Boer zoekt vrouw – speeddaten is het nieuwe solliciteren

Zo, het is weer zondagavond, dus eindelijk weten we welke tien vrouwen er zijn uitgekozen door de boeren. Ergens in de herfst van 2016 hadden we ze kunnen zien lopen. Groepjes van 10 vrouwen die door het bos liepen, of over een bruggetje, of langs een weiland. Iemand moet ze gezien hebben toen. Die toevallige voorbijgangers hadden dan al inside information en wisten gewoon een half jaar geleden al welke vrouwen er uit al die brieven gekozen waren. Maar goed, wij nu ook. En ik vat de speeddates vandaag weer even voor u samen! Want er werd gespeeddate. Op een plek die voor de boer heel belangrijk was. Of zoiets.

De korte samenvatting:

  • Hij/zij heeft mooie ogen. Eigenlijk iedereen dus.
  • Vijf minuten gaat veel te snel voorbij. En ‘ze’ zijn heel streng bij/met dat belletje.
  • Leuk en spontaan (vindt iedereen van iedereen enzo).
  • Geen enkele vrouw wil de boer niet meer na de speeddate (Echt? Serieus? Hoe kan dat nou? Nee maar echt, hoe kan dat?!).
  • Veel paardenmeisjes bij David.
  • Groot miss Etam gehalte kleding bij Riks.
  • Er was drop en trekkoek. Of trekdrop en plaatkoek. Zoiets.
  • Er waren tussenshots met koeien. Of een hond. Die achter koeien aanrent.
  • Het was moeilijk kiezen hoor, moeilijk kiezen. Bij allemaal.
  • Alle damesgroepen hebben het heel gezellig met elkaar de hele dag. Ze eten soep. Of maken vuur. Of beginnen een praatgroep voor nognooitgezoenden.
  • Yvon ziet er nog steeds gebruind en afgetraind uit.
  • Alle boeren hebben vijf vrouwen gekozen. Dat dan weer wel.
  • Lief, de kinderen en ik denken dat Herman een fatale fout heeft gemaakt.
  • Ik wil ook een caravan nu. Niet met boer, gewoon met Lief hoor.

Meer tijd? Dan heb ik ook een (HEEEEEEL) lange samenvatting *u bent gewaarschuwd!* :

Olke

Alle vrouwen van Olke moesten naar Friesland komen. Olke blijkt een enorme hugger te zijn. Hij kruipt alle vrouwen ongeveer meteen in de oksel of neemt ze in de houtgreep in zijn oksel. Waarschijnlijk heeft Olke ook ergens gelezen dat echte liefde niet door de maag gaat, maar door de neus. Heel slim dus om meteen elkaar maar eens goed te besnuffelen.

Alle vrouwen willen hun kinderen, ouders, kleinkinderen en wie dan ook verlaten voor deze Texaanse Fries, of Frieze Texaan, of nou ja, onze Ollekebolleke. Eén voor één komen de vrouwen voorbij.

Marga neemt een mooie gebloemd cadeautasje mee en is een beetje bang voor tornado’s. Want die zijn er toch veel in Texas? Heel goed onderwerp voor je vijf minuten speeddate Marga, meteen de gevaren even doornemen voordat je op het vliegtuig stapt!

Sandra is niet veeleisend en heeft nog nooit de juiste klik met iemand gehad. Ze wil graag dingen delen en knuffelen. Die kleine dingen mist ze. En die hoopt ze te vinden bij een grote man als Olke.

Alberdien kruipt ook meteen bovenop Olke. Superleuk vindt ze hem. En knap. Dat ook. Een prachtige mooie grote man is het. En dat zegt ze dan ook maar allemaal meteen tegen hem. Hard to get spelen? Waarom zou je!

Ditty heeft kleinkinderen. Of ze die dan niet gaat missen als ze naar Olke zou gaan? Daar had Olke nou beter niet over kunnen beginnen. Daar moet ze een beetje om sniffen. Dan wil hij wel over iets heel anders praten hoor, oppert Olke. Dus zegt hij maar dat hij Texas een heel grote stap vindt. Ehm Olke, in welk universum is dat een heel ander onderwerp?

Harriet krijgt vier zoenen van Olke. Maar we wisten al dat zij zijn favoriet was. Zij lijkt de jongste van het stel. En we zien gelijk dat Olke gaat stralen. Zijn kwetsbaarheid vindt ze leuk, en wat hij mist, dat mist zij ook, vertrouwt Harriet na de date Yvon toe. Ze heeft twee jonge kinderen, maar zou zo naar Texas gaan om te kijken of Olke en zij bij elkaar kunnen vinden wat ze beiden zoeken.

Olke date ook nog speed met Astrid, Ella, Jolande en Ariënne, maar daar zien we niet zoveel van. Behalve dat iemand van hen aangeeft dat Olkes huis wel een vrouwelijke hand kan gebruiken. Die wil dus meteen de boel daar gaan redesignen in Texas!

Uit betrouwbare bron (Lees: mijn ouders hebben in een foute krant iets gelezen), weten we dat er op het erf van Olke in Texas nog steeds een vrouw rondloopt. Oftewel, hij blijkt zijn bedrijf nog steeds samen te runnen met zijn ex-vrouw. Kijk, daar hoor je tijdens zo’n speeddate dan weer niets over!

De vijf dames die Olke kiest voor de dagdate weten dit alles vast ook nog niet. Olke kiest DEZE dames (KLIK). 

Ditty, Arienne, Alberdien, Sandra en Harriet mogen onwetend en wel met Olke op dagdate.

Marc

De plek waar Marc zijn speeddate houdt moest goed geheim blijven blijkbaar, want anders zouden er natuurlijk 819 teleurgestelde dames verhaal komen halen. Over zijn ontmoetingsplek weten we dan ook niet meer dan dat het ergens midden in de natuur is.  Wat we wel gelijk ontdekken; Marc valt op blond. En de meiden van onze Zambiaanse visser snappen ook wel gelijk als ze elkaar zien waarom hij de anderen heeft uitgenodigd. Want ze vinden elkaar leuk en ze hebben ook allemaal veel gereisd of in het buitenland gewoond. Heel herkenbaar allemaal. Ook voor iederen herkenbaar: zwijmelend naar Marc kijken als hij de groep vrouwen komt begroeten. Alle vrouwen glimmen er van. Wat heeft ie mooie ogen!

Marc heeft een lijst met vragen, voor het geval hij stil gaat vallen. Dat lijkt een goede strategie, maar helaas voor hem valt het niet stil. Jammer, want de vragen en onderwerpen op zijn briefje (waar word je gelukkig van, wil je kinderen, hoe zie je de toekomst, en hoe staat het met de Liefde) waren waarschijnlijk wel betere gespreksonderwerpen geweest dan wat er nu gebeurde: de speeddates van Marc veranderden namelijk in een soort sollicitatiegesprekken.

Continue reading “Boer zoekt vrouw – speeddaten is het nieuwe solliciteren”

Boer zoekt Vrouw; brieven op een boot

De boot in

Ha, daar stond ik mooi voor schut met mijn Boer zoekt Vrouw Bingo (zie vorige blogpost), want Yvon ging helemaal nog niet met een vliegtuig vol luchtpost naar de boeren, de boeren kwamen allemaal (in hun netste kleren) naar Nederland en mochten op een boot (ik kreeg er meteen een soort vluchtelingenthemagevoel van, maar het bleek een heel sjieke boot te zijn, en niemand vluchtte, iedereen bleef, gelukkig maar).

Afijn (één van mijn lievelingswoorden, sorry), alle boeren zaten natuurlijk in het zelfde schuitje; ze zijn vrouwloos en zoeken een partner. Dat zorgt meteen voor heel veel herkenning natuurlijk. Samen met een bruine en afgetrainde Yvon bespreken ze bij een diner op het achterdek (denk ik, ik heb geen verstand van cruiseboten) hoe het is om single boer in het buitenland te zijn (all the single farmers, all the single farmers, put your hands up!).

Brievenbehoefte

Voornaamste angst tijdens het diner: Als er maar brieven zijn voor me. Ik vermoed dat vissenboer Marc niet echt verwachtte dat er geen vrouwen naar/voor hem geschreven zouden hebben (zelfs Oudste (14) wist het: “Dat is toch die knappe boer?”), maar voor de andere boeren zou ik geen voorspelling willen doen. Mijn gok was dat de knappe Afrikaanse boer een brief of 900 had gekregen, en alle andere boeren iets van 50 brieven per persoon. Maar ik had buiten onze boer in Texas gerekend: Olke wist veel vrouwen te raken met de belofte dat hij zijn hart wilde geven aan de juiste vrouw. Hoppa, meer dan 200 vrouwen wilden zijn hart wel hebben.

Onze knapperd uit Zambia kreeg er 829. Brieven. Allemaal van bloedmooie hoogopgeleide vrouwen, aldus Yvon. Zie je wel, zij leest stiekem al die brieven door voordat de boeren ze krijgen!

Even was ik bang dat er dan voor de andere boeren geen brieven meer overbleven, maar gelukkig waren er nog 88 voor David (die wil gaan boeren in Roemenië), 40 brieven voor Herman (die het doet in Frankrijk en waarbij ik steeds moet denken aan het liedje van Acda en de Munnik over Herman: Op een terras ergens in Frankrijk in de zon)  en 36 brieven voor boer Riks (die in Canada woont). Hè, gelukkig, alle boeren hadden dus een ruime keuze om 10 vrouwen uit te zoeken voor de eerste speeddate.

Beter uit het buitenland

En geef toe, eigenlijk is het veel handiger om 40 brieven door te lezen en te bekijken, dan 800. Want bij 800 laat je zeker weten erg leuke vrouwen liggen. Zo leuk is het dus helemaal niet om knap te zijn. Daar krijg je keuzestress van. Marc werd er ook een beetje chagrijnig van, zo bekende hij. Gelukkig werd hij geholpen door vrienden, en had hij aan het eind van de dag een selectie gemaakt; dat waren vooral dames die al in het buitenland hadden gewoond en gereisd, of nu nog steeds in Afrika woonden. Want die konden pas echt begrijpen hoe het was, zijn leven, had Marc bedacht. Jammer voor al die vrouwen die dachten dat hij de prins op het witte paard zou zijn die hen uit het kille en koude Nederland zou wegvissen. Keep on dreaming dames. Eerst maar eens een jaartje gaan backpacken om wat levenservaring op te doen! En ook; serieus; zullen we afspreken dat wij, als volwassen vrouwen, geen vissen gaan papiermachéën (is dat een woord?) om op te vallen? Nee maar echt, niet doen!

Later in de uitzendig zegt Yvon dat Marc als een mol de hele dag zich begraven heeft in de brieven. Mocht Marc later ooit, als ie net als Bertie een heuse BN’er is geworden, mee mogen doen aan Wie is de Mol, dan is dit nu al aan hint!!!

Zussen: zie maar!

Olke zelf had ook niet verwacht dat hij zoveel brieven zou krijgen. Hij had wel een systeem bedacht; ze mochten niet te oud zijn, en geen kinderen hebben. Gelukkig had hij zijn zussen meegenomen, die er voor waakten dat hij meteen af ging op de vrouwen die het mooist op de foto stonden (en joh, dan maakt het niet meer uit of ze kinderen hebben, veel te jong zijn of anderszins niet aan je criteria voldoen; met een knap koppie en een goed lijf vergeten mannen nou eenmaal nogal snel hun principes 😉 ). Het lukte Olke niet helemaal om er maximaal tien uit te zoeken. Uiteindelijk laat hij het aan zijn zussen over om de “Ja”-stapel te reduceren tot precies 10. Ik vermoed dat die uiteindelijk ook maar gewoon via de ollekebollekeremisolleke-methode een keuze hebben gemaakt.

Voor het zingen hoef je geen kerk in

Over principes gesproken, Riks vind het niet erg als zijn toekomstige geliefde niet net als hij gelovig is. Zolang ze maar respect voor elkaar zouden hebben, toch? Yvon zag de bui al hangen; kan een boer die in tien jaar slechts drie zondagen niet naar de kerk is geweest, wel wat beginnen met een vrouw die nog nooit een kerk van binnen heeft gezien?

Paardenmeisjes

Ik heb bij Boer zoekt Vrouw altijd het gevoel dat er statistisch gezien overdreven veel paardenmeisjes reageren op de vrouwzoekende boeren. Ook bij David zitten die er tussen. Maar David heeft niets met paarden, zo vertelt hij. Dus komt het paardenmeisje dat eerst voor haar paard kiest en daarna pas voor haar familie en vrienden op de Nee-stapel. Toch zien we bij een vooruitblik naar de uitzendig van volgende week dat er (per ongeluk?) toch een paardenmeisje is doorgedrongen naar de speeddates.

Modelbrieven

Niet alle brieven zijn handgeschreven, zo zien we. Naast de vele pakjes (van dames die denken dat ze daarmee opvallen en meer kans maken, vermoed ik) en de handgeschreven post (al dan niet op schattig briefpapier), zijn er ook veel geprinte brieven die zijn binnengekomen via de website van Boer zoekt Vrouw. Schrijf een brief staat daar boven. En dan komt de tekst die de boerzoekendevrouw heeft ingevoerd.

Herman kreeg brieven van koperblazende meisjes die net als hij wat verlegen zijn en naast het koper blazen ook nooit aan een relatie waren toegekomen en naast de modelbrieven via de website ook een brief van een heus model. Dat zo iemand op hem zou schrijven, dat kon Herman niet bevatten. Wist Yvon zeker dat er geen andere boer Herman in het spel was? Deze dame moest zich toch wel vergist hebben? Met de foto van het model maakt hij later aan de bar meteen de blits bij David en Riks. De brave Herman straalt ervan. 800 brieven? Niet nodig, als er bij die veertig al zulke fijne kandidaten zitten!

Ik hoop maar dat hij ook Anke heeft uitgekozen. Zij was wel eens met een jongen meegegaan, zo vertelde zij, maar ze voelde met hen geen klik. Ha, kijk, dat is precies het boer zoekt vrouw jargon wat wij nodig hebben voor onze Boer zoekt vrouw bingo, go Anke!!

Speed

Volgende week zien we de vijftig vrouwen die uit de 1199 brieven zijn gekozen. Ik verheug me nu al op de speeddates. En nee, dat zijn geen dates waarbij ze aan de drugs gaan. Maar dat hebben de boeren ook niet nodig, zelfs zonder speed zijn ze al high genoeg: al die leuke vrouwen die hen willen, daardoor alleen al zweven ze nu even door het leven. Tot bij de logeerpartijen blijkt dat al die vrouwen ook maar gewone mensen zijn natuurlijk. Of die boer meer een hork dan we ooit hadden kunnen verzinnen. Maar zover is het nog niet. Nu is alles nog mogelijk. En als het niet gelijk goed komt, dan wel later. Hè Bertie? 😉

Continue reading “Boer zoekt Vrouw; brieven op een boot”

Boer zoekt vrouw gaat weer beginnen! Nu met BZVbingo!

IMG_20170212_195054 Stiekem ben ik natuurlijk stikjaloers op Yvon die weer de hele wereld over mag als een soort kruising tussen een postbode en Robert ten Brink.

Vanavond begint het weer. De één haat het, de ander is er dol op. Ik blog er graag over. En hoop oprecht dat alle boeren de liefde zullen vinden. Een dekseltje op elk potje. Verdorie, dat dekseltje en potje had natuurlijk ook in de Boer zoekt vrouw bingo gemoeten!

Kijk en bingo je mee vanavond?

Continue reading “Boer zoekt vrouw gaat weer beginnen! Nu met BZVbingo!”

Expeditie Robinson: Team Bertie

Hier in huis is het duidelijk; wij zijn Team Bertie.

Bertie, die geen enkele individuele proef verloor. Die niet meedeed aan irritantie complotjes. De vrouw die er voor zorgde dat JayJay opeens weer een geschikte vent leek .

De huttenmaakster van 2016 (ik vermoed zomaar dat als ze die hut op afvallerseiland had laten staan, ze hem via AirBNB had kunnen verhuren).

De bikkel die als training voor deze survivalshow drie dagen per week een pittige sporttraing volgde.

Wij zijn #teamBertie en hopen dat ze wint.

Boerin Bertie die weken lang alleen op een eiland zat, haar eigen potje kookte en niet gillend gek werd van steeds maar weer die regen en hetzelfde uitzicht. Die een extra dimensie aan Expeditie Robinson 2016 gaf, omdat wij wel en al die andere deelnemers steeds niet wisten dat Bertie nog steeds in de wedstijd zat. Hoe onnozel was het niet om te zien dat Dio niet eens door had dat ze op die boot zat. Volgens mij dacht hij dat ze bij de crew van de boot hoorde ofzo.

Wij zijn #teamBertie omdat zij bij alles positief en nuchter blijft. Omdat wij stiekem ook fan zijn van Boer zoekt Vrouw. Oh ja, en omdat het natuurlijk supercool zou zijn als deze vrouw het gaat winnen van de twee mannen die volgens mij al denken dat het een wedstrijd tussen hen beiden gaat worden.

Go Bertie Go, hosternokke for ever!

 

 

 

Foto: RTL

We zijn er bijna, week 2

 

Vandaag een foto overzicht. Of een plog zo u wilt. Zodat u weet waar u op moet letten. Want niet iedereen ziet de schoonheid van We zijn er bijna. Terwijl het zo’n ontspannend tv-programma is. Er gebeurt niets. En toch gebeurt er van alles. Hoe heerlijk is dat? Heerlijk!

(beetje jammer, ik krijg de foto’s niet groter, dus pak uw leesbril erbij, of vergroot de afbeeldingen even op uw laptop/ipad/mobiel!)

foto (2)

foto (3)

foto (4)

Continue reading “We zijn er bijna, week 2”

We zijn er bijna – een samenvattend blog

image

Het voordeel van puberkinderen; ze kunnen gezellig meekijken naar al die programma’s die ik eerst in mijn eentje keek. Okay, soms keek Lief wel eens mee naar Ik vertrek, Heel Holland Bakt en Boer zoekt vrouw, maar hij blijft er niet voor thuis. Ik bijna een beetje wel beken ik hier dan nu maar. (Ik vrees dat er nu wat lezers afhaken, sorry mensen, ik doe aan cultureel verantwoord theater, lees mijn kranten en magazines en ben dol op literatuur, maar ik heb ook zo mijn zwakke kanten! 😉 ).

Afijn. Meekijken dus. Dat deed Oudste maandagavond. Het was een waar genot. Want ze is leuk hoor, mijn Oudste. En heel empatisch ook. Ze heeft vrijgezelle Frits nu al in haar hart gesloten. Want Frits is niet vrijgezel uit eigen wil. Hij is weduwnaar. En zijn tranen zijn nog vers en talrijk, zo bleek al bij de eerste vraag die Martine hem stelde (Martine hoef ik verder niet meer voor te stellen toch? Oh, wel? Nou Martine praat op locatie de boel een beetje aan elkaar en ze haalt de gemiddelde leeftijd van alle aanwezige kampeerders ietsiepietsie naar beneden).

Kampeerders ja? Wat, u kent het hele programma nog niet? Hemeltje. Wacht, lees dan even mijn vorige We zijn er bijna blog hier (KLIK) of duik er gelijk goed in en lees het samenvattende blog van een vorig uitzendjaar van We zijn er bijna HIER. Dan bent u weer helemaal bij.

Oudste vond het trouwens leeftijdsdiscriminiatie, dat hele We zijn er bijna. Want ze wilde na tien minuten kijken volgende zomer ook al mee en was redelijk verontwaardigd toen ik haar vertelde dat het echt alleen maar voor Zestig plussers bedoeld was, deze georganiseerde campingreis. Waar het kind haar enthousiasme vandaan haalde weet ik ook niet helemaal, want mij lijkt het nogal een soort van hel om met 22 echtparen die je niet kent 3000 kilometer door Spanje en Portugal te reizen, maar het zullen de borrelhapjes en uitzichten op de zee zijn geweest die haar zo enthousiast maakten. En de caravans en campers natuurlijk, want ze bleek al eerder dit jaar een heuse camperfan (KLIK).

Met onze We zijn er bijna Bingo kaart erbij keken we verder. En we moesten nog opletten ook. Want voordat we het doorhadden, was het al dag drie!

Dag 1 begon in Spanje, op de camping waar Jeanne en Jacques (de toeristisch begeleiders) wachten op de komst van de andere 22 caravans/campers. Jeanne en Jacques zijn nog nooit in Spanje geweest. Als dit Ik Vertrek was, dan wist je, dit wordt ellende. Maar het is We zijn er bijna van Omroep Max, dus het loopt waarschijnlijk goed af. Zelf zien ze het ook niet als een probleem. Ze hebben zich goed ingelezen en voor elke dame die zo op de camping aankomt een roos klaar staan. Dus ze zitten sowieso allemaal op rozen. En joh, als je Ola kunt zeggen, dan kom je al een heel eind is hun samenvattende conclusie.

En het lijkt inderdaad allemaal soepel te verlopen. De zon schijnt. De lucht is blauw. De caravans staan al snel op de goede plek. Mede dankzij de handige movers natuurlijk. En al snel zit iedereen op hun campingstoeltjes aan het campingtafeltjes (die na afloop weer netjes opgeborgen kunnen worden in de doos waarin je ze gekocht hebt, want die bewaar je natuurlijk netjes!).

Terug naar Frits dus. Die meteen volschiet als ie Martine ziet. Kan ie niets aan doen, en voelt ie zich ook niet schuldig over. Na 47 jaar getrouwd te zijn geweest is het ook niet niets om nu opeens alleen op reis te zijn en alleen in je campertje te zitten.

Gelukkig is daar de welkomstborrel. Met wijn uit dozen (ik voel een thema aankomen!). Er is kaas en worst. Alsof je op het verjaarsfeest van je buurvrouw bent. Iedereen voelt zich meteen helemaal thuis. En wat fijn ook dat alle caravans in een rondje staan. Kun je lekker elkaar zien en contact leggen.

De volgende dag staat de bus klaar voor een excursie naar Bilbao. Ook een fijn moment om contact te leggen. Samen met de gids wordt er door de stad gewandeld en naar zoute vis gekeken. En daarna door naar het museum. Daar blijkt groepsgenoot Enny een waar kunstkenner te zijn. Geef haar een eigen kunstprogramma, samen met haar man. Lijkt me prima voor op de zondagochtend. Enny en haar man gaan iedere maand naar een museum. Jarenlang sleepten ze hun kind tegen wil en dank mee, maar die is nu volgens Enny echt heel dankbaar dat ze altijd mee moest. Enny heeft steeds geen idee wat ze ziet, maar ze vindt het wel mooi. Maar de beste kunst is toch die kunst die nog een beetje herkenbaar is. Uitgebloeide zonnebloemen bijvoorbeeld. Dat snappen ze. En dat is beter dan een vaag beeld van iets wat op een totempaal lijkt, aldus Enny, maar wat volgens haar man meer een kurkentrekker lijkt. Het mag wel moderne kunst zijn van Enny, maar je moet er nog wel wat in kunnen zien. Zelf kijken we vooral verbaasd naar de kledingkeuze van Enny, maar dat is waarschijnlijk gewoon ook als kunstuiting bedoeld. Wij zien er er duidelijk een helder blauwe lucht boven een frisse groene weide in. Heerlijk herkenbaar.

image

Kampeerster Conny Louweret laat het allemaal lauw, die kunst. Zelfs Picasso’s doet haar niets. Zij en haar man zijn cultuurbarbaren geven ze grif toe. Ook heel verfrissend. Oudste snapt hen wel. Zij vindt gewone Musea doorgaans ook stom. (Maar mocht u nog in Den Haag zijn de komende zomervakantie, dan zijn het Kinderboekenmuseum, Het Museon en de wonderkamers van het Gemeentemuseum wel aanraders om met kinderen naar toe te gaan. Einde reclame.)

De Picasso’s in het museum doen Frits denken aan de tekeningen die zijn kleinkind voor hem en haar overleden oma maakte. Naast me op de bank gaat Oudste van “Oh en Ah. En ach, eerlijk is eerlijk, het is ook best een beetje aandoenlijk, zo’n trotse opa, steeds vol verhalen over zijn overleden vrouw.

Gelukkig is dag drie een vrije dag. Kunnen we even bijkomen van alle kunst en emoties. Op een vrije dag zijn er geen georganiseerde excursies en mag iedereen doen waar ie zin in heeft. Tijd voor witte sokken in sandalen. Ik geniet van de kneuterigheid van het was ophangen. En het schoonmaken der caravans.
De elektrische step van een van de deelnemers wordt door iedereen uitgeprobeerd en wordt enthousiast ontvangen. Ik voorspel goede verkoopcijfers onder zestigplussers voor dit ding en vermoed enige sluikreclame!
En daarna gaan we door met caravans wassen en het plakken van reflecterende stickers op de caravan (Tip; altijd nat plakken!). Oh, en vergeet de dagboeken niet, die moeten ook bijgehouden worden. Best druk nog zo’n vrije dag!
Gelukkig is er ‘s avonds een Baskische avond met typisch Baskische gerechten en typisch Baskische muziek (denk tamboerijn en accordeon) en typisch Baskische drankjes (appelcider uit grote typische Baskische houten vaten) en daar hoort dan natuurlijk ook wat typische dansen bij.

image
Dat is dan de volgende dag wel even wennen. Vroeg op, de boel inpakken, want het is een reisdag! Met een enorm spannend moment. Afslag 12 in de reisinformatie klopt namelijk niet. Afslag 12 moet 13 worden. Thuis op de bank verkneukelen alle kijkers zich al. Dit gaat vast ergens fout. Half het reisgezelschap zal vast verdwalen in de Spaanse binnenlanden! Maar nee. Niets. Nada. Iedereen let heeeeeeeel goed op. En neemt gewoon afslag 13.
Gelukkig is er onderweg een gesprekje in de berm tussen Martine en Frits, voor de nodige emoties en levenswijsheden: Leef vandaag! (alweer zo’n goede tip!). En als de schapen van de snelweg zijn, is de volgende camping al weer in zicht. Met een boormachine (tip!) worden de pootjes aangedraaid onder de caravans en iedereen staat weer recht en veilig!

Maar dan kondigt zich het volgende drama al weer aan: Het jeu de boules kan niet doorgaan vanwege de regen. Wat nu? Gelukkig is er een noodprogramma. Een puzzelopdracht. Zoek de groenten in de zinnen. Heb je die gesp in Azië gekocht? Meid, schiet me lek!

Nog meer drama; er is pech onderweg. De klep van de caravan van Mia en Gerard kan niet meer open. En er kan dus niet getankt worden. Terwijl de rest van de groep een stadswandeling maakt onder leiding van de alsmaar grapjes makende Gids Luis, gaan zij naar een plaatselijke garage. Krijgen we toch nog ons Ik vertrek momentje als Gerard in gebrekkig Engels de Spaanstalige automonteurs probeert uit te leggen wat er aan de hand is of wat ie aan het doen is. ‘Hieronde sit eine kleppe” Ehm, nee, ja, dat verstaan die Spanjaarden vast wel. “Aaim voeling de tank” gaat Gerard verder. Ik voel met je mee jongen, ik voel met je mee!
Laat maar zitten al die beelden van mooie kerken en gebouwen omroep Max, ik wil een hele aflevering Gerard in de garage!
Maar gelukkig kan de tank tijdelijk gevuld worden door met een heel klein slangetje te werken, kunnen ze de volgende dag toch weer mee, want we moeten weer door naar de volgende camping.
Wederom door de regen, maar dat houdt niemand tegen. Ze hebben laarzen mee. En rubber klompen. En het happy hour wordt gewoon binnen in kantine gehouden.
Ondertussen strepen Oudste en ik driftig op onze bingokaarten. We gaan lekker! Voordat we het weten is de aflevering afgelopen. Gelukkig is er volgende week weer een aflevering. En wordt het in Nederland de komende dagen mooi weer. Te mooi weer om tv te kijken!

We zijn er bijna – blog

Zolang er geen Ik vertrek te zien is, Heel Holland Bakt nog niet is begonnen en de boeren van Boer zoekt vrouw nog in de anonimiteit op hun boerderij rondlopen, hebben we gelukkig We zijn er bijna om ons deze zomer bezig te houden.

Kent u het nog niet? Meteen terugkijken. Het blijkt heel goed uw kneuterigheidbehoefte te bevredigen. Het is eigenlijk van al die andere programma’s een beetje. Meekijken in de levens van wildvreemden (want al die BN’ers in spelprogramma’s begint wat te vervelen) die op vakantie zijn, blijkt intrigerend en ontspannend.

Krijgt Martine een relatie met Frits? Rijdt Loek ook dit jaar zijn auto kaduuk? Wie wint de jeu de boules competitie? Krijgt Enny een eigen kunstprogramma bij Omroep Max? Vragen waarop we een antwoord hopen te krijgen de komende weken.

Kijk je liever wat anders? Geen probleem. Morgen een korte samenvatting, want Margje kijkt We zijn er bijna, opdat u het niet hoeft te doen.

Kijk je wel mee? Leuk! Doen jullie dan volgende week mee met de We zijn er bijna Bingo? Gezellig!

image

Continue reading “We zijn er bijna – blog”

Boer Geert van Boer zoekt Vrouw volgt de liefde naar Curaçao

Boer Geert gaat internationaal, volgens RTV Noord (KLIK HIER voor details). Hoe snel kan iemands leven veranderen door de liefde zeg, jeminee.
Zelf verhuisde ik ooit voor de liefde van Amersfoort naar Den Haag. Dat was wel een stukje minder ver weg.

Misschien is Boer Geert al die BZVfans die op zijn erf langskomen ook wel een beetje zat? Alhoewel, misschien vond hij al die aandacht ook wel leuk en begint ie op Curaçao straks een Boer zoekt Toerist bedrijfje dat rondleidingen organiseert, of workshops “Groenten telen, kusjes stelen in de tropen”? Ach, hij heeft al Liefde geoogst, daar is ie vast al heel blij mee!

Over Den Haag gesproken, daar was ik vorige week. Ik kocht er dit (tweedehands) boekje om te verloten:

20160509_123243

Een reisgids voor het platteland, vol met wandel- en fietsroutes, lekkere recepten, tips voor leuke uitstapjes (wel zelf organiseren) en meer plattelandsinfo. Met hier en daar een verhaaltje over een van de boeren uit de vorige seizoenen van Boer zoekt Vrouw.
Winnen? Vul dan het reactieformulier in (je reactie komt dan rechtstreeks in mijn mailbox, en is hier niet online te zien) of laat een reactie achter op deze blogpost (dan komt ie wel online en ook in mijn mailbox).

[contact-form][contact-field label=’Naam’ type=’name’ required=’1’/][contact-field label=’E-mail’ type=’email’ required=’1’/][contact-field label=’Site’ type=’url’/][contact-field label=’boodschap’ type=’textarea’/][/contact-form]

Ook al zin in het nieuwe seizoen Boer zoekt Vrouw? Eind 2016 gaat Boer zoekt Vrouw weer een internationale versie uitzenden. Nu maar hopen dat Boer Geert zich daar niet voor hoeft aan te melden en dat hij en zijn Geertje nog heel lang en gelukkig samen mogen leven.

Continue reading “Boer Geert van Boer zoekt Vrouw volgt de liefde naar Curaçao”

Boer zoekt weer een vrouw?

Jongens. We gaan het weekend in met een sneu berichtje. Boer Geert en zijn Hetty zijn uit elkaar. Klik HIER voor de details. Geen gezamenlijk eitjetikken voor Hetty en Geert dus op Paaszondag. Natuurlijk blijven ze goede vrienden, zeggen ze zelf. Maar eerlijk is eerlijk, hoeveel mensen ken jij die na hun relatie nog echt goede vrienden blijven (en nee, alleen op Facebook bevriend zijn, telt dan niet mee).
En als de afstand Groningen – Brabant voor de liefde al te ver is, dan is ie voor de vriendschap niet meteen korter…
Hopelijk houden ze dat vol, goede vrienden blijven. Want goede vrienden zijn belangrijk. En ze hebben samen zoveel meegemaakt rondom alle Boer zoekt Vrouw heisa, dat valt moeilijk te bespreken met outsiders denk ik.
En ik hoop ook, zoals ik vorig jaar HIER (klik) al schreef, dat hij nu niet depressief tussen de bloemkolen gaat zitten.

Ken jij nog een buitenlandse boer die een vrouw zoekt? Boeren voor het nieuwe seizoen kunnen zich HIER (klik) aanmelden. De KRO-NCRV maakt dit jaar weer een Boer zoekt Vrouw internationaal.

Boer Geert

Hmmm. Een nieuw seizoen. Met buitenlandse boeren. Ik zie mogelijkheden. Groningen, dat is voor sommige mensen echt heel ver weg, maar helaas voor Geert nog net geen buitenland. Daar kunnen we misschien met een referendum wel wat aan veranderen? Hoeveel handtekeningen hebben we nodig om de provincie Groningen in het vervolg als zelfstandig land te beschouwen? Dan kan boer Geert zich weer aanmelden!!! 😉

Continue reading “Boer zoekt weer een vrouw?”

De Donald Duck Dialogen – Van briefschrijver tot boer

Van briefschrijver tot boer. Dan verwacht je bijna een Boer zoekt Vrouw blog, toch? Maar nee, het gaat echt over mijn nieuwe project, de Donald Duck dialogen. Ik vond namelijk iemand!

20160310_152329

Gisteren schreef ik voor het eerst over de Donald Duck dialogen. Die blogpost gemist? Klik dan even HIER.
Eigenlijk heb ik gisteren een beetje gelogen. Want de Donald Duck die ik beschrijf in dat blogje, was namelijk niet de eerste, maar de tweede (willekeurige) Donald Duck die ik pakte om te gebruiken voor mijn Duckblogjes. De eerste Donald Duck waarvan ik de ingezonden brieven bekeek kwam namelijk uit 1987. En leverde meteen bij de eerste naam googlen al een hit op. Binnen no time had ik de (huidige) adresgegevens van een brievenschrijver van toen te pakken! Ik schrok er zelf een beetje van. Zo makkelijk zou het toch niet zijn? Dan zou mijn bedachte projectje van Opsporing Gezocht wel heel snel ter ziele gaan, als iedereen maar meteen te googlen viel.

Gelukkig viel het mee (of tegen, het is maar wat je leuk vindt), want bij de Donald Duck uit 1982 was geen van namen van de brievenschrijvers meteen op de eerste resultatenpagina van Google te vinden.

Maar Michel uit Wijthmen dus wel. Die vond Google meteen. Vooral omdat zijn vrouw een blog schrijft (ha, kijk, dat schept meteen een band!) en daarin gewoon hun namen noemt. Michel schreef in 1982 naar Donald Duck over schaatsen bij hen achter het huis en vertelde en passant wat over hoe er in zijn omgeving werd omgegaan met het land. En wat blijkt? Michel heeft nu een eigen stuk land. Maar niet in Nederland, hij is verhuisd naar Roemenië! De Donald Duck lezende jongen is boer geworden in het buitenland. En hij heeft zonder de hulp van Yvon Jaspers een vrouw gevonden. En die vrouw blogt dus. Zullen we haar blogcijfers eens flink laten stijgen? Dat moet toch lukken met alle Boer zoekt Vrouw fans die hier regelmatig lezen? Het blog over hun (boeren)leven in Roemenië staat HIER (KLIK). En ik doe komend weekend de Donald Duck met Michel’s brief erin op de bus naar Roemenië. Nu maar hopen dat ie dat leuk vindt, en niet denkt dat ik een enge stalker ben (de scheidslijn is dun soms, in dit digitale tijdperk). Maar omdat ze zelf wel eerder de publiciteit zochten (bijvoorbeeld HIER – KLIK), durf ik het wel aan. En zo wordt Michel dus de eerste gevonden briefschrijver van de Donald Duck dialogen.

20160310_152345

Continue reading “De Donald Duck Dialogen – Van briefschrijver tot boer”