Er waren allemaal modeshows in de stad. Want het was fashionweekend. Ik ben zelf niet zo fashionable, maar vond het wel fijn voor de organisatie dat het zonnetje scheen. Ons centrum lijkt er namelijk patent op te hebben altijd activiteiten te organiseren op dagen dat het alleen maar regent. Ik heb al heel wat markten en andere buitenactiviteiten letterlijk zien verzuipen. Twee jaar geleden, of was het nog maar een jaar geleden (ik ben steeds slechter in het duiden van tijd) moeten de modellen (allemaal stadsgenoten) bijna allemaal een longontsteking hebben opgelopen doordat ze in de kou en de regen blijmoedig over straat de nieuwste mode moesten showen.
Maar vandaag was het heerlijk weer. Dus wandelde ik door de winkelstraat naar de supermarkt aan de andere kant van het centrum omdat ik brood moest kopen en avondeten. Ik liep ook wat winkels in. Maar ik kocht niets. Ik ontdekte dat ik niets wilde. Ik heb genoeg spullen bedacht ik me steeds als ik iets zag wat ik op zich best nog wel leuk zou kunnen vinden. Er hoeft niets meer bij. Zelfs de bakker en notenbar trokken me niet vandaag. Ik had geen trek, was verzadigd. Het was een gek gevoel. Ik wilde helemaal niets. Bekeek al het winkelaanbod om me heen opeens met een andere blik. Als overdaad, overbodig, te veel van hetzelfde en nergens voor nodig. In ieder geval voor mij. Ik was er klaar mee. Al die commercie, al die zooi, alle grondstoffen die daarmee gemoeid gingen. Wat een onzin eigenlijk allemaal.
De mobiele DJ liet harde muziek door de winkelstraat bonken, over de rode loper die op straat was uitgerold liepen lachende vrouwen en meidjes (blijkbaar is mode hier geen zaak voor mannen, of waren de kleren gewoon allemaal genderneutraal en dus ook voor mannen bedoeld) en ik hoefde en wilde dus helemaal niets. Nou ja, ho, wacht, ik kocht wel twee boeken uit de aanbiedingsbak van de boekwinkel. Je moet dat nietsisme natuurlijk ook niet meteen helemaal overdrijven. Sorry bomen…
Mooi beschreven, Margje – het gevoel van overdaad, die je gaat tegenstaan.
Toch is dat eigenlijk mooi: Merken dat het genoeg is, je verzadigd bent en alles hebt, wat je nodig hebt. Ik denk dat dat een gevoel is, dat veel mensen helemaal niet meer kennen.
(En die boeken? Na, dat telt niet 🙂 )
Fijn dat je me steunt in de Boeken tellen niet regel Janine! 🙂 En inderdaad, we hebben genoeg!
Heel herkenbaar Margje, ik heb dat ook steeds meer en begin zelfs mijn huis te ontdoen van zaken die we niet gebruiken en dus overbodig zijn. Beetje minimalistischer leven. Alleen dingen die ons nog blij maken behouden en de rest mag weg. Idem boeken trouwens, degene die ik niet wil herlezen, gaan ook op zoek naar een nieuwe lezer.
Dat minimaliseren in huis lukt nog minder goed dan ik zou willen. Maar ik leer! 😉
Hey Mar,
Inderdaad heel herkenbaar. Ben laatst naar een voorstelling geweest van Lebbis en Jeroen Smit: Bruto Nationaal Geluk. Dat gaat inderdaad ook over de overdaad, verspilling en genoeg en over gelukkig voelen. Mede daardoor nu ook bezig met: Heb ik het eigenlijk nodig? En dat voelt goed. Je hebt een keuze.
En aanbiedingen van boeken heb je gewoon nodig!!! 😉
Lijkt me een interessante voorstelling Sandy, leuk dat je geweest bent. Ik ga liever vaker naar het theater dan nieuwe kleding geloof ik 🙂 Maar ik heb makkelijk praten nu, ik had net nieuwe jurken gekocht begin september 😉
Soms heb je dat. Ik ga uberhaupt niet naar modeshows aangezien die meestal tot max. 44/46 gaan en daar kom ik met geen mogelijkheid in. Ik investeer tegenwoordig alleen nog in een paar mooie dingen per jaar waar ik jaren mee doe. Boeken zijn altijd fijn, maar ik lees tegenwoordig veel op mijn E-reader. Scheelt weer bomen, maar je mist wel het boek, de lucht en het bladeren.
Ja, ik bied mijn verontschuldigingen aan voor de bomen. Hierbij nogmaals 😉
Ik doe ook jaren met sommige kledingstukken. Denk dat de mensen me in sommige jurken al wel uit kunnen tekenen, maar dat vind ik niet erg.
Met een goede jurk doe je jaren. In de zomer met sandalen en in de winter met een lang vest en een dikke panty. Van een leuke jurk word ik altijd blij. Vroeger kon je me uittekenen in een spijkerbroek maar een jurk staat altijd goed. Kan mij niet schelen hoe lang ik hem al heb.
Mij ook niet. Ze gaan pas weg als ik ze A. echt niet meer leuk vind, of B. als ze te versleten/kapot zijn 🙂
Ik heb dat vooral met reclame blaadjes, en dan vooral de keukenspullen en hulpjes. Dan denk ik: heb ik al of heb ik niet nodig 🙂 Ook woninginrichting is nu prefect naar mijn smaak. En over mijn kleding “zeuren”mijn dochters vaak wanneer ik nu het een en ander weg doe omdat ik ze al zo lang heb.
Alleen planten, ik kan er geen genoeg van krijgen. En omdat ik geen groene vingers heb gaat er er regelmatig iets dood 🙁
Ik vind het dan ook een heerlijk gevoel dat ik geen lange wensenlijst meer heb, heel rustgevend.
Klinkt inderdaad goed Tan!