Ik ben nogal van de Lang en gelukkig, en voor altijd. Eenmaal in mijn hart? Kom je er niet zo snel weer uit.
Dat is niet altijd even handig. Vriendschappen die voorbij gaan of verwateren, dat vind ik ingewikkeld. Afscheid nemen van leuke collega’s? Super niet leuk.
Ook zakelijk ben ik vaak loyaal. Al jaren shop ik hoofdzakelijk bij dezelfde supermarkt, koop ik mijn boeken vooral bij die ene boekhandel en als het over Dwarsliggers gaat, dan gaat mijn Dwarsliggerambassadeurshart nog steeds sneller kloppen. Als ik enthousiast over iets ben, heb je een goede vaste klant aan mij. Ik laat mij nooit verleiden door andere energieaanbieders, want ik heb bewust gekozen voor Greenchoice. Mijn bankrekeningen zijn ondertussen allemaal ondergebracht bij Triodos en ik ben al eeuwen (of zo voelt het tenminste) verzekerd bij Menzis. Dat scheelt veel gestress en gedoe hoor, als je niet wilt overstappen.
Want dat is wat ik nu ervaar, nu ik eindelijk wel eens ga overstappen. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil. En ik wil het, omdat mijn zorgverzekeraar en ik het niet eens kunnen worden over mijn “misstap”. Ik ben namelijk vergeten om eind vorige jaar Jongste aan te melden voor een orthodontieverzekering. En Menzis hanteert een wachttijd van een jaar voordat je bij deze aanvullende verzekering declaraties mag indienen. Jongste moet helaas komend voorjaar al aan de beugel.
Dit najaar ontdekte ik mijn fout, dat ik dus niet had aangevinkt dat Jongste net als oudste die aanvullende verzekering moest hebben. Stom. Stom. Stom. Mijn eigen schuld, dat snap ik best. Maar als ik nou alsnog voor heel 2016 premie betaal voor Jongste, opperde ik, dus dat ik dat hele wachtjaar nu alsnog gewoon betaal, kan het dan alsnog? Dat kon niet. Jammer de pammer zeg. Daar gaat onze jarenlange klantenrelatie. Want ik ben gewoon niet rijk genoeg om zelf die hele beugel te gaan betalen. Zeker niet als er verzekeringen zijn die geen wachttijd hanteren. Zelfs niet voor nieuwe klanten. Daar ga ik dus met mijn loyaliteit. Die blijkt zijn grenzen te kennen. Voor duurzaam, ecologisch, klantvriendelijkheid en biologisch en dergelijke, betaal ik graag wat meer. Maar als je me dat niet kunt bieden, waarom zou ik dan blijven?
Voor het eerst deze eeuw stap ik dus over naar een andere zorgaanbieder en ben ik net als duizenden andere Nederlanders deze week de zorgpakketten en voorwaarden van alle zorgaanbieders aan het doorspitten. Laat ik dan gelijk even checken of ze ook allemaal vergoedingen geven voor de psychische ondersteuning van keuzestress en de frustratie van het negeren van een jarenlange klantrelatie.
Nu maar hopen dat mijn man geen midlifecrisis krijgt en er met een nieuw kapsel op een motor vandoor gaat met een jongere vrouw ofzo. Dat zou pas echt het einde van Lang en gelukkig zijn. En ik weet heus wel dat er veel belangrijkere zaken zijn om je druk over te maken dan zo’n zorgverzekering. Of beugel. En dat regels regels zijn. Maar soms… 😉
Tja, natuurlijk vervelend dat ze niet van de regels willen afwijken, maar ja, anderzijds zou iedereen dan zoiets gaan vragen. En om daarvoor nou naar een andere verzekeraar te stappen terwijl het ergens je eigen schuld was? Eigenlijk vind ik dat niet bij jou passen. Als het nou iets was waar de verzekeraar een fout had gemaakt en die niet wilde rectificeren zou ik het eerder begrijpen. Snap wel dat het zuur is hoor, heb zelf ook wel es irritatie gehad met ze, omdat ze braces die ik in december had gekregen doodleuk van mijn eigen risico aftrokken in januari. Terwijl ik het eigen risico in december al verbruikt had😡 Maar ja, rekening pas binnen in januari, dus geldt voor het nieuwe jaar.
Ik zeg toch ook dat het mijn eigen schuld was? En dat we overstappen, dat heeft gewoon een financiële reden; als we bij Menzis blijven en dus een jaar wachttijd hebben met declareren, gaat me dat misschien wel 1000 euro kosten. Die heb ik niet.
En Menzis is verder niet door mij gekozen op basis van duurzaamheid en al die andere zaken die ik noem, dus mijn klantloyaliteit is daar ook niet op gebaseerd. Dus ik vind het dan weer gek dat jij het gek vindt dat ik ga overstappen. 🙂
Margje, ik snap de financiële reden wel, maar zoals het bij mij overkwam was dat je vooral overstapt omdat ze je niet tegemoet willen komen qua dat jaar premie alsnog betalen. En dat je hen dus ergens de schuld geeft dat je nu gaat overstappen. En dat snapte ik dus niet. Als de overweging puur financieel, duurzaam e.d. is, begrijp ik het wel, maar zo is de toon van je stukje m.i. niet helemaal. Zo zie je maar dat het geschreven woord ook meerdere interpretaties kan veroorzaken.
Ah ja zoals moi t las zo las ik t ook, dat je menzis de schuld geeft van t overstappen 🙂 terwijl dat eigen keus is ingegeven door eigen foutje. Ik snap dat je teleurgesteld bent en. U op zoek gaat naar duurzaam en al die andere zaken. Succes dr is zoveel te kiezen en goed vinkjes nakijken 🙂
Hmmm, inderdaad, ik dacht namelijk dat ik met mijn tekst:
Dat kon niet. Jammer de pammer zeg. Daar gaat onze jarenlange klantenrelatie. Want ik ben gewoon niet rijk genoeg om zelf die hele beugel te gaan betalen.
het wel duidelijk had gemaakt. Die zin met Want— niet rijk genoeg, die bedoel ik dus. Zo zie je maar. soms lukt overbrengen niet helemaal.
Oh, en grijns, een beetje geef ik hen natuurlijk wel de schuld. Ze hadden ook geen wachttijd kunnen aanhouden voor vaste klanten, zoals veel andere verzekeraars ook doen. 😉
Menzis mag er wel degelijk vanuit gaan dat je te goeder trouw bent. Ik was ook overgestapt.
Dank Helga. Maar ja, wij werken niet bij een zorgverzekeraar. Zou het op onze manier wel werken, als we er gewerkt hadden? 😉