoe Marc vertelde over polyamori bij vissen en hoe fijn het volgens hem is dat je “iets” om je heen hebt als je een relatie hebt, hoe bij David de vrouwen steeds een momentje voor zichzelf hadden terwijl hij de andere vrouw dan leek te vertellen dat hij voor haar zou kiezen (waarschijnlijk ook fan van polyamori?), hoe in Texas de ovenschaal van de boerenkool kapot knapte en hoe Olke ongemakkelijk moest bukken om te kunnen knuffelen met Alberdien (en het er op leek dat hij zijn Friese kroepie probeerde voor te bereiden op een afwijzing en ze nog kleiner leek te zijn dan ze al was toen ze op een lage stoel aan het Thanksgiving diner zat).

Natuurlijk keek ik.

Maar deze zondagavond dook ik daarna onder een dekentje, in plaats van achter mijn laptop. Noem het lui, noem het voorjaarsvermoeiheid of een lentedipje. Hoe dan ook. Deze week komt er geen Samenvatting van Margje.

Continue reading “Geen Boer zoekt Vrouw blog?”

Zo. Die logeerweek lijken al bijna een maand te duren, door alle uitzendingen die we er al over gezien hebben, maar het is bij de meeste boeren nog maar de derde of vierde dag. Zo ben je een uur kwijt door die vage zomertijd (gaap), zo ben je weken bezig met maar enkele dagen.

Eerst de korte samenvatting, voor iedereen die weinig tijd heeft & snel wil gaan slapen op zondagavond, of die het tijdens de korte koffiepauze op maandagochtend leest:

• Er is gezoend. Say what?? Jawel, Olke heeft gezoend! En NIET met Alberdien die ons al had laten weten dat ze niet kon wachten tot ze hem eens kon zoenen. Nope. Alberdien is nog niet verder gekomen dan hand in hand langs het meertje lopen. Het was Sandra die onze Texaanse boer een dikke smakkerd gaf. En toen later nog een keer. Olke stond erbij alsof ie de lotto had gewonnen.

De liefde lijdt geen honger bij Boer zoekt Vrouw:

• Er is veel worst gegeten. Zowel bij Riks (uit de oven), Herman (bij de plat du jour) en Marc (op de barbecue). Bij Olke aten ze natuurlijk steak nu Harriët er niet meer is. Wel zo makkelijk!
• En als er geen worst werd gegeten, werd er gepicknickt. Ik denk omdat de cameraploegen van BZV dat als tip aan de boeren hadden gegeven dat dat leuk is om te doen; want echt, serieus, denk je dat Olke ooit eerder in zijn hele boerenleven gepicknickt heeft? En ook langs de rivier de Zambezi in Zambia zag ik nooit mensen picknicken (terwijl ik daar toch een driedaagse kanotocht heb gedaan; ik zag slechts krokodillen en olifanten aan de oevers, nooit picknickende boeren).

Maar goed, verder gaat het echt goed met de liefde. Nu alle twijfelkonten zijn opgestapt en/of de boeren hun minst favoriete boerzoekster naar huis hebben gestuurd, houden alle boeren twee vrouwen over die allebei dol zijn op “hun” boer.

Hierbij de lange samenvatting van Boer zoekt Vrouw the never ending logeerweek:

Olke voelt zich, zoals al eerder gezegd, een lottowinnaar; het geluk straalt van hem af. Met een big smile loopt hij door zijn Texaanse hometown met aan elke hand een blonde dame. Hij komt normaal nooit in town, maar de vrouwen wilden laarzen shoppen, dus dan moet je toch van de farm af. En Olke heeft alles over voor zijn “Famke” (=Alberdien) en zijn “Sunshine” (=Sandra). Zo ontdekt hij dat er gewoon verkeerslichten en voetgangerslichten in town zijn. En daarna gaan ze picknicken dus. Midden tussen een kudde koeien die nog nooit eerder picknickende mensen zag. De dames gillen en kirren wat af dat Olke hen moet beschermen. Olke wil voor de zekerheid weten welke vrouw de hoogste levensverzekering heeft. Daarna gaat hij eerst met Alberdien langs het meer wandelen (en die vindt dat zooooo fijn, dat ze hand in hand met Olke loopt, want hand in hand lopen op latere leeftijd is echt helemaal haar ding) en daarna wandelt hij met Sandra het bos in.

Met Alberdien staat Olke even stil bij een groep koeien. Daar geeft Alberdien aan dat een koe de ander helemaal staat af te likken. Olke pakt deze hint niet op, en loopt gewoon met Alberdien terug naar Sanda. En wat Alberdien wel wilde maar niet deed, doet Sandra tijdens haar wandeling met Olke wel; zoenuh!!!! Olke vindt het maar wat leuk. Zo spontaan en heel lief vindt hij het. Achgos. Sandra ziet haar kansen positief in; 60% voor zichzelf en 40% voor Alberdien denkt ze. Alberdien weet nog niet van deze kansberekening, noch van het zoenen en voelt dat Olke een goed aura heeft.

Hoe stroef het in de vorige afleveringen ook ging bij Olke, het wordt allemaal steeds losser daar in Texas. Olkes natte droom komt namelijk ook nog eens uit; met twee vrouwen in zijn hottub! (hij slaat spontaan door en probeert indruk te maken door pushups in de hottub te doen)

Ook leuk: tijdens het diner met steaks en biefstuk in Canada komt een restaurantmedewerkster checken of het vlees goed gegaard is en de juiste temperatuur heeft. Die van Olke is goed. Alberdien wil behulpzaam zijn, zegt in een mengelmoes van Engels en Nederlands "Mine too hoor" en scheldt zo en passant de medewerkster uit voor hoer (whore).

Na de hottub vertelt Alberdien dat ze wel vaker in de "hottop" met Olke wil. Maar dan alleen met Olke. En met zonder kleren. Zou haar droom ook uitkomen??

Bij Herman wordt nog niet gezoend, maar wordt wel gesproken over zoenen. Anne vertelt hoe het ooit niets werd met iemand waar ze smoorverliefd op was en waarvan ze haar eerste zoen kreeg. Herman biecht op dat hij nog nooit tot zoenen is gekomen, maar daarvoor al is afgewezen. Tijdens individuele gesprekjes met de meiden probeert Herman duidelijk te krijgen of de meiden verliefd op hem zijn. Want Herman is namelijk wel verliefd, maar hij lijkt zeker te willen weten deze keer dat die ander dat ook op hem is. Een blauwtje lopen wil hij niet nog een keer! Wat hij wel wil is gezellig naar een brocantewinkel gaan. Want dat vindt hij leuk. Herman is namelijk geen type voor een complete pannenset. Hij houdt meer van een bijelkaar geraapt zooitje. Weten we dat ook weer. Terwijl Herman door de brocantewinkel struint en bekent dat hij sommige kasten daar best mooi vindt, oppert half Twitter dat de boer misschien toch eens voor zijn ware geaardheid uit moet komen in plaats van in de kast te blijven zitten. Fleur en Anne denken hier heel anders over, zij blijven oogcontact zoeken met hun boer en worden steeds meer jaloers op de ander. Want wie van hen reist er straks zonder ticket voor een weekendje weg met Herman terug naar Nederland? Anne gooit haar kaarten duidelijk op tafel; ze laat boven de plat du jour weten dat ze verliefd is op Herman. Ze weet wel wat ze wil:

Fleur heeft meer woorden nodig om aan te geven dat ze Herman echt leuk vindt. Want ze weet eigenlijk niet zo goed wat verliefdheid is. Maar ze geeft de strijd niet op. Ook zij wil in Frankrijk blijven!

Bij Riks in Canada is de strijd ook losgebarsten.

Continue reading “Boer zoekt vrouw, the never ending logeerweek (en of je nog worst lust?!)”

Kiezen is niet echt mijn ding. Maar de boeren die meedoen aan Boer zoekt Vrouw weten dat het daar uiteindelijk wel op uitdraait: kiezen zullen ze. Of ze nou willen of niet. Eerst moeten ze tien brieven uitkiezen. Daarna vijf vrouwen voor de dagdate en vervolgens drie logees. En daarna moet je uit die drie weer twee kiezen die het niet worden. Ga er maar eens aanstaan.

Zelf vond ik de verkiezingen van afgelopen week al ingewikkeld. Maar goed, ik kon dan natuurlijk ook kiezen uit meerdere partijen en nog meer personen. De boeren hoeven maar te kiezen uit drie (of als je Herman heet en al een keer gekozen hebt, zelfs maar twee) vrouwen. Zelf kies ik tijdens de verkiezingen trouwens ook altijd voor een vrouw, maar dat geheel terzijde. Maar ik had in ieder geval nog een stemwijzer. De boeren moeten het zonder stemwijzerhulp doen. Gelukkig hebben ze dan nog familie die kan helpen. Maar of dat het meest slimme is wat je kunt doen? Als mijn Lief had geluisterd naar zijn ouders, dan was hij zeker niet met mij getrouwd. En toch maakte hij (wij) een juiste keuze, want morgen hebben we al precies 30 jaar ‘verkering’ (en dinsdag zijn we al weer 22 jaar getrouwd!), maar ook dat weer geheel terzijde (en ja, ik was inderdaad 5 toen we verkering kregen, kuch, ahum, dus….). 

Goed. De boeren dus. Er werd bij alle internationale boeren nog volop gelogeerd. Maar de logeeridylle werd ruig verstoord door Yvon, die met een ticket richting Schiphol voor de deur stond. Er moest nu eenmaal een vrouw naar huis. Olke, Riks, Marc en David moesten zeggen wie dat ticket kreeg.

Maarrrrrrrrrrrrrrr…..

Alles ging inderdaad anders ja. Want zowel Riks als Marc hoefden helemaal niet te kiezen. In Canada èn in Zambia stapte er namelijk een logée zelf op. Alsof we opeens in Ik vertrek beland waren (maar dan de omgekeerde versie: terug naar NL!).

Continue reading “Boer zoekt vrouw; de logeerweek deel drie, wie mag er blijven en wie moet gaan?”

Voor je het weet is het voorbij zo’n logeerweek. Want hij duurt maar drie dagen. Dat klinkt meer als een logeerweekend of een logeermidweek, maar dat bekt waarschijnlijk minder leuk. En hé, al die tickets voor Yvon, de vrouwen en de cameraploegen, dat kost de KRO-NCRV al een lieve duit natuurlijk, dus we zullen niet mopperen over de gemiste vier dagen van de driedaagse logeerweek.

Voor sommige vrouwen lijken die drie dagen er waarschijnlijk sowieso wel zeven. Want opstaan rond half 6 om om half 7 ‘s ochtends de koeien te melken en stront te ruimen, of het zielig vinden dat koeien worden ingeënt, vissen worden gevangen, kalfjes meteen na de geboorte bij hun moeder worden weggehaald of dat schattige kleine varkentjes worden opgegeten, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.

En dan moet je ook nog proberen je momentje te pakken met de boer waarvoor je naar het buitenland bent gereisd. Dat was (naast het sub-thema ‘zielig’) wel het thema van deze tweede aflevering over de logeermidweken. “Je momentje pakken”. Het is een typische Boer zoekt Vrouw uitdrukking, fervente BZV-kijkers weten dit; alles draait om het pakken van Je momentje. Het liefst voordat de andere logerende concurentes hun moment met jouw boer gepakt hebben, want dan kan het momentum wel eens voorbij zijn en zit jij op de vlucht terug naar Nederland voordat je goed en wel weet of je zelf had willen blijven.

Doorgaans houdt Je momentje pakken in dat je er voor zorgt dat jij en de boer even alleen zijn, ehm, samen dan. Zonder dat de andere om hem heen zwermende en kirrende en met hun haren wapperende vrouwen erbij zijn. Maar in bij boer Olke in Texas was vandaag het reguliere momentje pakken vervangen door het Oud Texaans Een Kalfje Pakken terwijl het nog in de koe zit. Voor dierenartsassistente in opleiding Harriët geen probleem. Nadat Olke de koe had gevoeld stak zij zonder te aarzelen haar hand volledig in de koe om te checken of er nog steeds een kalf in de zwangere koe zat. Of de andere dames dat ook wilden, vroeg Olke? Alberdien keek vol afgrijzen naar de arm van Harriët die vol koeienstront weer uit de koe was gekomen en besloot van niet. Sandra zag haar kans voor het ultieme momentje pakken. Zo kon ze eindelijk aan Olke laten zien dat ze nergens voor terugdeinsde en dat het haar menens was dat ze naar Texas wilde. Als ze daarvoor een hand in een koe moest steken, dan maar een hand in een koe steken. Dus hoppa, aan die handschoen tot aan je oksels en diep die koe in. Ja hoor, loog ze een eind in het rond, zij voelde ook een kalfje. Wij geloofden er niets van, en die hand was sneller de koe weer uit dan dat je koe kon zeggen, maar Sandra had haar moment gepakt!

Sandra weet het; liefde is hard werken!

(ik zou die handen voorlopig ook maar in mijn zakken houden, ipv in een koe)

Verder opvallend in Texas; Olke rijdt het stukje tussen boerderij en stallen (een meter of honderd) elke dag met de auto. Alberdien wandelt liever.

Harriët eet geen vlees, maar prikt zonder moeite de koeien met spuiten in hun billen. Alberdien denkt, shoot (no pun intended), ik moet ook een momentje pakken en prikt dan wanhopig ook maar een spuit een koeienbil.  Olke begrijpt nog steeds niet waarom de vrouwen naar Texas zouden willen komen helemaal vanuit Nederland. Wij snappen dat ook niet helemaal trouwens. Niet lullig bedoelt naar Olke, maar serieus, zou je huis en haard en je familie en vrienden zo makkelijk achter je kunnen laten. De stallen worden twee keer per dag onder water gezet om de boel schoon te spoelen. We zijn benieuwd wie Olke straks wegspoelt uit Texas. Alberdien denkt niet dat zij dat zal zijn, want volgens haar richt Olke telkens als eerste zijn aandacht op haar.

In Canada worden piepers en wortels geschild boven de prullenbak. Dat scheelt weer een schaaltje afwassen (tip van Riks). Marit neemt zoveel momentjes met boer Riks als maar mogelijk is. En dat lukt haar goed, Riks vindt het met haar beduidend makkelijker gaan als met de andere twee vrouwen. Eline merkt dat ook, ze vertelt dat ze echt merkt dat je wel je momentjes moet pakken met Riks, want het gaat allemaal snel voorbij. Dus vertelt ze om half 7 ‘s ochtends tussen de koeien die gemelkt moeten worden dat dit toch echt een leuk werkje is, en best leuk om je bed voor uit te komen. Om daarna ietwat chagrijnig in de ruimte te gaan staren (dat snap ik best, ik ben om half zeven ook niet de vrolijkste Margje). Eline blijkt thuis een zoontje van zeven te hebben. Say what? Dus ook zij zou, net als Harriët, eventueel een kind laten verkassen naar de andere kant van de wereld? Bij mij thuis op de bank geven de kinderen aan dat ze blij zijn dat ik geen boer zoek. Ik snap ze wel. Emigreren is niet echt ons ding…

Na het koeien melken wordt het ontbijt gemaakt. En dan vindt de nu al wereldberoemde staafmixerconversatie plaats. Je had er bij moeten zijn. Claudia blijkt haar momentje in de keuken te pakken. Riks weet dan wel niet wat een staafmixer is, ook zonder staafmixer kan ze haar bananenpannenkoekjes bakken. Je ziet haar denken, de liefde van een man gaat door de maag. En Riks kijkt er goedkeurend naar. Eline ziet haar kansen dalen. Maar ja, vindt maar eens een nieuw momentje…

Bij boer Marc loopt het allemaal stroef laat staan dat er momentjes zijn. Er lijkt weinig energie in te zitten. Figuurlijk én letterlijk, want de stroom valt uit. Dus moeten ze in het donker afwassen. Het moment om de kaarsen aan te doen en romantisch bij kaarslicht een wijntje te drinken zou je zeggen. Maar Marc pakt de enorme zaklamp erbij en gaat laten zien dat er vleermuizen zijn. “Nou, okay, leuk” aldus Marc zelf, die ook wel inziet dat het allemaal niet zo lekker loopt. Daar helpt zelfs geen sterrenkijken-app aan. Hij ziet er wel de humor van in, dat scheelt. “Oooh, when is this gonna stop?” vraagt hij zich vertwijfeld af.

Wij vrezen een beetje dat Marc straks als enige boer geen vrouw over gaat houden aan het programma. Maar denken niet dat het dan ophoudt. Als hij single blijft zal er vast een significante stijging in het aantal verkochte vliegtickets naar Zambia te zien zijn. Allemaal vrouwen die denken dat ZIJ die boer vast wel weten te ontdooien en kunnen laten ontspannen. 

Continue reading “Boer zoekt vrouw 2017: De logeerweken, het verhaal gaat door…”

Ik liep zaterdag in de plaatselijke kringloopwinkel rond en moest bij de kast met streekromans opeens enorm aan Boer zoekt Vrouw denken. Want het tv-programma BZV blijkt gewoon de nieuwerwetse streekroman! De komende weken kom je daarom wat boeken in mijn BZV-blogs tegen (ook om de boel wat op te leuken, want eigenlijk was het een redelijk saaie BZV-avond deze keer). 

Het begon best wel spannend. De hele logeerweek ging voor Harriet namelijk bijna niet door. Zij besefte op Schiphol opeens hoe ver weg Texas eigenlijk is en dat vliegtuigen neer kunnen storten. “Ik ga niet” besloot ze. Ze wilde terug naar haar kinderen, want straks overleefde zij het hele Boer zoekt vrouw avontuur niet en dan liet ze die bloedjes van kinderen moederloos achter.

Zo’n logeerweek bij een buitenlandse boer is ook geen kortstondig avontuur natuurlijk. Voordat je het weet zit je voor de rest van je leven in het buitenland. Wat dan het binnenland wordt. Ofzo.

Maar gelukkig had ze goede vrienden, die beloofden op haar kinderen te passen, en zo kwamen er toch drie vrouwen voor Olke naar Amerika. Hoewel Yvon het nog probeerde te saboteren (voor de spannende t.v. ofzo?), door op het moment dat Harriet de koffer incheckt nog maar eens te vragen of ze het zeker wist? Even dachten we dat Harriet alsnog die koffer terug zou pakken, maar ze ging dus wel. Had Olke in ieder geval niet voor niets opgeruimd en kofie gezet. Cake bakken kan ie trouwens niet, dat de vrouwen niet verwachten dat ie een held in de keuken is!

Alberdien denkt dat ze goede kans maakt bij Olke. Want hé, zij spreekt als enige van de drie vrouwen Fries. Net als Olke. Dat schept een band. Zeker weten. (Die koffer, zie je die koffer? Zo groot! Ik vermoed dat ze denkt dat ze niet meer terug hoeft naar Nederland!).

Na de koffie met cake gaan ze meteen kalfjes wegbrengen. Want ja, koffie en cake, dan weet je het wel. Iets of iemand moet/is dood. Die kalfjes dus. Daar schrikt Alberdien wel een beetje van. Dat die lieve leuke beesten van de boerderij ook nog eens dood gemaakt moeten worden.

Over dode dieren gesproken. Harriet is vegetariër. En daar schrikt Olke dan weer van.

Oh jee, zal Harriet straks als eerste weer naar Nederland worden gestuurd door Olke? Omdat ze geen vlees eet? Ik zei het vorige week al, als vegetariër heb je het niet makkelijk bij Boer zoekt Vrouw. Gelukkig heeft ze verder wel ervaring met het boerenbedrijf en voelt ze zich daar wel thuis.

De koffer van Alberdien bleek vol te zitten met friese vlag cadeautjes voor Olke. Voor het geval Olke zou vergeten dat Alberdien ût Fryslân komt. Sandra ziet het allemaal even niet meer zitten. Ze spreekt geen Fries en weet niets van het boerenleven. Straks moet zij als eerste Texas verlaten! Maar hé, zij eet wel vlees en ze wil Olke zelf wel als toetje! Zij geeft Olke een doosje vol liefde en hint en passant dat haar eigen doosje op de city break ook vol liefde zal zijn. Toch is ze er niet gerust op.

Volgende week zien we hoe het haar verder vergaat in Texas. Kop op vrouw, hij heeft je niet voor niets uitgekozen bij de dagdates!

In Canada heeft Riks alles voorbereid voor zijn dames. Er liggen enge pakjes klaar op bed.

Het blijken geen kinky latex speelpakjes, maar een overall en laarzen. Zodat de vrouwen meteen mee kunnen helpen met melken. Melken en uiers schoonmaken doe je altijd van je af. En een stier kun je niet melken, dat ontdekt Marit als Riks haar aan het melken wil zetten. Gelukkig staat haar muts haar goed. Aldus Riks.

En de in Canada boerende boer maakt dan misschien wel flauwe grappen, hij snapt best dat dit hele boerzoektvrouwgedoe geen grap is. Aan de bak moet je. Met verhalen vertellen. En over je gevoelens praten. Die Riks toch. Hij kiest er meteen een soort therapeutische setting voor uit zodat iedereen op zoek kan naar zijn/haar gevoelens.

Ondertussen zijn de dames van Marc op bezoek bij AnneKim en haar weesolifantjes. Waarom zou je bij een boer langsgaan als je eerst ook nog wat kunt rondreizen en op safari kunt? Hoppa, gebruik maken van het reisbudget budget van de KRO-NCRV, als Yvon de hele wereld over mag, dan mogen zij toch ook wel wat van Zambia zien? AnneKim geeft ze meteen een vaag groene schort. Is dat camouflage ofzo? Dat de olifanten je niet zien? Ondertussen vertelt ze een verhaal over een olifant waarbij ze een staart moest amputeren. Maar die had ze gewoon vervangen door een limonadeflesje. Die staart dus. I kid you not. Is er iets dat AnneKim niet kan?

Daarna gaat het al karaokend in de auto op weg naar Marc. Kunnen ze eindelijk met hun afrikanse Hunk in de jacuzzi slash minizwembad. Oh, wacht, eerst nog boodschappen doen op de lokale markt. Hoe pittoresque. De gevoelstemperatuur un Zambia is trouwens meer dan 40 graden. Je moet wat over hebben voor zo’n knappe boer in dat stukje paradijs!

Gelukkig heeft Marc een koelkast vol plastic flessen. AnneKim knutselt hier de komende dagen vast een verplaatsbare opvouwbare schaduwgevende palmboom inclusief verkoelende airco van. Dat kan ze ongetwijfeld. Marc zelf vraagt zich ondertussen de hele tijd af of hij er wel goed aan heeft gedaan deze vrouwen naar zijn paradijs te halen. Waar is hij in hemelsnaam aan begonnen?? Bij elke scene zie je de vertwijfeling op zijn gezicht…

Ook in Roemenië zien we vertwijfeling. Kijk maar eens naar Susanne als ze in de auto op weg naar David zit en naar buiten kijkt naar de plaatstelijke folklore, of haar blik op de stallen die er meer uitzien als een ingestorte boerderij in Groningen na een heftige aardbeving (sorry Groningen!). Zelf ziet David vooral veel potentieel. Mara en Jorien kirren vrolijk mee dat het er inderdaad goed uitziet allemaal. Liefde maakt blind denk ik? Ik las ergens dat er 15000 varkens in die stallen moesten komen. 15000. Ik ben acuut vegetariër geworden. Gelukkig ben ik niet op zoek naar een boer.

Maar, eerlijk is eerlijk, David heeft naast de ruïnestallen ook een niet op instorten staand huis. Met een zwembad. Een echt groot zwembad. Alleen jammer dat het regent en de temperatuur ook niet tropisch is. Wat voor klimaat heeft Roemenië eigenlijk?

Dat huis heeft ie nog maar net trouwens. Voordat hij gaat koken moet ie de gebruiksaanwijzing lezen van het fornuis. Maar daarna wordt het gezellig aan tafel. Met goede gesprekken en veel lachen. Het ziet er bijna leuk uit. Dat ze de hele dag van hem moesten gras maaien, struiken snoeien en onkruid wegwieden, dat vergeven ze hem blijkbaar allemaal. David is ondertussen helemaal het mannetje. Drie leuke vrouwen, voor hem alleen. Ik hoop maar dat hij ze nog weer naar Nederland terug laat gaan. Yvon is namelijk ook helemaal verdwenen nadat ze een box vol boterhammen van hem moest smeren. Komt het wel goed daar?

In Frankrijk haalt boer Herman zijn vrouwen van de trein. Herman denkt even dat hij aan Heel Holland Bakt meedoet, maar de vrouwen die naar hem toe getreind zijn weten heel goed aan welk programma ze meedoen, en hebben maar één wens. Ze weten namelijk precies wat ze willen worden:

Of misschien willen ze wel muzikant in Frankrijk worden, want ze zeulen allemaal een instrument mee naar Herman.

Zelf ben ik nog niet helemaal over de fatale vergissing van Herman tijdens de speeddates heen. Want nog steeds denk ik dat hij Anke had moeten meenemen.

Maar Herman heeft het prima naar zijn zin met Fleur en Anne en Pia. Hij straalt ervan en krijgt per minuut meer zelfvertrouwen lijkt het wel. Van de verlegen jongen uit de eerste uitzending is niets meer terug te vinden. Herman is De Man van BZV vandaag.

Hoppa, hier een taart die ik zelf heb gebakken. Natuurlijk ook een glutenvrije voor jou. 

Zeg, leuk dat pianospel van je, maar je moet bij dit stuk toch echt harder op de toetsen slaan voor een beter resultaat.

Hallo, ik kom er even gezellig bij tandenpoetsen, want tandenpoetsen als voorspel, dat durf ik wel.

En nadat ik jullie in jullie bedjes heb zien liggen doe ik het licht uit voor jullie. Slaap lekker!

(die vrouw linksboven, daar aan tafel, die lijkt gewoon op Fleur en Anne. Toch? Heeft ie twee meiden uitgezocht die op zijn moeder lijken??).

Maar goed, het is middernacht ondertussen. Ik stop met bloggen en zeg net als Herman: Welterusten!

(Ehm, maar wacht, hij deed dat licht echt uit. En de cameraploeg staat dan dus gewoon nog in de slaapkamer? Creepy!)

De dagdates van 2017 waren natuurlijk eigenlijk al in 2016, en gelukkig hadden we  toen best een mooie nazomer, dus viel geen enkele date in het water. Hoewel, die van Marc en Herman wel een beetje, maar daarover later meer.

De korte samenvatting van de dagdates:

• Als je met boeren gaat daten, wordt het uiteindelijk vlees eten. Of insecten, maar daarover later meer. Vegetarische dates zouden het niet makkelijk krijgen bij Boer zoekt Vrouw.
• Als je met een boer op dagdate gaat, komt er uiteindelijk drank op tafel. Drink je geen alcohol? Dan val je nogal op bij Boer zoekt Vrouw.
• Bij de KRO-NCRV hebben ze een nieuwe dagdateverzinner aangenomen. Vermoed ik zomaar. Want serieus; zelf worsten maken? Een hoofd van klei gaan boetseren? Een dagje bamboe buigen? Of zou Yvon hebben gegoogled op “verschrikkelijke bedrijfsuitjes” en toen random iets hebben aangeklikt?
• Ik heb helemaal geen cadeautjes gezien deze keer, niet van de vrouwen voor de boer, maar ook niet van de boeren voor de vrouw.
• Bij Herman komen de meiden allemaal zonder make-up naar de dagdate. En de meest voorkomende kleding voor een dagdate? Een spijkerbroek!
• Het was wederom moeilijk kiezen. Voor alle boeren natuurlijk. Want alle vrouwen waren even leuk en knap en spontaan enzo.
• Ik kijk uit naar de logeerpartijen, want ik heb tijdens deze uitzending noch de boeren, noch de vrouwen echt beter leren kennen.

Maar natuurlijk doe ik ook een iets langere samenvatting om alles toch te proberen een  beetje te duiden voor iedereen. Met hier en daar vast een verkeerde interpretatie of naam, want soms zie ik door de vrouwen het bos niet meer… (en ook; wat ben ik blij dat ik geen boerzoekende vrouw ben, want echt. ik vrees dat ik bij de meeste dates een flaterfiguur had geslagen (geslaan? Aaaargh) =>

OLKE

De vrouwen van Olke mochten naar Leeuwarden afreizen. Altijd goed, want deze provinciestad is een beetje ondergewaardeerd in Nederland vind ik. Misschien kan Floortje Dessing eens langskomen? Want voor iedereen in de randstad is Leeuwarden namelijk een soort einde van de wereld. Helaas zagen we niets van de stad zelf, de schaatsen moesten onder, voor de elfstedentocht natuurlijk. Nee hoor, ze bleven binnen. In een ijshal. Olke had al acht jaar geen ijs gezien en werd meteen nostalgisch. Dat kwam goed uit,  want ze leerden ouderwets zwieren. Een soort gezamenlijk over het ijs zweefschoonschaatsen.

Olke werd er ook emotioneel van. Met tranen in zijn ogen. Dat die vrouwen allemaal voor hem naar Friesland waren gekomen. Om samen met hem over het ijs te zwieren. De vrouwen deden allemaal hun best natuurlijk. Hoewel het verschil tussen oud en jong meteen wel erg duidelijk werd; zo kwam Ditty bijvoorbeeld met een rollator het ijs op.

Hoe het zwieren trouwens echt moet ziet u hier:

Zelf moet ik bij zwieren eigenlijk altijd denken aan Moeder Carla en zoon Frank.

Frank wil helemaal niet zwieren. Die wil de kroeg in, met een lekkere del. Olke mag niet de kroeg in met zijn vrouwen. Hij gaat stamppot eten in een zaaltje van de ijshal. Stamppot met spek en worst natuurlijk. En dan komt zijn vader het toetje brengen: Frieze oranjekoek. Vader blijkt de vrouwen even te komen keuren, want de familie heeft een goede reputatie in Texas zo vertelt hij, en de toekomstige vrouw van Olke moet daar natuurlijk wel bijpassen. Voor je het weet neemt je zoon een del mee naar Texas!

Die Olke toch, hij is een echt familiemens: zijn schoonzussen zochten de brieven uit, zijn vader mag meehelpen de logees uit te zoeken!

Ariënne wil knokken voor Olke en vindt zijn vadere een enorm leuke vent, Sandra vindt zijn houding (afwisselend zeker en onzeker) heel charmant, Alberdien zoekt een maatje en vindt Olke elke keer als ze hem ziet mooier en hij voel al helemaal als haar vent (en ze probeert Olke te verleiden door aan te geven dat hij bij haar lekker Fries kan praten), Ditty trekt steeds aan de stok om Olke dichterbij te krijgen en Harriët? Die lacht gewoon en verovert zo zijn hart.

Harriët komt door de keuring en ook Alberdine en Sandra mogen komen logeren in Texas. Koffers pakken dus, en op naar Texas!

Ariënne had gehoopt op ook een reisje naar Texas en ook Ditty is zichtbaar teleurgesteld. Haar grote Texaanse droom valt in duigen.

HERMAN

Herman en zijn meiden mogen een dagje paarden borstelen. Dat vindt Herman heel fijn. Wat op het gebied van liefde kan een paard een goede invloed zijn, aldus Herman de paardenfluisteraar. Een paard is, zo weet Herman, een gevoelsdier. En bij Herman komt het ook op gevoel aan. En hoe de meiden met een paard omgaan, daar leest Herman van alles in. Blijkt Herman gewoon het grootste paardenmeisje van dit hele seizoen te zijn!

De paarden laten vooral scheten en keutels gaan. En Herman’s tip om altijd naast en nooit achter een paard te gaan staan, lijkt dan ook een goede tip.

Nog een tip van Herman: als je dan toch acher een paard staat, leg dan altijd even je hand op zijn kont leggen, dan weet een paard dat jij daar staat. En ook; altijd met de haarrichting meeborstelen.

Na al het met de haarrichting meeborstelen mogen ze met de paard aan de hand rondjes hardlopen in de bak. Altijd romantisch. Ook hier heeft Herman een goede tip voor de vrouwen: niet te hard trekken. Want “hard trekken is Stop”. Aldus Herman hè, ik verzin dit niet!

Anne (wel het model) heeft meer ervaring met haar hond, zo vertelt ze ons. En ze maakt makkelijk een klik met jongens als ze actief is, dan is ze heel toegankelijk. Wederom; ik verzin dit niet.

Het hardlopen achter een paard aan blijkt oefenen in mennen te zijn. Want uiteindelijk mogen ze naar buiten. Met paard en wagen op topsnelheid door het bos en de regenplassen sjezen. Whoeeehaaaaah! Alle vrouwen komen nat van de wagen af. “Volgens mij is het wel geslaagd” concludeert Herman, die steeds losser lijkt te worden.

En daarna gaan ze barbecuen. In de stal, tussen de paarden. Het boer zoekt vrouw team blijkt een raar gevoel voor Lekker te hebben.

Tijdens het eten ontfutselt Anne (wel het model) nog even van Herman dat ie wandelen doorgaans te langzaam vindt gaan. En komt Pia er achter dat Herman en zij van dezelfde muziek en andere dingen houden. En als Herman een minuutje stilvalt concludeert Anne (wel het model) dat hij echt een gemakkelijke prater is. Ehm, say what?? Fleur denkt dat het prettig voor Herman is dat alle meiden nog nooit echt een relatie hebben gehad. Ook Anne (niet het model) denkt dat het handig is dat je allebei nog niet zo goed weet hoe het moet.

Uiteindelijk kiest Herman voor Anne (niet het model), Fleur en Pia. De dames moeten er allemaal bijna een beetje van huilen. Maar ze komen alledrie graag logeren. Herman glundert ervan.

Anne (wel het model) en Lieke nemen het vrouwmoedig op. Die Herman toch, van nooit gedate naar vrouwen afwijzen. Hij lijkt er zelf ook van onder de indruk.

DAVID

Bij David beginnen ze met een lunch die er heel kunstzinnig uitziet. Dat blijkt een voorbode voor de rest van de dag. Maar het mooie eten is niet helemaal besteedt aan David, die eet het liefst een patatje oorlog. Of een groot stuk vlees.

Jorien heeft heel veel aan David gedacht de week na de speeddate. En nu ze hem weer ziet voelt het zo vertrouwd dat ze zich zelf al naast hem op de bank ziet zitten.

Maar eerst gaat David op een kruk ziten. Want de vrouwen mogen zijn hoofd boetseren. Zo krijgen zij goed de kans eens goed naar David te kijken. Madeleine vindt dat heel fijn. Zij geniet van zijn mooie donkere ogen en zijn lieve lach.

David zelf vindt het wel ingewikkeld, want zo in het zicht van iedereen kan hij niet openlijk met alle vrouwen flirten. Dus probeert hij neutraal te kijken.

Mara heeft toch het idee dat ze een aantal keren zijn blik heeft gevangen. En Jorien had het gevoel, als ze hem aankeek en hij terugkeek, dat alleen zij tweeën er nog maar waren. Ik vrees dat Jorien er een beetje een Ghost-fantasie op nahield, daar in dat atelier met haar handen in de klei…

De Boer zoekt Vrouw redactie heeft bedacht dat het handig is als David tijdens het poseren wat stellingen in de groep gooit om zijn vrouwen wat beter te leren kennen. Of hij mag flirten in de kroeg bijvoorbeeld, als hij straks met een van hen een relatie heeft. Of de vrouwen ook hadden geschreven als hij in Japan had gewoond? En of hij over vijf jaar moeder is, ehm, of de vrouwen denken dat ze over vijf jaar moeder zijn. De verschillen tussen de vrouwen zijn groot, wat hun antwoorden betreft. Net als hun leeftijdsverschil. Tussen de jongste en oudste zit 13 jaar. Dat is voor Susan nog wel een dingetje, zo merkt ze. Want zij is geen jonge griet van 19 meer. Dat is een feit. Net als het feit dat ze na haar impulsieve actie om een brief te schrijven ook een beetje is geschrokken van hoe snel alles nu gaat. Want help, wil ze wel naar Roemenië?? Maar David ziet geen problemen. Hij kan toch gewoon op maandag naar Roemenië gaan en op vrijdag weer naar Nederland komen? Ehm, huh??? Okay, de moderne buitenlandse boer is blijkbaar inderdaad meer gewoon een manager dan een boer. Want ik herinner mij eerdere seizoenen met boeren die amper een weekend op stedentrip konden, omdat ze niet bij hun bedrijf weg konden zijn!

Continue reading “Boer zoek vrouw: de dagdates van 2017”

Kijk, soms is het best handig om een blog te schrijven over Boer zoekt Vrouw. Zeker als het ook gelezen wordt door de deelnemers aan Boer zoekt Vrouw zelf.

Wat? Wordt mijn blog gelezen door iemand van Boer zoekt Vrouw dan???? Jawel, ik verzin dit niet. Op Facebook kreeg ik namelijk een reactie van Marga. Een van de speeddates van boer Olke.

In mijn samenvatting van afgelopen zondagavond schreef ik dit over hun speeddate:

Marga neemt een mooie gebloemd cadeautasje mee en is een beetje bang voor tornado’s. Want die zijn er toch veel in Texas? Heel goed onderwerp voor je vijf minuten speeddate Marga, meteen de gevaren even doornemen voordat je op het vliegtuig stapt!

Wat blijkt nu? Dat gebloemde tasje en het onderwerp tornado’s horen bij elkaar!! Dit zat er namelijk in het cadeautasje:

Marga zelf schrijft op mijn Facebook wat het is:

“Dit zat er in het gebloemde tasje. Voedselpakket om tijdens een tornado te kunnen overleven 😜”

Continue reading “Wat kreeg boer zoekt vrouw boer Olke eigenlijk cadeau tijdens zijn speeddate met Marga?”