Jongste kwam net huilend thuis na een ochtendje bioscoop. De twintig euro die hij meehad om het bioscoopkaartje en een traktatie voor zijn vriendje en vriendinnetjes van te kopen was kwijt. Daar kwam hij achter toen hij zijn kaartje wilde betalen. Stress natuurlijk en iedereen zoeken, maar niets gevonden. De andere kinderen hebben allemaal wat bij elkaar gelegd om zijn kaartje te kunnen betalen, maar er was geen geld meer voor zijn eigen drankje, en hij heeft alleen een paar handjes popcorn en wat M&Metjes van de anderen kunnen snoepen.
De film was leuk, maar de zorgen over het verdwenen geld bleven… Dat hij het verloren was en dat moest gaan vertellen en dat het dan ook nog eens extra geld ging kosten wat er geleend was voor het kaartje. Vandaar dus een snikkend ventje in de keuken zonet.
Ach, het komt allemaal goed, we hebben het geleende geld al terug betaald. En het is een goede les om goed op je geld te passen. Maar sneu was het wel, arm ventje.
De een zijn pech is soms het geluk van een ander. Ergens heeft vandaag iemand een briefje van twintig gevonden. En gedacht dat het zijn of haar geluksdag was. Geen idee van die huilende negenjarige verderop…
Zat het geld niet in een portemonnee?
Ik heb jaren geleden eenmaal een briefje van 100 gulden los in de broekzak gedaan om ff wat boodschappen te doen.
Bij de bakker heb ik m gewisseld.
Maar toen ik bij de supermarkt kwam, had ik alleen nog het muntgeld in de broekzak.
Vanaf die tijd altijd geld in een (kleine) portemonnee.
Verlies je het (na mijn mening) toch minder gemakkelijk.
Maar het blijft ontzettend sneu.
Zeker als het een kind overkomt.
En dan op een middag dat je denkt iets leuks te gaan doen.
Iets anders, heb je je ov-kaart al terug Margje?
Wat zielig!!
Och wat sneu… Ik heb dan weer zo’n gelukkig kind dat al 4 keer in zijn leven een briefje van €20 vond.
Wat sneu.
Geld (of iets dierbaars verliezen) is altijd een hele rot ervaring, en dat gevoel kan ook heel lang blijven hangen en blijven knagen. Vorig weekeind kreeg ik een halve hartverzakking toen ik mijn trouwring miste 🙁 Maar gelukkig vond mijn lief hem in het vakantieappartement 🙂 :-)Pfffffffffffffff De dag voor de geboorte van mijn jongste geboren werd verloor mijn oudste haar baby armbandje dat ze al op haar geboortedag kreeg van een snelle zus.En zodra ik het kon heb ik het hele huis op de knieën afgezocht,de stofzuiger-zak, ieeeeeee, uitgeplozen en zelfs de vuilniszak zorgvuldig nagekeken. Maar helaas, het armbandje vond ik niet meer 🙁 Over 14 dagen word mijn jongste 28 maar ik herinner me nog goed het rotgevoel van toen. Ik hoop dat het bij jouw (gevoelige) jongste niet zo lang blijft hangen, dit overschaduwde uitje!