Category: Alle andere verhalen

De muziek ging uit

iedereen viel stil

Alleen de koelkast

van het restaurant

maakte nog geluid

 

We zijn stil voor 2 minuten

boven onze fajitas

Ik staar in de kaars

en lees dan plots daarachter

“tortillas zonder gluten”

 

Beschaamd kijk ik omhoog

stop met lezen

denk aan oorlog

onmacht en verdriet

en houdt het dan niet droog

 

De stilte doet me goed

een gevoel van verbondenheid

zweeft door Popocatepetl

we zwijgen omdat we het willen

niet omdat het moet.

 

 

 

 

 

 

Oudste en Jongste gaan komende zomer, samen met nog drie meiden uit hun vriendenkring,  een weekje de animatie op een kleine camping verzorgen. Daar is elke zomer een week tot Kinderweek gebombardeerd, elke ochtend in die ene week kunnen de ouders dan hun kinderen richting de grote tipi midden op het eiland sturen waar ze dan een paar uur lang vermaakt worden. Dit jaar dus door een leuk stel pubers. Die hun taak trouwens heel serieus nemen, ze zijn al maanden aan het nadenken over wat ze willen gaan doen en organiseerden hiervoor heuse vergaderingen!

Die leuke pubers vertrokken gistermiddag om twee nachten te gaan slapen op het campingeiland. Ter extra voorbereiding op de leuke, maar dus ook serieuze taak die hen in augustus wacht. Toen de trein vertrok scheen de zon nog hardop. Een paar uur later was Nederland, en vooral de regio waar zij kampeerden bedekt onder donkere onweerswolken. Het flitste en donderde en er waren gigantische stortbuien vol regen. Dat ging de halve nacht zo door.

We bekijken het maar positief. Met de zomers in Nederland weet je het ook maar nooit. Met een beetje pech regent het de hele Kinderweek. Dan kunnen ze deze drie dagen leuk gebruiken voor het verzinnen van zoveel mogelijk “binnenactiviteiten”. En hé, pas in een echte Hollandse regenbui komt het survivalgen naar boven wat je nodig hebt op een onbewoond eiland.

Bijna jammer dat ik geen kleine kinderen meer heb, anders had ik ook leuk een weekje kamperen op een onbewoond eiland tijdens de Kinderweek kunnen boeken! 😉

Er waren eitjes. En lekkere broodjes. Extra veel keuze in het beleg en fruit. Een fijn paasontbijtje samen met de logerende nichtjes. Lekkere koekjes bij de thee en koffie toen mijn ouders hen kwamen halen voor een logeernachtje bij hen thuis. Ons gezin luierde een paar uur door, aten een door Lief gemaakte fruitsalade en daarna stapten we op de fiets. We fietsten in het zonnetje langs groene weilanden vol schapen en door bossen waar citroenvlinders voor een vrolijk geel accentje zorgden. Ik zag paardebloemen, pinksterbloemen (te vroeg, te vroeg), madeliefjes en rook overal de bloesem van verschillende bomen en struiken. Het was heerlijk.

Net als het italiaanse ijsje dat we onderweg veroberden. We volgden nog een route via wat fietsknooppunten en kwamen zo weer thuis aan. Bij gebrek aan kookzin maakte ik een grote bak salade en liet Oudste friet/patat (doorhalen naar keuze) halen. ‘s Avonds ging Lief een bordspel spelen bij vrienden en keken de kinderen en ik een film (The game, zodat ze wat moderne klassiekers kennen: ze vonden hem leuk!).

Een gewone tweede paasdag dus. Maar in al zijn gewoonheid zo bijzonder.

Wij hebben De nichtjes te logeren (= kinderen van mijn broer). De zon schijnt. Er is iets met theater. En lekker eten. En geen wekker. Een beetje pielen in de tuin. Wat lezen, spelletjes doen en meer van dat soort fijne zaken. Dat u maar net zo’n vrolijke Pasen als wij mogen hebben!

---

 

Ik weet niet of Jezus er ooit is geweest, maar ik denk graag van wel.

Ik hoop ook oprecht dat er iets als een hemel is, ook al denk ik van niet.

Ik heb geen idee of de bijbelse verhalen echt zijn en of er leven na de dood is. Als er niets is, dan zullen we het nooit weten, maar er ook geen last van hebben. Want als alles stopt met doodgaan, dan heb je na je overlijden ook geen rotgevoel dat er niets is, want dan is er niets en voel en weet je niets meer.

Het zou fijn zijn als er aan het eind van de tunnel met licht die mijn oma ooit zag wel iets is. En dan graag iets moois en fijns. Ik geloof en weet van niets, dat is alles wat ik weet. Voor het geval er niets is en dit leven hier gewoon alles wat er is, maar ook voor het geval er wel wat is, probeer ik hier en nu zo goed mogelijk te leven (lukt niet altijd, ook ik ben wel eens chagrijnig en onaardig) en brand ik kaarsjes voor mijn oma die nergens of juist overal is.

In Griekenland hoorde ik veel verhalen over de oude Goden. En over het Grieks Orthodoxe geloof. Ik vind het allemaal reuze interessant.

Wat er allemaal van waar is? Geen idee. Maar een steeds terugkomend achterliggend idee is dat je A. goed moet zijn voor je medemensen (ook het achterliggende idee dat gisteren bij The Passion steeds naar voren kwam) en B. de goden gunstig moet stemmen.

Om de paashaas gunstig te stemmen eet ik daarom ook maar lekker veel chocoladepaaseitjes.

Zo oud als vandaag was ik nog nooit.

In Engeland zijn ze er nog niet aan toe, maar Wordfeud accepteert het gewoon al wel! ☺

De lente liet zich zien vandaag.
Dat bracht een dilemma met zich mee.
Want nadat we om 10 uur gezamenlijk uitgebreid hadden ontbeten met ons drietjes (Oudste is nog steeds in Rome), en ik het Volkskrant Magazine had gelezen, stonden de tuindeuren plots open en lagen de kussens in de tuinbank.

Zondag.
Lekker weertje.
Dan moet je eigenlijk wel naar buiten.
Ik liep een rondje door de tuin, keek hoe onze plantjes groeiden en ging toen weer naar binnen.
Er lagen vier wasmachines was die opgevouwen moesten worden.
En ik wilde de menu’s voor mijn verjaardagsdiners op dinsdag en woensdag bedenken en de bijbehorende boodschappenlijst maken. Dus dat ging ik toch maar allemaal doen. Binnen.

Zondagmiddag, een paar uur later.
Nog steeds een lekker weertje. Het gevoel dat je met dit mooie weer niet binnen mag blijven komt weer bovendrijven.
Lief kleedt zich om in zijn hardloopkleren.
Jongste zit achter de laptop een presentatie voor school voor te bereiden.
Ik loop naar boven om iets anders dan mijn badjas aan te trekken.
Als ik naakt in de slaapkamer sta, lonkt het bed. Even later lig ik onder het hemels aanvoelende witte beddengoed te bedenken dat er heus nog wel meer mooie lentedagen komen dit jaar. En warme zomerdagen. En zomerse herfstdagen. Maar nu ben ik moe. En doe ik een dutje. Wel met het raam open. Hoor en ruik ik die mooie lentedag alsnog en neem ik hem mee mijn dromen in. Heerlijk!

De man is vandaag naar een NK.
Een Nederlands Kampioenschap.
Als deelnemer nog wel.
In een sporthal.

Het NK Terraforming Mars.

Ja.
Ik was er ook even stil van.
Dus ik snap best dat u het ook even niet weet.

Terraforming Mars is een bordspel.
En daar heeft ie dus nu een NK van.

“Ik ben een beetje bang dat de mensen die jou alleen maar kennen van de verhalen op mijn blog wel een beetje een apart beeld van je hebben” grinnikte ik gisteren tijdens het avondeten. “Met je meelwormen en oesterzwammen kweken en nu dit NK…”. Lief en Jongste lachten mee. “Vergeet het curlen niet” voegde Lief er nog aan toe. Toen we uitgelachen waren wist Jongste een betere samenvatting: “Ik denk gewoon dat ze denken Wat een bijzondere man”.

Nou. Dat is ie zeker. Bijzonder bijzonder. En hij bivakkeert dus wekelijks op Mars. Met zijn spelletjesvrienden. Gelukkig komt ie daarna altijd weer naar huis. Op de fiets.