Jongste kwam net huilend thuis na een ochtendje bioscoop. De twintig euro die hij meehad om het bioscoopkaartje en een traktatie voor zijn vriendje en vriendinnetjes van te kopen was kwijt. Daar kwam hij achter toen hij zijn kaartje wilde betalen. Stress natuurlijk en iedereen zoeken, maar niets gevonden. De andere kinderen hebben allemaal wat bij elkaar gelegd om zijn kaartje te kunnen betalen, maar er was geen geld meer voor zijn eigen drankje, en hij heeft alleen een paar handjes popcorn en wat M&Metjes van de anderen kunnen snoepen.
De film was leuk, maar de zorgen over het verdwenen geld bleven… Dat hij het verloren was en dat moest gaan vertellen en dat het dan ook nog eens extra geld ging kosten wat er geleend was voor het kaartje. Vandaar dus een snikkend ventje in de keuken zonet.
Ach, het komt allemaal goed, we hebben het geleende geld al terug betaald. En het is een goede les om goed op je geld te passen. Maar sneu was het wel, arm ventje.
De een zijn pech is soms het geluk van een ander. Ergens heeft vandaag iemand een briefje van twintig gevonden. En gedacht dat het zijn of haar geluksdag was. Geen idee van die huilende negenjarige verderop…
