Dansmarathon

Sommige mensen gaan dansend door het leven. Maar dat betekent niet dat ze elke minuut van de dag letterlijk aan het dansen zijn. Laat staan dat ze dat uren of dagenlang aan een stuk door doen. Dansen.

Ik zag tijdens het zappen op donderdagavond dat de dansmarathon op SBS6 was begonnen en bleef een kwartiertje hangen terwijl ik keek naar alle enthousiaste koppels die meededen aan deze wedstrijd en werd er helemaal vrolijk van. Daarna ging ik dingen doen als whatsapppen, de kat eten geven, een was in de wasmachine doen, Netflixen, soep koken (voor de lunch van vrijdag) en lezen in bed.

Ik sliep tegen twaalf uur ‘s nachts, stond om 7 uur op, ruimde na het ontbijt de woonkamer en keuken op, stofzuigde de hele benedenetage, hing de was op, maakte het toilet schoon en ging douchen (inclusief haren wassen). Daarna checkte ik mijn werkmail en zette ik de spullen klaar voor de interviewtraining die ik vandaag bij mij thuis aan twee nieuwe collega’s ging geven. Die stonden tegen tienen op de stoep. We dronken thee en koffie, maakten kennis en vervolgens startte de training.  Er was een lunch en een ommetje tussendoor en daarna gingen we verder. Om vier uur ‘s middags vertrokken ze weer. Ik zwaaide ze vrolijk uit, het was een leuke bijeenkomst geweest. Daarna kwam Lief thuis (die had de auto ingeleverd bij een ANWB inleverpunt een paar plaatsen verderop; we hebben onze eerste eigen auto namelijk aan de ANWB verkocht omdat we een nieuwe (tweedehandse) auto hebben gekocht die niet wat groter is en wel deuren voor de passagiers op de achterbank en een trekhaak heeft) en vlak daarop ook Jongste (die zijn laatste schooldag voor de herfstvakantie er op had zitten).  Er was thee. En we besloten eens luxe uit eten te gaan (vanwege de verkoop van de auto en het vieren van de vakantie), maar toen stapte de buurvriend binnen met de vraag of iemand hem naar de huisartsenpost kon rijden omdat er tijdens het klussen een metaalsplinter in zijn oog was gesprongen. Dus ging Lief met hem mee terwijl ik eigenlijk gewoon eens helemaal niets deed. Na anderhalf uur kwam Lief weer thuis, maar was de uit-eten-gaan-puf wat weg. We besloten dat Jongste mocht kiezen; toch uit eten, of liever iets bezorgen? Hij koos voor patat en snacks laten bezorgen, dus deden we een online bestelling en maakten we een salade voor erbij. We aten lekker lui op de bank het gebrachte eten op en toen zag ik bij het zappen naar iets leuks dat die dansmarathon dus NOG STEEDS gaande was.

Terwijl ik al die dingen deed die ik net vertelde, huis opruimen, koken, zeven uur slapen, een hele dag werken, ontbijten, lunchen en wat al niet meer, hadden al die mensen steeds staan dansen. Al meer dan 24 uur. Ik had geen idee hoe dat zou moeten voelen, of dat überhaupt een beetje te doen was. Het leek me verschrikkelijk. En die arme deelnemende koppels moesten dus nog eens ruim 24 uur doordansen. Terwijl er soms ook nog eens artiesten live voor ze kwamen zingen. Artiesten die een kwartier bleven en wel gewoon lekker ‘s avonds weer hun bedje in mochten stappen. Op de dansvloer werd stug door gedanst. Ik werd er ondertussen niet meer vrolijk van.

Het is een raar idee dat als ik straks ga slapen die mensen hun tweede slapeloze nacht indansen. Ik weet nog niet of ik ze moet aanmoedigen of voor gek verklaren. Er wordt gedanst voor een hoofdprijs van 100.000 euro, zo leerde een rondje Google mij. SBS6 doet moeite er een feestje van te maken. Voor mij lijkt het meer op een hels festijn. Het voelt een beetje als een soort swingende versie van Squid Game. Met als enige verschil dat de afvallers bij deze wedstrijd niet dood het strijdtoneel verlaten, maar met gescheurde pezen, enkelblessures of oververmoeidheid. Hoewel, in de film They shoot horses, don’t they? liep het voor sommige dansmarathon-deelnemer net zo af als de onfortuinlijke deelnemers van Squid Game. Vanavond voor het slapengaan dus voor de zekerheid toch maar even een schietgebedje doen voor alle dansende koppels.

 

Reizen in tijden van Corona

Morgen ga ik voor het eerst in weken met de trein op reis. Ruim twee uur duurt mijn rit. Ik heb een reisadvies uitgezocht zonder overstappen, zodat ik, als ik eenmaal een goede zitplaats heb gevonden ik die niet meer hoef te verlaten. En ik heb mondkapjes. Meerdere. Omdat ik donderdag ook weer terug moet en de kapjes ondertussen niet kan wassen.

Ik heb een paar zelfgemaakte mondkapjes en een doos van die goedkope wegwerp mondkapjes. Allemaal niet-medische mondkapjes. Die dus waarschijnlijk niet werken. Want werkende mondkapjes mogen niet in het OV.

De wereld is gek geworden. Gelukkig spoorde ik toch al niet.

20200608_231024

 

Continue reading “Reizen in tijden van Corona”

Lekker ding

Humor is belangrijk vind ik, ook in een relatie. Dus erg fijn dat ik soms heel hard kan lachen om die man van mij.
Deze keer ging het om een pakje dat thuis bezorgd werd, terwijl ik elders aan het werk was. Het was een pakje voor mij, maar ik wist dat de inhoud voor hem bestemd was. “Maak maar open” appte ik daarom terug op zijn bericht dat er een pakjesbezorger aan de deur was geweest.

Die man van mij heeft er wel eens baat bij dat ie met een blogger is getrouwd. Want als blogger komt er zo nu en dan een leuke samenwerking voorbij (die ik alleen doe als het product of onderwerp bij ons past). Kijk, ik mag dan wel eens op persreis (naar Athene bijvoorbeeld), of krijg een leuke ketting of hangmat cadeau (blog volgt nog!), soms mogen we iets reviewen dat voor de man van de blogger bedoeld is. Dan heeft Lief dus mazzel.

Deze keer ging het om ondergoed, van Schiesser. Zoals altijd verstuurde Hemdvoorhem.nl de spulletjes in een mooie doos. Steeds weer een cadeautje zo, de bestellingen die je bij Hemdvoorhem doet.

Ik had verwacht dat ik ‘s avonds bij thuiskomst wel van Lief zou horen wat er in het pakje zat, en wat hij er van vond. Maar Lief had een leuker idee. En zo zat ik onderweg in de trein naar mijn volgende werkafspraak opeens heel erg hard te lachen. Om die heerlijke man van mij. Hij had namelijk in zijn eentje selfies voor mij gemaakt waarin hij het fotomodel dat op de verpakking afgebeeld stond aan het nadoen was:
IMG-20190301-WA0019

IMG-20190301-WA0024

Hij had er zelfs zijn bril voor afgedaan en zijn haar extra in de gel gezet. Lekker ding! 🙂

Mijn man is dan misschien wel geen knap ondergoedmodel, maar wel de leukste man die ik ken.
En natuurlijk wilt u dan ook weten hoe de onderkleding bevalt? Het draagt lekker, aldus Lief, Hoofd van de afdeling Testen.
En uw blogger kan als hoofd Was melden dat ook na een paar keer wassen de pasvorm nog steeds perfect is.
Fijne cadeautjes dus. Van Hemdvoorhem voor hem, de man van de blogger.
IMG-20190301-WA0011

Oh, en kijk, zo ziet mijn man er uit als ie meer kleren aan heeft en met zijn eigen kapsel (en met het hemd onder een overhemd: zie je niet, voelt wel lekker aldus de man) =》

IMG_20190617_001914_635(foto hierboven gemaakt door K. Jong)

Word senior vlogger en maak een jaar lang gratis reizen

 

IMG_20180821_143519_182

Als ik een blogreis maak of mee mag op een perstrip, hoor ik regelmatig mensen zeggen “Dat wil ik ook wel!”. Dat snap ik best, want hoewel het gewoon (hard) werken is, is het natuurlijk ook heel leuk en vind ik het altijd weer een cadeautje als ik op zo’n tripje mee mag. Rhodos, Salzburgerland, Athene, of fietsen in Twente en het Vechtdal, ik vertelde er graag over. Het liefst zou ik dat veel vaker doen, maar ik heb ook nog een (gelukkig erg leuke) gewone baan, de kinderen en Lief willen mij ook wel eens zien en ik schrijf natuurlijk niet alleen hier, maar ook theaterblogs waarvoor ik regelmatig op pad ben. En dan vind ik het ook nog leuk om af te spreken met vriend(inn)en, uit te slapen, zelf theater te maken en meer van dat soort zaken. Dus elke maand op reis zit er net niet in.

Maar jij maakt nu kans op een jaar lang gratis op reis!

Heb jij net iets meer tijd dan ik en kun je komend jaar wèl twaalf keer op reis? Maak je graag filmpjes onderweg en wil je wel reisvlogger worden? Vind jij ook dat wij, net als al die hippe en happening jongeren wat te vertellen hebben? Wil jij reisontdekker worden? Doe dan mee met de wedstrijd van Kras. Ik ben benieuwd naar je filmpje!

KLIK HIER voor meer informatie en om je aan te melden.

 

Athene voor beginners – deel 1: De Acropolis en het Acropolismuseum

Athene voor een citytrip, dat hoor je niet vaak, toch is het een prima stad om naar toe te gaan voor een paar dagen. Met een mix van cultuur en stadsleven is het een perfecte plek voor een weekendje weg. Dat de directe omgeving van de stad nog meer te bieden heeft was een fijne verrassing. De regio Attica (waarvan Athene de hoofdstad is) bleek gewoon heel Griekenland in het klein; steden, dorpjes, eilanden, stranden, je vindt alles in en om Athene!

20190423_152156

Zeg je Athene, zeg je Acropolis. Bij het beklimmen van de traptreden besef je dat je gewoon midden in de geschiedenis loopt. Tegenwoordig komen er jaarlijks zo’n 3 miljoen mensen over deze bijzonder plek. En toch blijft het een unieke ervaring om eindelijk onder de grote pilaren te staan en uit te kijken over de stad.

20190412_160058

IMG_20190412_171345_017

Onder je voeten vind je, zoals wel vaker in Athene (en eigenlijk heel Griekenland) heel veel marmer. Onze tourguide Kriton Piperas vertelt ons waarom; 75% van Griekenland bestaat uit bergen. En 70% van die bergen bestaat uit marmer. Marmer in overvloed dus hier, en het was daarom een goedkope manier van bouwen. Ik kijk naar beneden en bedenk dat ik een van de vele vele miljoenen ben die over deze stenen is gestapt.

20190412_154348

Ze zijn vandaag wat glad, die stenen, want het heeft geregend. Als we boven bij de indrukwekkende Acropolis staan, krijgen we ook een regenbui over ons heen. Het maakt niet uit, de Acropolis blijft bijzonder, zelfs in de regen. Als er een onweerflits- en donder voorbij komen twijfel ik even; zou dat nou Zeus zijn die even gedag komt zeggen?

Screenshot_20190423-152956

131

Als we naar het Acropolismuseum wandelen is de lucht alweer stralend blauw. Kriton blijft ons overladen met al zijn verhalen. Ik vind het heerlijk om naar hem te luisteren. Hij weet van alles over de geschiedenis van de oude Acropolis, maar ook over de bouw en inrichting van het nieuwe museum dat als een soort spiegelbeeld van de originele Acropolis is gebouwd. Oud en Nieuw, met in dat nieuwe museum dan ook weer allerlei ouds en nieuws.

20190423_153358

200

In het museumrestaurant (of op het grote terras dat er bij hoort) kun je lunchen met vrij uitzicht op de Acropolis en de heuvel waarop hij gebouwd is. Midden in de stad is het een oase van rust, waar je even bij kunt komen van alle indrukken voordat je verder de stad gaat verkennen (dat komt dan in de volgende delen, want ik kan natuurlijk niet al mijn verhalen van mijn persreisje in een keer hier kwijt, dat zou een veel te lange blogpost worden!).

Mijn tip voor iedereen die voor het eerst een trip naar Athene boekt en naar de Acropolis wil (en echt, dat wil je!); boek een tour met een gids. Je hoeft dan A. niet in de rij voor kaartjes en B. krijgt veel meer mee over de geschiedenis van dit wereldwonder. Dat maakt het nog mooier! Of koop zelf een kaartje en boek zelf een eigen (privé)gids. Er zijn ook gidsen die zowel met je naar de Acropolis èn naar het Acropolis museum gaan. Een aanrader voor een bijzondere ochtend of middag in Athene. Je vindt Kriton en zijn collega’s hier Als je Engels goed genoeg is, dan is hijzelf zeker een aanrader. Ik had wel de hele dag naar hem kunnen luisteren!

181Ook zin gekregen in een reisje naar Athene en/of de regio Attica? Op www.athensattica.com vind je veel informatie!

Inene naar Athene

Vrijdag reis ik naar Athene.
Om de regio Attica te leren kennen.
En daar mag ik jullie dan weer over vertellen.
Online neem ik jullie gewoon allemaal mee. Offline wil ik eigenlijk alleen maar handbage meenemen. Die mag maximaal 8 kilo wegen lees ik net op de website van de vliegtuigmaatschapppij. Dat is niet veel. Gelukkig ben ik geen fashionblogger en ben ik niet van plan om zelf op al mijn Atticafoto’s te staan. Dus met drie outfits, twee Dwarsliggers, wat toiletspullen en een paar wandelschoenen moet het hopelijk net lukken.
(Ik vind het altijd best gek, die maximale kilorichtlijnen, omdat ik zelf al zoveel kilo weeg. Dan zou een slanke den best wat zwaardere spullen in d’r koffer mee mogen nemen, denk ik dan. Maar ja, dat is een hellend vlak natuurlijk, want voordat je het weet moet ik als dikkerd dan veel meer voor mijn ticket betalen dan mijn lichtgewicht buurvrouw. Of mag ik nog maar 4 kilo bagage mee straks, omdat ik zelf al overgewicht heb. Hmmm, laten we dit onderwerp maar even laten rusten…).

Griekenland dus. Zomaar even er tussenuit en in plaats van gewoon werken een paar dagen aan de slag als reisblogger. Samen met jullie, dat past prima, want online wegen jullie echt helemaal niets!