Een wonderlijk verhaal

Een paar dagen voor Kerst werd ik gebeld. Door de fietsenmaker van een een paar straten verderop. Terwijl hij zijn naam zei vroeg ik me bij mezelf af waarom hij mij zou bellen, had Jongste soms een kapotte fiets bij hem ingeleverd waar ik niets van af wist? Het bleek een heel ander verhaal. Hij vertelde dat hij gebeld was door een meneer uit Meppel. Die meneer had een fiets gevonden die volgens de administratie van de fietsenmaker van mij was. De fietsenmaker is namelijk ook fietsenverkoper. Of ik misschien een fiets miste?

Enigszins verbaasd door deze vraag antwoordde dat ik ooit wel een fiets ben kwijtgeraakt, maar dat dat echt al jaren geleden was. “Een Gazelle?” vroeg de fietsenmaker. Dat klopte inderdaad, die Gazelle was ooit gestolen bij het station. Ik schreef er toen zelfs een blogje over (KLIK HIER) ontdekte ik later die avond toen ik probeerde uit te zoeken hoe lang geleden dat gebeurd was. Dat bleek dus vijf en een half jaar te zijn!

De fietsenmaker vertelde dat mijn fiets was gevonden bij een talud, door een meneer die door het opengebroken slot vermoedde dat deze fiets die op zo’n rare plek was neergezet waarschijnlijk wel gestolen zou zijn, de fiets mee had genomen en de politie gebeld.

Lang verhaal kort, we kregen de naam en telefoonnummer van de bewuste meneer en maakten een afspraak om de fiets de volgende dag op te halen. Aan de telefoon vertelde de man dat de fiets wel hier en daar wat kapot was, maar dat het overduidelijk nog een goede fiets was, die het verdiende om opgeknapt te worden. Op de achtergrond riep zijn vrouw dat we er niet te veel van moesten verwachten. Dus toen Lief (met een doosje Merci chocolade als bedankeje) op pad ging om de gevonden fiets te halen, drukte ik hem op zijn hart de fiets sowieso mee te nemen. Ook al zou het een verroest wrak zijn. De Meppelse meneer was zo aardig geweest, dan moesten we hem niet met een oude fiets laten zitten.

Een uurtje later stapte Lief het huis weer binnen. Waar was de fiets nou? “Die zit nog achterin de auto” vertelde hij. “Hij zit er zo onhandig in dat we hem er even samen uit moeten halen. Maar, ehm… had jij een fiets met een mandje?” Lief keek me vragend aan. Oh. Ehm… Nee. Op mijn fiets zat geen mandje. Maar ja, dat kon iemand er in de afgelopen jaren opgezet hebben natuurlijk, zo opperde ik. Volgens Lief zat het anders: “Ik ken heel die fiets niet lieverd. Ik heb geen idee wiens fiets ik achter in de auto heb zitten. Ik heb die fiets nog nooit gezien!”.
Nieuwsgierig liep ik snel met hem mee, het zou toch niet echt zo zijn dat wij nu een wildvreemde fiets in ons bezit zouden hebben en daarmee een soort van fietsendieven waren geworden?

Gelukkig kon ik hem snel geruststellen. Het was wel degelijk de fiets die ik ruim vijf jaar geleden had gekocht. Omdat het ding na een week of zes al gestolen was, heb ik er toen niet lang op gefietst en daardoor kon Lief blijkbaar die fiets niet meer herinneren. Maar ik herkende hem meteen. Na de diefstal heb ik nog maanden lang op Marktplaats gezocht of hij misschien te koop aangeboden zou worden en zelfs jaren na de diefstal keek ik nog wel eens om mee heen bij de fietsenstalling of hij er misschien opeens weer zou staan omdat de dief zo dom zijn geweest de fiets in mijn eigen stad te verkopen.

Maar blijkbaar was de fiets al die jaren in een stadje 15 kilometer verderop. Terwijl ik de fiets (die inderdaad hier en daar een beetje gammel was en zeker een bezoekje aan de fietsenmaker nodig had) in de schuur zette, keek ik naar het kleine zwarte mandje voorop en naar alle losse fietslampjes die voor- en achterop bevestigd waren. Wat zou er nou precies gebeurd zijn? Zou de fietsendief van jaren geleden de fiets toen verkocht hebben aan iemand in Meppel? En zou de fiets nu opnieuw gestolen zijn van iemand die, net als ik jaren eerder, een beetje beduusd naar een leeg fietsenrek bij het station heeft staan kijken? Ik voelde me bijna schuldig. Maar dit was toch echt mijn fiets. Die ene dure waar ik toen zoveel geld voor betaald heb. Die ik jarenlang nog gezocht heb. Ik deed de deur van de schuur op slot. De fiets stond veilig. In het nieuwe jaar maar eens kijken wat het gaat kosten om dit kleine Kerstwonder te laten opknappen. Bij de fietsenmaker die zo goed zijn administratie bijhoudt.

12 thoughts on “Een wonderlijk verhaal”

  1. Herkenbaar, mijn dure, 6-vakantie-weken-hard-voor-gewerkt-Gazelle is ook gestolen bij het station. Nooit meer teruggezien….;-(. Maar wel (veel) langer geleden dan 5,5 jaar 😉

  2. Wat een goed verhaal en wat fijn dat er mensen zijn die deze moeite doen om iemand zijn fiets weer terug willen bezorgen. Hulde aan de meneer in Meppel en de fietsenmaker.

    1. In ieder geval geloof in het universum terug. Ik dacht na over een fiets aanschaffen en kreeg mijn eigen fiets retour! 😉

  3. Nou ja zeg, wat een verhaal! Super dat de fiets weer terug is. Al snap ik ook dat je allerlei vragen hebt over wat die fiets precies heeft meegemaakt;).
    Hier ook een fiets verdwenen bij het station ooit, maar nooit meer iets van gezien, ondanks aangifte e.d.

    1. Ja, ik had ook aangifte gedaan van deze fiets. Dus achteraf wel gek dat niet de politie maar de fietsenmeneer mij belde. Maar goed, dat maakt voor de uitkomst niet uit! Dit is de enige fiets waar ik ooit aangifte van heb gedaan. Maar we zijn wel meerdere fietsen kwijtgeraakt doordat ze op station gejat zijn. Zo stom en ellendig!

  4. Wat een bijzonder verhaal! Misschien een “goede” fiets nu voor je dochter? In studentensteden schijnen veel fietsen gejat te worden. Daar is een echt goede fiets zonde om te gebruiken.

    1. Het bijzondere is dat ik juist had gezegd dat ik graag een gewone fiets er bij wilde. Heb sinds een tijdje voor de langere stukken en onze fietsvakanties een elektrische fiets, maar mis een gewone fiets voor de stukjes in de buurt en naar de stad. Dus het universum heeft het goed met me voor gehad en geluisterd! 😉

      1. Jaaa, hij is terug! Ik herinner me nog goed aan je blogje over de gestolen fiets destijds. (En jeetje, dat is blijkbaar alweer 5 jaar geleden!)
        Wat fijn!
        En ja: de politie doet geloof ik niet veel met die aangiften. Toen mijn fiets destijds (ik studeerde in Groningen) gestolen was, kreeg ik na 6 weken een standaardbrief dat het zoeken naar mijn fiets beëindigd was…
        Ik wens je een fijn Oud & Nieuw en een fietsrijk gelukkig Nieuwjaar!
        Liefs, Janine

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *