Ik zie de mooie dingen nog wel hoor, wees gerust. Ik geniet van de kinderen, een verrassend cadeautje, leuke post en fijne Facebookberichtjes. Maar ik ben me toch een partijtje moe. Lief vindt dat niet raar en meldt me dat ik ook een drukke week achter de rug heb. Hmm, dat zal misschien wel, maar ik voel dat het iets dieper ligt dan dat. De tranen zitten ook hoog. Bij een songtekst, een iets te emotioneel filmpje of een mooi beeld heb ik opeens waterige oogjes. Ik word gestressdtdtdt bij de gedachten aan de hoeveelheid werk en vrijwilligerswerk die er komende week voor me klaar ligt. En vanmiddag sliep ik zomaar een paar uur terwijl ik gewoon in bed een boek probeerde te lezen.
Het zullen mijn hormonen wel zijn, die spelen vast een grote rol in mijn huidige gemoedstoestand, samen met een vakantie die wat anders liep dan gepland, de spanning rondom het organiseren van het uitje van mijn werk, het einde van het schooljaar, de gedachten aan mijn broer en zijn vriendin die in scheiding liggen en een zieke Koepoes.
Laat het dat allemaal maar zijn.
De enige andere conclusie is namelijk dat ik een herfstdip heb. En dat kan toch niet op 23 juni?!?!?
