Bij gebrek aan Boer zoekt Vrouw, Expeditie Robinson en Een huis vol, kijken we deze zomer maar naar We zijn er bijna. Ik begrijp best dat u soms betere dingen te doen hebt. Zoals BBQen, vakantiekoffers inpakken, bij het zwembad van uw vakantievilla liggen, die ene bestseller lezen die de rest van Nederland al lang uit heeft of andere zaken die net iets belangrijker zijn dan t.v. kijken. Daarom vat ik het programma maar even voor u samen.
Margje kijkt We zijn er bijna, zodat u het niet hoeft te doen.
Voor iedereen die er nog nooit van gehoord heeft en tijdens het zappen nog nooit vol verbazing is blijven hangen bij dit pareltje van Omroep Max even een kleine samenvatting binnen deze samenvatting; We zijn er bijna gaat over een groep ietwat oudere medemensen (zeg 55+) die met elkaar en hun caravans en/of campers op een groepsreisvakantie gaan. De groepsreis wordt begeleid door twee echtparen die ook hun eigen caravan/camper bij zich hebben. De happy campers reizen met elkaar door een land/gebied (dit seizoen rijden ze door en kamperen ze in Italië) en staan steeds een dag of enkele dagen ergens op een camping. Met elkaar of individueel bezoeken ze dan de omgeving van die camping. En wij reizen met hen mee omdat Omroep Max presentatrice Martine en een cameraman (of cameravrouw?) met de groep meestuurt. Of Martine en haar collega ook een camper hebben, dat is enigszins onduidelijk. Voor zover uw samenvatster heeft kunnen concluderen liften Martine en de cameramenspersoon steeds met iemand anders mee op de reis/verplaatsdagen. Waar ze dan vervolgens slapen? Geen idee, misschien komen we daar dit seizoen achter?
Maar goed. De eerste aflevering werd gisteravond uitgezonden. Daarin maken we kennis met de twee begeleidende echtparen, enkele reisdeelnemers en krijgen we alvast een impressie van het mooie land en de groepssfeer.
Deze vakantie reizen we van Toscane (vlakbij Florence) tot in Sicilië, vertelt Martine in de voice-over. Met, zo vervolgt ze, “Hoogtepunten zoals Rome, Pompeï, de Etna en Palermo”. Voor iedereen die net als ik niet zo Italië-minded is, laten ze er even een landkaartje bijzien. Ha, kijk, we reizen door de hele laars van Italië en eindigen in de bijbehorende voetbal!
De 42 mensen die vandaag aankomen, mogen op deze eerste kampeerdag allemaal zelf nog hun plekje uitzoeken op de camping. Ze weten nog niet dat vanaf de volgende camping de staanplaatsen bepaalt zullen worden door een lotingssysteem. “Anders gaan sommige mensen te hard rijden omdat ze denken dat ze dan het beste plekje kunnen uitzoeken”. De happy campers die nu als eerste arriveren moeten een lootje trekken en het getal dat daar opstaat bepaalt de kampeerplek; van te voren hebben toeristisch begeleiders Ed en Ria op de vooraf gereserveerde plaatsen de bordjes met nummers in de grond gezet. “Zo wissel je ook steeds naast wie je staat” vervolgt Ed. Vage verhalen van sleutelfeestjes en allerlei andere vage zaken komen in mij op. Maar ik zeg niets, dat zou de kuise sfeer van We zijn er bijna (waar eigenlijk? Waar zijn ze bijna?) maar verpesten.
Bij aankomst worden alle caravans opgemeten door opperbegeleidster Emmy van Ardenne (“voor op de boot, als je te breed bent kun je niet mee!) en komen we achter de fetish van technisch begeleider Wim;
Continue reading “Margje kijkt We zijn er bijna.”
