Oorlel

Ergens tussen de verschrikkelijke hoestbuien

gekneusde ribben

zakdoekjes vol slijm

en doorwaakte nachten door

las ik afgelopen week iets over een oorlelverjonging.

Ik had daarvoor nooit nagedacht over het feit dat ook mijn oorlellen ouder worden. Laat staan dat er een optie is om ze jonger te laten opereren. Een facelift, pardon, earloblift dus. Het bestaat.  Ik verzin dit niet.

Dus toen ik net na een warme douche (want ik had het zo koud, zo koud) me afdroogde en in de spiegel naar mijn duffe vermoeide (maar ondertussen wel lekker warme) gezicht keek, checkte ik ook mijn oorlellen maar eens.

Mijn oorlellen hingen er rond, vol en lobbig bij (mijn oorlellen zijn eigenlijk een beetje zoals mijzelf, zo dacht ik). Aan niks viel te zien dat ze al negenveertig jaar lel hingen te zijn. Ik heb ook geen idee hoe oude lellen er dan bij hangen, en wanneer en hoe je ze zou willen verjongen.

Op dit moment wil ik helemaal niet per se jonger zijn. Ik ben al blij als ik morgen wakker word en niet klink als een blaffende zeehond met een longontsteking. Maar toch fijn dat mijn oorlellen gewoon helemaal okay zijn. Dat dan weer wel.

4 thoughts on “Oorlel”

  1. Pas op, laat je geen oor aannaaien en over oude lellen gesproken, je zou die van buurvrouw Annie eens kunnen bestuderen. Beterschap, met groet buurman Johan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *