Op de een of andere manier maakte de camperreis (deel 2 van die reis hebben jullie eigenlijk nog tegoed, maar dat ging wat mis doordat ik opeens meerdere dagen niet online kon) van alles los. Qua gespreksonderwerpen bedoel ik.
Zo vroegen de kinderen ons bijvoorbeeld waar wij later, als zij het huis uit zouden zijn (en, oeps, dat komt schrikbarend snel dichtbij opeens, zou zomaar eens al over vijf jaar kunnen zijn!), nou ja, waar wij dan zouden gaan wonen.
Ehm. Say what? Hoezo?
Nou, was hun antwoord, dit huis zou dan toch veel te groot zijn voor ons beiden?
Lief en ik keken elkaar aan en lagen daarna ongeveer een half uur in een deuk.
Nee, dat is gelogen. En dat kan mijn rug ook niet eens aan (ik moet ècht eens op yoga ofzo!). Maar lachen moesten we wel.
Ons huis te groot voor ons tweetjes.
Grinnik.
Kom gerust eens kijken zou ik zeggen, bij dat grote huis van ons. En verbaas je erover dat onze kinderen deze jaren dertig woning te groot vinden voor twee personen. Ze zouden makelaar moeten worden, bedenk ik opeens. Want je kunt veel zeggen over ons huis, maar groot is niet meteen iets wat in je op zal komen. Echt, we wonen hier heerlijk, en bij de buren verderop wonen ze in een zelfde soort woning met z’n vijfjes, dus echt alles is mogelijk, maar groot? Neuj.
Wat heerlijk, bespraken Lief en ik later, dat onze kinderen ervaren dat ze de ruimte hebben. Die verbouwing heeft dus zeker effect gehad (toegegeven, ons huisje is daardoor ook echt wel wat ruimer geworden dan het eerst was). Maar als er niets geks gebeurd in ons leven, blijven we hier lekker samen wonen als de kinderen op kamers gaan en/of de rest van de wereld gaan ontdekken.
Feitelijk gezien is dit huis namelijk echt niet te ruim voor twee personen. Maar ik vrees met grote vreze dat het wel een tijd lang zal voelen als een veel te groot leeg nest.
Gelukkig is het nog lang niet zo ver. En wie weet, komt de puberteit hier nog zo hard binnenvallen ooit, dat we ze over een jaar of vijf opgelucht uitzwaaien?!
Ach, ik vind wel schattig, dat je kinderen daarover nadenken… Huis te groot voor papa en mama alleen, hihi. Dat zou hier ook niet zo zijn, het zou alleen wel zo voelen, denk ik. Hier gelukkig nog zo’n 12 jaar te gaan… 🙂
Die 12 jaar vliegen voorbij Janine. Heus. Die van mij waren vorige week nog 10 ofzo.
Hihi, heerlijk die pubers. ik heb daar op die leeftijd eigenlijk nooit bij stilgestaan geloof ik. En toen ik het nest verliet, waren mijn ouders net verhuisd naar grotere woning, zelfs dat verbaasde me toen niet echt, maar ze hadden dan ook allebei hun hobbies waar ze werkkamer voor nodig hadden.
Ja, het is een bijzonder stel Moi, die pubers van mij . Ik zou best een kamer willen hebben voor al mijn boeken! 🙂
wij hebben voor Nederlandse begrippen een groot huis hier in Frankrijk en onze dochter is al sinds lang uit huis wegens het studeren in een andere stad, maar echt het is niks te groot, wij hebben alles vol staan…:-) en aangezien ze verder weg studeren komen ze gezellig bij papa en mam logeren wanneer ze in de buurt zijn dus wij blijven hier nog lekker zitten!
Maar het gaat heel snel dat is wel zeker ! profiteer er nog maar lekker van !
Jullie wonen in in prachtig huis. Kan ik me nog herinneren van het #10111213 project.
Hè is dat echt al bijna 4 jaar geleden? 🤔😇
Waar jullie prima met z’n vieren kunnen wonen inderdaad.
Maar ook zeker niet veel te groot is met z’n tweeën. 🤗😎😍
In een moet dat zijn. 😳
Vier jaar, tijd vliegt! (oh jee, voordat je het weet is dat lege nest er dus echt!!)
Klinkt goed allemaal Dine! 🙂
Ik was bij jullie voor die gezellige high tea, net als Gea, en jullie hebben een schitterend huis! Natuurlijk weet ik niet hoe het voor de verbouwing was maar je vader had de nieuwe delen zo gemaakt dat het goed bij het karakter van een oud huis paste.
En kun je eigenlijk wel teveel ruimte hebben?
De kinderen zullen later nog wel eens blijven logeren, misschien wel met hun eigen lief 😀 En als er dan ook nog kleinkinderen komen kom je eerder ruimte te kort;-)
Laten we inderdaad hopen dat die toekomst er zo uit gaat zien, klinkt goed Tan!