Een boom vol lichtjes

Rechts voor ons huis staat een kerstboom van zo’n zes meter hoog. Jaren geleden stond hij met Kerstmis, nog maar anderhalve meter groot, in onze woonkamer. Na de feestdagen verhuisde hij naar de achtertuin en toen hij daar de houten bak waar hij in stond ontgroeid was, kreeg hij zijn huidige stek in de hoek in de voortuin. Dat hij het zo goed zou doen, en zo groot zou worden hadden we niet verwacht. Bij het tuinpad moeten we hem aan de onderkant soms wat bijsnoeien, anders kunnen we er niet meer langs. Maar weghalen? Daar denken we nog niet aan.

Steeds in december hangt Lief er kerstverlichting in. Ik hou er zo van, van verlichte bomen in de straat, lampjes die langs dakgoten hangen of grote sterren aan de voorgevels van huizen. Heerlijk sfeervol vind ik het.

Buurvrouw Annie geniet er ook altijd van. Meer nog dan ikzelf. Elk jaar als we de lichtjes weer hebben branden in de grote boom buiten belt ze me op. Gelijk dezelfde avond, of anders wel de dag erna hoor ik dan haar krakerige stem: “Ze hangen weer hè Margje, prachtig hoor. Dankjewel voor het mooie uitzicht!”.  En dan zwaai ik daarna even naar haar aan de overkant.

Vorig jaar hadden we nieuwe verlichting gekocht. Het was een hele klus de lampjes mooi over de boom te verdelen. Na de winter besloot Lief dat de lampjes prima in de boom konden blijven hangen. Wel zo makkelijk. Dan hoefden we aan het eind van het jaar gewoon alleen maar de elektriciteit weer aan te sluiten om de lichtjes te laten branden. Ik had er half november al zin in. De dagen waren zo kort, alle nieuwsberichten zo somber, ik was nog steeds ziek van Corona en kon wel wat licht in mijn leven gebruiken. Kom maar door met die kerstverlichting. Maar de lampjes deden niets meer. Dat plan om ze het hele jaar te laten hangen bleek dus niet zo’n goed idee.

Ik zocht off- en online naar nieuwe lampjes, maar kon niet kiezen (te duur, te weinig meters, te wit licht) en kwam er steeds maar niet toe om iets te bestellen.

En toen kreeg buurvrouw Annie vorige week zaterdag een hartaanval en belandde ze in het ziekenhuis. “Als ze straks weer thuis komt,” zei ik tegen Lief, “moeten er lichtjes in de boom schijnen hoor. Ze is ook nog eens jarig de komende week!” Ik bestelde snel een meterslang snoer vol lampjes dat de volgende dag werd bezorgd en de dag erna door Lief in de boom werd gehangen. Wij waren klaar voor Annies terugkeer en haar blije telefoontje.

Het werd een ander bericht. Annie verhuisde op haar verjaardag vanuit het ziekenhuis naar het hospice. De lichtjes in de tuin voelden gewoon bijna  zinloos aan.

Gisterochtend fietsten Lief en ik naar het hospice. In mijn tas had ik een bloempot met daarin een kleine echte kerstboom met lampjes. Als Annie niet naar de boom met lichtjes kon komen, dan kwamen de lichtjes maar naar Annie.

20211212_100436

 

 

6 thoughts on “Een boom vol lichtjes”

  1. Oh nee! Wel heel erg lief dat je nu deze boom naar de buurvrouw hebt gebracht. Maar natuurlijk helemaal niet leuk dat ze nu in een hospice is in plaats van thuis.

    1. Nee, het is sneu en ook gek. Dat lege donkere huis aan de overkant… Gelukkig was het een fijn bezoek en hebben we goede gesprekken gehad. Zelfs gelachen naast het huilen.

  2. Ja, weer een berichtje van Margje!! Maar: ze heeft Corona gehad. Wat naar!
    En buurvrouw Annie gaat naar het hospice. Wat een verdriet!
    Dan zijn lichtjes extra nodig!! Veel sterkte met alles, Margje!

  3. Lieve Margje,
    Wat naar allemaal en tegelijkertijd: mooi dat jullie er zo voor de buurvrouw zijn (waren) en nog goede gesprekken met haar konden hebben.
    Fijne kerstdagen & liefs
    Janine

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *