Gegroeid

Ze komen altijd anders terug dan hoe ze weg zijn gegaan. Groter, gegroeid, veranderd.

Dat werd me verteld over pubers die op uitwisseling gaan. Ik kon me er wel wat bij voorstellen. Een week naar het buitenland zonder je ouders, logeren in een gastgezin met andere gewoontes, contact maken in een andere taal, er zijn weken waarin je veel minder meemaakt.

Vannacht kwam ze terug. Om 3 uur reed de bus het parkeerterrein van de P+R bij het station op. Als een van de eersten stapten ze uit, zij en één van haar BFF’s. Met hun armen om elkaar heen liepen ze op ons, hun moeders, af. Ze zagen er best moe uit (niet geheel onlogisch gezien het tijdstip), maar ze waren ook heel wakker. Na een omhelzing en een paar eerste zinnen werden de koffers gepakt. Terwijl we naar onze straat reden (we zijn buren), kletsten ze honderduit. Over wat er allemaal wel en/of niet gebeurd was, en wat zij allemaal wel en/of niet gedaan hadden (ehm, tja, privacy enzo, daarom houd ik het wat vaag).

Thuis liet ze haar aankopen zien. Nieuwe kleding en sieraden, maar ook kleine cadeautjes voor Lief en mij (haar vader kwam ook nog even uit bed gestapt). Om 4 uur lagen we in bed. Het huis voelde toch net wat minder leeg dan de week ervoor.

Vandaag rond enen maakte ik haar wakker door onder aan de trap haar naam te noemen. Een slaperig hoofd keek me even later vanaf boven aan. Hoe laat het wel niet was? Ehm, nou, kwart over 1. Haar verbaasde blik deed me lachen. Ik maakte een lekkere brunch en genoot van het feit dat ze weer tegenover me aan tafel zat. Stiekem keek ik even of ze ook gegroeid was, of veranderd. Ik kon het niet met zekerheid zeggen. Ze vertelde over feestjes, rare gebruiken, het eten daar en over het logeergezin. Maar een week weg vertel je niet in een kwartiertje boven een boterham met gebakken ei.

Later die middag kwam ze me showen hoe de Spaanse zon haar armen, buik en rug verkleurd had. En een uur later kwam ze grinnikend met haar gezicht vlak bij het mijne melden dat ze er heel veel sproeten bij had gekregen.  Daarna stond ze een half uur onder de douche te zingen.

Ze heeft van alles meegemaakt, waar  ik nooit echt weet van zal hebben. Loslaten 3.0

Zo is het goed, zo moet het gaan, eens zal ze helemaal op eigen benen staan. Maar voorlopig ben ik wel blij dat ze nu maar slechts een weekje weg was. En groeien, dat doet ze elke dag. Je ziet het misschien niet aan haar lengte, maar wel in haar ogen. Ik vind haar prachtig en ze wordt met de dag een nog mooier mens. Dat is groeien 3.0