14 was ik. Samen met haar tienertoerde ik het hele land door. We gingen zeehondjes kijken in Pieterburen en logeerden in een jeugdherberg in Maastricht. Want als we dan toch samen op pad gingen, dan wilden we de tienertoer wel tot de uiterste puntjes van Nederland gebruiken. We kletsten dag en nacht, gierden het uit om de meest onzinnige dingen, er ging van alles mis (maar daar werden we dan alleen maar nog weer vrolijker van) en we hadden een heerlijke tijd.

45 ben ik nu. Te oud voor een tienertoer (die is terug van weggeweest trouwens – KLIK HIER – al mochten mijn vriendin Manuela en ik in 1984 nog vier dagen op pad en is het tegenwoordig een driedaagse reis), maar nog steeds vinden we het leuk om samen op pad te gaan.

Dit jaar zijn we 35 jaar vriendinnen. Ik leerde haar kennen tijdens een kampeervakantie op de Veluwe. Na de zomervakantie schreef ze mij een brief en werden we penvriendinnen. Meestal verwatert zoiets en wordt het een zoete jeugdherinnering, maar wij bleven vriendinnen. Ondanks ons leeftijdsverschil van twee jaar (dat is veel als je 10 bent) en ondanks de afstand (ik woonde in Friesland en zij in Noord-Holland). We gingen in de zomervakanties bij elkaar logeren. Ik herinner me haar kamertje in Amstelveen nog goed (voor het eerst kende ik iemand die in een flat woonde!) en na een paar jaar mochten we dus samen op Tienertoer van onze ouders.

Onze levens waren heel verschillend, maar de vriendschap bleef. En langzaam begonnen onze levens steeds meer op elkaar te lijken. Toen we volwassen werden, waren er steeds minder logeerpartijtjes, maar we bleven brieven schrijven. Soms werden die brieven vervangen door lange mails, of nog langere telefoongesprekken. Sinds een paar jaar schrijven we minder, maar spreken we twee keer per jaar met elkaar af om in het echt bij te kletsen. Dat combineren we dan, heel volwassen, met een bezoek aan een tentoonstelling, of we maken een stadswandeling. Maar het is ons ook al eens gebeurd dat we na 100 meter stadswandelen aan het begin van de middag een eetcafé indoken voor een drankje en er pas ’s avonds laat, na liters thee en een uitgebreid diner, weer uitkwamen. Zonder dat we die stadswandeling hadden afgemaakt.

Deze keer gingen we twee dagen op pad. Konden we tenminste eens echt lang bijkletsen. En voor de nodige beweging tussen het theeleuten en lekker eten door, gingen we fietsen. Fietsen ‘over de IJssel’. In ‘mijn’ provincie dus. Want ik woon dan ondertussen wel al weer acht jaar in Overijssel, ik heb nog lang niet alle plekjes van Overijssel gezien. En jeetje, wat is die provincie mooi zeg.

We hebben twee erg leuke fietsroutes gefietst. Natuurlijk hadden we mazzel met het weer (volgens Gert-Jan van de Herberg de Klomp is het bijna altijd mooi weer in het Vechtdal, “Schrijf dat maar op hoor!”), maar zelfs als de zon niet had geschenen waren de fietsroutes een feestje geweest. De routes zijn namelijk niet alleen maar een simpel ritje op een kaart, we fietsten langs allerlei bedrijven en locaties waar wat extra’s te doen en te zien was. Op onze eerste dag (in Twente) zagen we een fantastisch landgoed, maakten we kennis met shiitake-kwekers en stonden we oog in oog met een stel buffels. Tijdens de tweede dag fietsen (in het Vechtdal) maakten we kennis met een aspergeteler (die bevriend is met Boer Geert!), leerden we wat meer over vrije uitloop kippen, aten we zelfgemaakt ijs op een zorgboerderij en proefden we heerlijke kaasjes. We fietsten van de ene leuke locatie naar de andere leuke locatie. “Het lijkt wel spoorzoeken voor volwassenen” grapte ik, toen we weer eens een klein paadje in fietsten dat we zonder onze routebegeleiding echt niet hadden gezien. En overal waar we afstapten ontmoetten we leuke, enthousiaste en inspirerende mensen.

Fietsen door Overijssel was echt een feestje! Manuela en ik zijn na al die jaren nog steeds niet uitgepraat. En we hebben nog steeds lol om de meest gekke dingen. Puber op tienertoer of fietsende veertigers, sommige dingen veranderen nooit.

Nou ja, een ding wel; ik rijd ’s avonds met de trein terug naar huis. Manuela heeft ondertussen wèl haar rijbewijs gehaald.

Komend weekend ga ik met Lief en de kinderen kamperen. Penvriend(inn)en zullen de kinderen er wel niet aan overhouden. Het is geen 1980 meer tenslotte. Maar wie weet hebben ze straks een Whatsappgroepje met campingvrienden. Heel 2015!

Ook zin in een dag (of meerdere dagen!) fietsen in Overijssel? Hierbij meer informatie over de routes die Manuela en ik fietsten. Met tips voor overnachtingen en bezienswaardigheden.

.

Twente verwent!

Een dagje fietsen door Twente is een dagje fietsen door het groen. “Ik dacht altijd dat Overijssel alleen maar een en al weiland was” biecht Manuela op. Maar in Twente fietsen we door bossen, langs kanalen, over heuvels en okay, ook langs de weilanden. Maar die worden dan weer omheind door mooie boswallen vol bloeiende hortensia’s.

We volgen een fietsroute van Abellife. Via deze app kun je online allerlei fietsroutes downloaden die je vervolgens offline kunt gebruiken. We huren een fiets bij Actief Twente. Robbert-jan, de verhuurder van fietsen scooters, steps en wat al niet meer, raadt ons aan, gezien de harde wind van die dag, en de heuvelachtige route, om elektrische fietsen mee te nemen. We twijfelen even, want hé, we kunnen toch zeker wel gewoon zelf fietsen? Maar voordat we echt op pad zullen zijn is het al laat, en we willen ook tijd hebben voor de bezienswaardigheden onderweg. Dus sjezen we een paar minuten later toch maar op elektrische fietsen naar Wonderryck Twente. Bij dit informatiecentrum slash museum hoort een mooie tuin, met heerlijk terras. Maar we hebben fietszin, dus we zetten onze Abellife app aan en gaan op pad.

Met mijn mobiel op het stuur (en voor de zekerheid een mobiele oplader in de fietstas) fietsen we Denekamp uit. We komen al gauw bij landgoed Singrave uit. Na een druk op de bel gaat het enorme hek voor ons open en dan fietsen we over de statige oprijlaan. Het grote huis op dit landgoed is open voor bezichtingen en het landgoed is een mooie gebied voor wandelingen en fietspauzes. We worden rondgeleid door de beheerder en een gids en vergapen ons aan de schitterende schilderijen, de mooie meubels en de vele kamers. De beheerder en gids weten veel te vertellen over de vorige eigenaars en de geschiedenis van het landgoed. Ze zijn duidelijk enthousiast over deze bijzondere plek. En dat snappen wij heel goed. Het lijkt alsof je de oorspronkelijke bewoners zomaar tegen zou kunnen komen. Misschien staat de tafel wel gedekt voor hen en hun gasten? Buiten het hek ligt de watermolen, een restaurant met terras aan het water en een leuke landgoedwinkel vol streekproducten en souvenirs.

 

Wij fietsen door. Onderweg geeft de app via geluidjes aan wanneer er een routeaanwijzing is of wanneer er iets bijzonders te zien en doen is. Reuze handig hoor!

Bij deze route mag je onderweg bij allerlei bedrijven langs. Gewoon het erf op fietsen is het advies. En dat doen we dus. Bij Buffalo Farm Twente kijken we in de grote ogen van de buffels en proeven we buffelmozzarella. Deze mozzarella wordt gemaakt door twee Italianen die speciaal hier zijn komen wonen en werken om de lekkerste kaasjes te kunnen maken.

Daarna fietsen we door naar Johnni en Marga Masselink. Zij zijn shiitake- kwekers. Net als mozzarella nou niet meteen iets wat je in Overijssel verwacht. Maar toen de regelgeving rondom pluimvee houden steeds strenger werd en uitbreiden niet mogelijk was daardoor, koos het echtpaar voor een totale bedrijfsomslag (omdat ze niet wilden verhuizen). Van kuikens naar paddenstoelen was nogal een omslag. Maar ze zijn echt helemaal om sindsdien en de shiitake kan zich geen enthousiastere promotors in Nederland wensen. Hun enthousiasme is aanstekelijk. Ze vertellen zo boeiend en vol positieve energie over hun bedrijf dat ik ook bijna shiitakes wil gaan verbouwen.

 

In een klein open winkeltje op het erf kun je elk moment van de dag (24/7!) shiitake producten kopen en een video bekijken over hoe er op de kwekerij wordt gewerkt. We blijven zolang bij deze leuke mensen hangen, dat het maar goed is dat we op een elektrische fiets rijden, anders waren we nooit voor het donker thuis geweest!

We pikken onderweg een terrasje in Ootmarsum een schattig stadje vol kunstgaleries en schattige winkeltjes en fietsen dan via allerlei mooie fietspaden en andere leuke weggetjes terug naar de verhuurlocatie van Actie Twente. Die is gelukkig open tot 21 uur ’s avonds, dus geen tijdstress bij het inleveren van de fietsen!

Ons overnachtingsadres voor onze tweedaagse mini-vakantie in Overijssel is ook al weer zo’n mooie plek, vol enthousiaste mensen. We logeren in een safari lodgetent bij Bossem.

Zodra ik de tenten en de originele twee persoons sterrenkubussen zie weet ik: hier kom ik terug!

Misschien een keertje alleen met Lief (even checken hoe lang die bedden onder de sterrenkoepels zijn), en anders met ons viertjes (kunnen we fijn met z’n allen van speeltuin naar speeltuin gaan fietsen, want die zagen we onderweg ook overal!). Bij Bossem ga ik trouwens voor het eerst in bad in een tent! 🙂

Scharrelfietsroute in het Vechtdal
Eigenlijk willen we de volgende dag niet meer weg van dit hemelse plekje. De ontbijtmand die bij onze tent bezorgd wordt is zo goed gevuld dat we er makkelijk een dagje luieren bij onze tent mee zouden overleven. Maar het Vechtdal wacht.

We worden in Vilsteren verwelkomd door Gert-Jan van Lochem en Iris van der Lichten, eigenaren van Herberg de Klomp in Vilsteren. Gert-Jan verzon de scharrelroute. Net als gisteren fietsen we van de ene locatie naar de andere locatie. Niet via een app deze keer, we krijgen geplastificeerde routekaarten mee, maar het leuke aan deze route is dat we allerlei bonnetjes meekrijgen die we onderweg om kunnen ruilen voor wat lekkers. Elke bedrijf geeft zo iets mee van hun eigen producten. Aan het eind van de rit lever je het laatste bonnetje in bij De Klomp en krijg je een drankje met lekkere borrelhapjes.

Ook het Vechtdal blijkt een fantastisch fietsgebied. We fietsen langs het water, door het bos, over de heiden en langs een schitterende zandverstuiving.

Je vraagt je bijna af waarom mensen toch naar het buitenland op vakantie gaan.

Op de fietsen van Herberg De Klomp rijden we langs allerlei boeren, die graag vertellen over hun producten (de fietsen zijn niet elektrisch deze keer, dus we zijn heel sportief vandaag!).

We ontmoeten asperge- en fruitteler Van der Kolk, die ons zijn hele bedrijf laat zien en die (als ik vraag of hij nog een vrouw zoekt) laat weten dat hij een heel leuke vrouw heeft en dat hij boer Geert goed kent. Sorry dames, deze boer is dus al bezet. Best jammer, want wat een heerlijkheden verbouwt deze man op zijn bedrijf. We leveren een bonnetje in voor een fles fruitsap.

We fietsen door naar pluimveebedrijf Schuttert. Daar zien we de kippen heerlijk scharrelen in de ruime tuin, maar het blijken vrije uitloop kippen te zijn. Nog beter. Ik word vrolijk van de eierenautomatiek en moet nog harder lachen als ik een kip mag vasthouden en het beest een ei ligt terwijl ik haar in mijn handen heb. “Oh jee” roep ik “Nu heb ik een ei vermoord!”. De kip vind het wel gezellig bij mij, maar wij fietsen door. Om te gaan picknicken aan het water bijvoorbeeld. En daarna fietsen we door het mooie landschap door naar de zorgboerderij waar de boer zelf twintig koeien houdt die melk leveren voor het heerlijke zelfgemaakte ijs (we krijgen een ijsje in ruil voor een van onze bonnetjes). De boerderij werkt samen met een zorginstelling en biedt dagbesteding aan, vandaar de term zorgboerderij.

Voordat we weer terug zijn bij Herberg De Klomp, bezoeken we nog een allerschattigste Kaasboerderij. Bij Kaasboerderij Heileuver maken ze zelf kaasjes van de melk van hun koeien. En in hun winkeltje kun je, net als in de winkeltjes bij de anderen boerderijen, ook weer allerlei producten kopen van boeren uit de regio. Het is maar goed dat we grote fietsmanden op onze fietsen hebben, want naast het kaasje dat we hier in ruil voor ons fietsroutebonnetje krijgen, kopen we nog allerlei ander lekkers. Dat nemen we allemaal mee naar huis, zodat de thuisblijvers ook nog wat meemaken van onze fijne dag.

Die fijne dag eindigt op het terras van De Herberg. Waar we een heerlijk vijf gangen diner eten. En met elkaar kletsen over de mooie omgeving en de bijzondere mensen die we hebben ontmoet. Het is fantastisch om mensen te ontmoeten die met zoveel passie over hun werk en producten vertellen. Van zoveel enthousiasme krijg je vanzelf nieuwe energie om steeds maar weer op de fiets te stappen en door te trappen naar het volgende adres.

Meer info over fietsen en vakanties in Overijssel vind je HIER! Of klik meteen door naar de fietsroutes: KLIK

Dit blog en deze fietstweedaagse kwam tot stand in samenwerking met Marketing Oost, maar is wel helemaal mijn eigen verhaal en mening. Fietsen in Overijssel was echt een verrassend leuke activiteit en aanrader. Het wordt mooi weer de komende tijd, dus ik zou zeggen: kom fietsen in Overijssel! En als je bij mij in de buurt bent (in de Kop van Overijssel, vlakbij Giethoorn!), kom gerust thee drinken. Gezellig 🙂