Zaterdag kocht ik een nieuwe fiets. Dat was nodig omdat A. mijn oude fiets (die toen nog gewoon mijn gewone fiets was, totdat ik dus die nieuwe had gekocht, toen werd het meteen mijn oude fiets) al een week op slot bij het station staat. Ik ben de fietssleutel kwijtgeraakt ergens tussen de Tinadag en thuis. Nou snap ik ook wel dat een slot doorzagen en een nieuwe slot erop zetten goedkoper is dan een volledig nieuwe fiets aanschaffen. Maar ik moest eigenlijk al maanden een nieuwe fiets. Want B. de fiets die nu op het stationsplein woont was eigenlijk al bijna dood. De spatborden waren er vanaf geroest, de achterband sleet aan, de kettingkast vertoonde kuren en het hele ding was zo gammel als een konijn. Elke keer als ik er mee op pad ging, dacht ik “eigenlijk moet ik een nieuwe fiets”. Toch ondernam ik dan geen actie en kachelde door op mijn krakkemikkige krot.
Tot ik het afgelopen zaterdag, na een week fietsloos door het leven te zijn gegaan, opeens zat was. Wat een onzin zeg. Waarom ging ik niet eens langs bij de fietsenwinkel in de stad. Ik besloot dat ik NU (en wel meteen) een nieuwe fiets wilde. Nou ja, “nieuw”, een tweedehandsje graag, omdat dat prijstechnisch iets beter uitkwam met mijn bankrekeningsaldo. Maar wel een goede tweedehandse. Ik wilde een fiets waar ik, als ik er even op proef gefietst had, zou zeggen “Wat een lekker fietsje!”. Bij de derde fiets die ik probeerde was het raak. Hij zag er goed uit, fietste lekker en was leuk geprijsd. Binnen een half uur was ik weer mobiel en fietste ik blij richting de markt om boodschappen te gaan doen. Wat een heerlijkheid zeg, zo’n niet krakende, soepelrijdende fiets!
Eergister was ik met Lief naar een voorstelling van Jochem Myjer geweest (Wat een energie heeft die man en wat een mooie show! Tranen in mijn ogen van het lachen en van ontroering, gaat dat zien dus!). Na de treinreis vanuit Schouwburgstad terug naar ons eigen stadje fietsten we samen naar huis. We waren al laat, en ik wilde snel naar huis om de oppas af te lossen, dus zette ik de vaart erin. Lief fietste verbaasd achter me aan. “Wat fiets je snel!” zei hij “Zo snel ga je normaal nooit”. “Nieuwe fiets” lachte ik “hij loopt als een treintje!”. We sjeesden door de stad. Jochem Myjer zou trots geweest zijn op onze energie!
En nu wil Lief ook een nieuwe fiets. hij zegt dat zijn fiets gewoon echt aan vervanging toe is. Maar ik weet beter. Hij wil mij gewoon bij kunnen houden! 😉
Hahaha, zeg tegen lief dat het echt niet aan zijn conditie ligt, stel hem gerust! ;-)Maar a) jouw energie en b) een nieuwe fiets zijn bijna niet bij te houden! En wees blij dat hij een fiets wil en geen motor, hij heeft de leeftijd ervoor, toch? 😛
Plak op je oude fiets een briefje dat hij gratis mee te nemen is! Misschien is iemand anders er nog blij mee 🙂
Leuk stukje! Heerlijk om na een avondje uit even lekker in de frisse lucht te zijn.
Pech voor lief. Nu maar hopen dat hij niet ook zijn fietssleuteltje kwijtraakt…
Ik moet eigenlijk ook… Stel het al maanden uit. Maar ik begin nu toch te denken dat ik er maar aan moet geloven! Sjezen??? #wilikook