Oud blogje. Blijft actueel

Door alle berichtjes op Twitter over rare kindernamen moest ik denken aan een blogje dat ik ooit schreef voor Vrouwonline. Even Googlen leverde op dat dat al weer vier en een half jaar geleden is gepubliceerd. Voor iedereen die toen of daar niet meelas, plaats ik het vandaag ook hier. Inclusief reacties van toen. In de hoop dat het al die reageerders van toen goed (of beter!) gaat.

Vr9 MEI 2011

Namen

Eigenlijk wilde ik gewoon een luchtig blogje schrijven over namen.

Dat ik vernoemd ben naar mijn oma, die ook Margje heet (maar dat ik alleen zo genoemd word door mijn moeder en door al mijn online vriend(inn)en omdat mijn ouders er een tweede naam bij verzonnen en van die twee namen een roepnaam samenstelden, maar met die roepnaam durfde ik niet online, omdat ik geen zin had om googlebaar te zijn voor nieuwe werkgevers of vage buren) (jajajajaja, wat een scoop krijg je hier opeens te lezen hè?).

Dat Lief eigenlijk een dubbele naam heeft (twee namen, met een streepje ertussen), maar dat hij sinds zijn zeventiende alleen de eerste naam gebruikt. Ik ken hem dus alleen bij die eerste naam en vind het nog steeds gek als zijn ooms of tantes hem aanspreken met die dubbele naam.

Dat onze kinderen ook twee namen hebben (zonder streepje), met hun tweede naam vernoemd zijn (Oudste naar mijn moeder, Jongste naar de vader van Lief), en in het dagelijks leven gewoon bij hun eerste naam genoemd worden. Maar dat ik, net als mijn moeder ooit bij mij, soms die tweede naam erbij noem, als ik ze streng toespreek.

Dat we de namen van onze kinderen nog steeds de leukste vinden. Ook al is de combinatie van voornaam van Jongste (begint met een B) en onze achternaam (begint met een H) samen de afkorting BH. Dat schijn je een kind niet aan te mogen doen. Dus. Maar we deden het toch. Omdat we die jongensnaam echt al jaren de leukste jongensnaam vonden. En omdat de naam van Lief ook met een B begint en hij er geen trauma aan over heeft gehouden (sterker nog, zijn dubbele naam is ook BH, net als zijn eerste voorletter en eerste letter van zijn achternaam samen dus). Stiekem vonden we het ook wel leuk: de namen van Oudste en mij beginnen allebei met een M, die van Lief en Jongste dus allebei met een B. Meiden met een M en Boys met een B, aldus de kinderen.

Daar wilde ik over schrijven. Dat ik altijd zo benieuwd ben hoe pasgeboren baby’s van vrienden, maar ook van wildvreemden, heten. Dat ik als ik ergens een geboortekaartje zie, altijd even moet spieken of ik de naam kan lezen.
En dan zou ik, als ik durfde, nog wat namen noemen die ik heel gek vind.

Maar opeens ging het anders in mijn hoofd. Er kwamen namen naar boven die ik al eens eerder in mijn gedachten voorbij had zien zweven. Namen die ik mooi vond, die bij mij, bij ons leken te horen, maar die ik nooit echt veel aandacht had gegeven. Nu lukte negeren niet meer. Ze gingen niet meer uit mijn hoofd, waren niet meer weg te denken. Het waren niet meer zomaar een paar namen, de namen raakten mijn ziel.

Ik denk te weten waardoor het komt; het bezoekje aan het vriendenstel met de schattige baby en haar verhaal over miskramen en lang moeten wachten op de tweede (die pas kwam toen hun eerste kind al zeven was). “Zoveel vrouwen hebben miskramen” zei ik “dat merk je pas als je erover praat.” We keken naar hun schattige kindje en glimlachten vertederd om haar lachjes en geluidjes. Iedereen even met zijn of haar eigen gedachten. Of misschien komt het door het fantastische nieuws dat een lieve vriendin die zo veel verdriet in haar leven te verwerken kreeg, zwanger is. Haar dochter wordt straks grote zus, haar stiefzoontje grote broer en zij en haar nieuwe liefde weer moeder en vader. Heerlijk!

Een dag later kwamen de namen omhoog, en vandaag de tranen. Het is geen groot gemis in mijn leven, ons gezin voelt goed en compleet, maar soms komen ze blijkbaar naar boven. De emoties van toen, dat je weet dat je zwanger bent, maar een dag of een week later al niet meer. Gebeurtenissen die toen kort indruk maakten, maar waar ik ook heel nuchter mee om kon gaan; het was zo pril, dat het nog amper bestond. “De natuur doet haar werk” wist ik en ik was blij dat mijn andere zwangerschappen goed gingen (want het lijkt me zo heftig als het pas na maanden of bij de bevalling mis gaat, een ware nachtmerrie!).

Ze hadden er ook kunnen zijn, maar ze zijn er niet. Sterker nog, als die ene zwangerschap wel goed was gegaan, dan was Jongste er niet geweest (dat had tijdtechnisch niet gekund namelijk). Ik besefte niet dat ik ze namen had gegeven. Tot ik de tranen voelde die bij de namen die omhoog kwamen en ik wist dat dat hun namen waren. Hanne en Berber. Namen waardoor ik vandaag opeens geen luchtig blogje over namen meer kon schrijven. En al helemaal niet meer durfde te schrijven welke namen ik stom vind. Want misschien is dat wel de naam die soms in jouw gedachten zweeft.

image



Dit zijn de reacties van toen op Vrouwonline. Zoveel vrouwen, zoveel verhalen. Armen om jullie heen!

50 gedachtes over “Namen”

CHRISTA zegt:

#raak #blog #slik #mooi

9 MEI 2011 OM 20:26

SCOOTER zegt:

Mooi.

9 MEI 2011 OM 20:27

STARR zegt:

:'( :'( :'(

lieve Margje dankjewel…

liefs,
een moeder met namen in haar hart en hoofd

9 MEI 2011 OM 20:30

MISS E zegt:

:'(Tranen met tuiten hier. Kan ook door de hormonen komen. 😉
Wij kunnen helaas geen kindje krijgen zonder IVF en ook dat is uiteraard nog maar de vraag. Op dit moment zitten we in de spannende wachtweken.. is het gelukt of…. ik durf er bijna niet aan te denken. Kun je rouwen om iets wat je niet hebt of nooit hebt gehad? Ik dacht van niet maar ik twijfel.

9 MEI 2011 OM 20:30

MARGJES_BLOG zegt:

Miss E, jawel hoor, daar kun je zeker wel om rouwen. Want dan rouw je om het verlies van een toekomstbeeld. Om het verlies van een wens. Hug! Ik wens en hoop met je mee dat je goed bericht krijgt straks!!

Starr, Scooter, Christa, bedankt en liefs voor jullie ook.

9 MEI 2011 OM 20:35

FLOOR84 zegt:

Wauw Margje, wat een prachtig stukje. Ik krijg er een brok in mijn keel van.

9 MEI 2011 OM 20:40

TANJA zegt:

Pfffffffffffff, heel ontroerendverhaal.Een miskraam,het zo aprupt eindigen van dat leventje, lijkt me verschrikkelijk. Ook al kun je er nuchter over denken is er toch rouw. En dat kan zelfs na jaren nog tranen geven. Knuffel voor alle vrouwen en mannen die dit mee maakten
@Miss E Ik hoop en bid voor je dat nu gelukt is.

9 MEI 2011 OM 20:50

PIEN zegt:

Shit, zit ik met de tranen in m’n ogen! Eerst van het lachen, want zoon had op school al zijn voornamen in moeten vullen en had getwijfeld over zijn 3e voornaam. Waarop wij bevestigden dat hij K.W.C als voorletters heeft en hij bijna in zijn broek plaste van het lachen. Helemaal toen hij hoorde dat zijn zusje B.H.L. als voorletters heeft! Nee, wij houden totaal geen rekening met tere kinderzieltjes 😉 En toen nog het verhaal over miskramen, zo herkenbaar.
Mooi geschreven Margje.
PS En die B van onze dochter is van Berber!

9 MEI 2011 OM 20:50

LULU1982 zegt:

Wow, wat een mooi stukje zeg! Heel mooi verwoord.
Zit hier ook met tranen in de ogen, wellicht nog extra aangewakkerd door het kleintje in mijn buik.
Ben er even stil van.

9 MEI 2011 OM 21:08

AC zegt:

Mooie blog.

9 MEI 2011 OM 21:09

NANDA JANSEN zegt:

Mooi geschreven blog!!

9 MEI 2011 OM 21:11

CHRISY1 zegt:

Brok in mijn keel.

9 MEI 2011 OM 21:24

MOOTJE75 zegt:

zwaar ontroerd. Herkenbaar vol emoties voor velen. Recht vanuit je hart en voel gewoon jouw verdriet. Miss e. Hoop met je mee.

9 MEI 2011 OM 21:50

ZUSJESK zegt:

Jemig, wat een herkenbaar stukje! Heftig ook!

Bij ons had ze Pien geheten… De derde dochter die we nooit zullen krijgen. We hadden graag een derde gekregen en ik ben er van overtuigd dat dat ook een meid zou zijn geweest… Helaas zit het er niet meer in. Toevallig hadden we het er gisteren samen nog over (mijn man en ik) dat die 3e zo welkom zou zijn geweest maar dat we ook erg blij zijn met onze twee superdochters. Dat het ook wel erg makkelijk aan het worden is met twee van die grote meiden. Overpeinzingen op moederdag…
Mijn man en ik zijn echter het toppunt van onvruchtbaarheid. Het kan echt echt echt niet meer, helaas is dat voor ons beslist en hebben we er zelf niets over te zeggen gehad. Dat laatste vind ik misschien wel het moeilijkst teverkroppen.Maar dat laatste wordt gelukkig ook vaker overstemd door het feit dat we er allebei nog zijn, ‘gezond’ en wel!

9 MEI 2011 OM 22:20

ML zegt:

Slik.
Bedankt voor dit mooie verhaal. Moet zo huilen om mijn gemis en dat van vele anderen. Doet zo vaak pijn. Mijn hart is een moederhart maar helaas zonder kindje.

9 MEI 2011 OM 22:53

MARGJES_BLOG zegt:

Vrouwen, wat een mooie reacties. Ik twijfelde nog of ik het blogje zou plaatsen, maar ben blij dat ik het gedaan heb. HUG voor allen. Voor je tranen, je verdriet of je medeleven. Trusten!

9 MEI 2011 OM 22:57

6 thoughts on “Oud blogje. Blijft actueel”

  1. Ondanks het prille, het premature, gaat de pijn nooit over. Soms is die er maanden/jaren niet. Dan denk je dat je dapper je verhaal kunt doen en staan ineens de tranen in je ogen.

    Mooie namen btw.

  2. Eentje uit de oude doos.
    Mooi geschreven, zeg!
    Als we een jongetje hadden gekregen had hij Luuk geheten.
    Helaas is dat er niet van gekomen.
    Gelukkig wel een hele lieve dochter.

  3. Hier had ik een Yann of Lea in mijn hoofd. Geen van beide is er ooit gekomen en gaat ook niet komen. Ze zijn er niet eens ooit geweest.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *