Nog niet helemaal bejaard

Pffff, de plotselinge rugpijn verdween redelijk snel, vrijdag liep ik alweer normaal en zaterdag ging het nog veel beter. Bleek ik gelukkig niet de rest van onze werkvakantie in Den Haag als een bejaarde door het leven te hoeven steggelen.

Vrijdagmiddag nam vriendin Annet ons mee in een bootje en bekeken we de stad vanaf het water. Altijd leuk!

Zaterdag was er natuurlijk eerst de verkoop bij het Emmaus, zoals altijd verkocht ik op de curiosa-afdeling en had ik een gezellige tijd met de klanten en mijn ouders die ook een dagje langskwamen in het Haagsche.

Na de verkoop gingen we met hen de stad in for some serious shopping en terrassing. Wat was het druk in de stad en op de terrasjes. De zomer had de halve stad naar buiten gelokt. De vrijheid werd niet alleen op het Malieveld gevierd met muziek (daar ging Lief nog even een kijkje nemen), maar ook met geld uitgeven in de binnenstad; de winkels en cafés deden goede zaken.

We wandelden door het centrum en sloten de dag weer bij het Emmaus af met een grote kom soep. Daarna pakten we gauw onze koffers in, zodat mijn ouders die onderweg naar hun eigen huis bij ons thuis konden afzetten. Zo hoefden we op onze eigen terugreis, op zondag, alleen maar allemaal een eigen rugzakje of klein tasje mee te nemen. Heel handig, want we hadden die zondag onderweg naar huis nog wat bijzonders op het programma staan; Lief, de kinderen en ik gingen naar Soldaat van Oranje, de musical. We genoten van het bijzondere theater en alle theatrale hoogstandjes die er met het decor gedaan worden (zo bijzonder!), waren onder de indruk van het verhaal (en ook van het feit dat de zaal daar al jaren vol zit en hoe de acteurs dag in dag uit hun rol spelen) en treinden daarna dan alsnog echt naar huis.

Onze eerste meivakantieweek zat er op.

Nu is het maandagochtend. Lief en ik zitten weer achter onze laptops. Een gewone werkdag is het voor ons. De kinderen stellen hun gewone leven nog even uit, die vieren nog een weekje meivakantie. Maar dan nu in hun eigen omgeving, en niet in Den Haag. “Wat is het hier rustig” zei Jongste, toen we gisteravond van het station naar huis liepen, “Echt heel anders dan in Den Haag”. En nu ik hier zo zit te werken, bij de open tuindeuren, kan ik niet anders dan dat beamen. Wat is het hier rustig, en wat is de grote stad toch druk. Maar soms is het heerlijk om je even in al die reuring te begeven. Met terrassen en eettentjes op elke hoek, een groot aanbod aan winkels, theaters, bioscopen en activiteiten, en het strand om de hoek.

En dan is het ook weer goed thuiskomen in een rustig provinciestadje. Waar het misschien allemaal iets minder hip en happening is, maar waar we zeker ook niet allemaal bejaard zijn 😉

Waar jij ook zit, ik wens je een heel fijne maandag!