Margje – Page 2 – Steeds weer een nieuw verhaal

Vijftien jaar

Ik verhuisde twee keer sinds 15 september 2002. Eerst twee straten verderop, later een paar provincies verderop.

Sinds die tijd had ik (ehm, dit wordt even tellen…) 1 (medewerker communicatie bij een milieuadviesburau), 2 (Begeleider Emmaus), 3 (coördinator noodhulp en opvanghuis asielzoekers), 4 (Gezinscoach), 5 (centraliste taxicentrale), 6 (huidige baan)… Okay, ik had zes banen dus in die vijftien jaar. Waarvan die laatste baan al weer tien jaar, dus vooral die eerste vijf jaar waren nogal hectisch (en die baan bij het Emmaus had ik meestal naast een andere baan).

Sinds september 2015 moest ik afscheid nemen van twee oma’s, een tante en twee ooms, een collega en twee (ex-)huisgenoten (en huilde ik mee met vriend(inn)en die hun partner, moeders of vaders moesten laten gaan).

In die vijftien jaar leerde ik veel nieuwe vrienden en vriendinnen kennen (zo fijn!), maar werden er helaas ook vriendschappen beschadigd of beeindigd (echt niet leuk…).

Ik kampeerde in die jaren op meerdere waddeneilanden, logeerde in een tipi op een eilandje in het Veluwemeer en in een strandhuisje pal op het strand, reisde naar Marokko, Hongarije, Griekenland, Frankrijk, Oostenrijk, Zwitserland en door de BeNeLux.

Ergens in die vijftien jaar kocht ik mijn eerste huis (en daar woon ik nu nog steeds), werd ik lid van een leuke theatergroep, schreef ik columns voor de gratis krant DAG, ging ik bloggen voor Vrouw.nl, Cultilicious, Vrouwonline en later voor Libelle en werd ik theaterblogger voor theater De Meenthe, maakte ik me zorgen om mijn moeder die ziek werd en later om mijn vader (en ben ik dankbaar dat het met hen beiden nu weer goed gaat), ging ik in therapie, ging er een poezebeest dood en kregen we twee nieuwe poezenhuisgenootjes (waarvan er helaas nu nog maar eentje leeft), verbouwden we dat huis, begon ik met Twitter en Instagram, werd ik collectecoördinator voor Alzheimer.nl, ontmoette ik bloglezers en werd ik daarnaast als blogger herkend op de meest gekke plekken (bij een uitvaart en in een sauna bijvoorbeeld), mocht ik op pers- en blogreizen en mocht ik leuke producten weggeven via winacties, werd ik veertig en vierde dat met veertig leuke vrouwen, treinde ik heel Nederland door tijdens mijn #treinleven, las ik honderden boeken, bezocht ik een paar honderd theatervoorstellingen, keek ik tientallen tv-series, zag vriendinnen verliefd worden (of juist relaties stranden), kreeg ik mijn eerste grijze haren en kocht ik mijn eerste leesbril, versleet ik meerdere mobiele telefoons en laptops en ook een paar fietsen en leefde ik duizenden dagen mijn dagelijkse leven.

Maar op 15 september 2002 was ik één ding nog niet, iets wat ik op 16 september 2002 wel zou worden. Vijftien jaar geleden kende ik haar nog niet, wist ik nog niet eens dat het een Zij was. Had ik nog geen idee dat ze er een dag later al zou zijn.

Morgen wordt ze vijftien. En al die andere dingen vallen eigenlijk in het niet bij het feit dat ik op 16 september 2002 moeder werd van het leukste en liefste meisje van de hele wereld. Vijftien jaar geleden was ik vandaag nog geen moeder, en morgen wel. Een wereld van verschil. Continue reading “Vijftien jaar”

Het lege nest syndroom

Op de een of andere manier maakte de camperreis (deel 2 van die reis hebben jullie eigenlijk nog tegoed, maar dat ging wat mis doordat ik opeens meerdere dagen niet online kon) van alles los. Qua gespreksonderwerpen bedoel ik.

Zo vroegen de kinderen ons bijvoorbeeld waar wij later, als zij het huis uit zouden zijn (en, oeps, dat komt schrikbarend snel dichtbij opeens, zou zomaar eens al over vijf jaar kunnen zijn!), nou ja, waar wij dan zouden gaan wonen.

Ehm. Say what? Hoezo?

Nou, was hun antwoord, dit huis zou dan toch veel te groot zijn voor ons beiden?

Lief en ik keken elkaar aan en lagen daarna ongeveer een half uur in een deuk.

Nee, dat is gelogen. En dat kan mijn rug ook niet eens aan (ik moet ècht eens op yoga ofzo!). Maar lachen moesten we wel.

Ons huis te groot voor ons tweetjes.

Grinnik.

Kom gerust eens kijken zou ik zeggen, bij dat grote huis van ons. En verbaas je erover dat onze kinderen deze jaren dertig woning te groot vinden voor twee personen. Ze zouden makelaar moeten worden, bedenk ik opeens. Want je kunt veel zeggen over ons huis, maar groot is niet meteen iets wat in je op zal komen. Echt, we wonen hier heerlijk, en bij de buren verderop wonen ze in een zelfde soort woning met z’n vijfjes, dus echt alles is mogelijk, maar groot? Neuj.

Wat heerlijk, bespraken Lief en ik later, dat onze kinderen ervaren dat ze de ruimte hebben. Die verbouwing heeft dus zeker effect gehad (toegegeven, ons huisje is daardoor ook echt wel wat ruimer geworden dan het eerst was). Maar als er niets geks gebeurd in ons leven, blijven we hier lekker samen wonen als de kinderen op kamers gaan en/of de rest van de wereld gaan ontdekken.

Feitelijk gezien is dit huis namelijk echt niet te ruim voor twee personen. Maar ik vrees met grote vreze dat het wel een tijd lang zal voelen als een veel te groot leeg nest.

Continue reading “Het lege nest syndroom”

We gaan weer beginnen!

Nou ja, bijna dan.

Het theaterseizoen wordt de komende weken in alle theaters van Nederland weer geopend.

En vandaag open ik daarom het theaterblogseizoen. Mijn eerste theaterblog van dit theaterseizoen staat namelijk online. Je leest mijn theaterblogs HIER

Continue reading “We gaan weer beginnen!”

Win kaarten voor het Tina Festival 2017!

Het is al een jarenlange traditie, ik mag steeds toegangskaarten weggeven voor het Tina Festival. Het Tina Festival is de nieuwe naam voor de welbekende Tinadag. Ook dit jaar maak je weer kans op twee vrijkaarten voor dit reuzeleuke roze spektakel. Als je daar je (klein)kind niet blij mee kunt maken na een paar weken zwaar schoolleven, dan weet ik het ook niet meer.

Waar? In Wassenaar!
Over een paar weken is het al zover. Dan kleurt Duinrell in Wassenaar weer roze en vliegen de glitters in het rond. Een heel weekend lang is het een feestje daar, met optredens van popartiesten, workshops, een markt, meet&greets met bekende youtubers, een heus TINAdorp en natuurlijk de mogelijkheid om alle attracties van Duinrell uit te proberen. Het hele programma vind je hier (KLIK!)

Winnen bij Margje
Je kunt 2 toegangskaarten winnen bij mij. Je dochter kan gerust met een vriendin samen een dag op pad (dan hoef je ze alleen te brengen en te halen), of maak er een dochter-moeder uitje van (en ga dan lekker zelf even een uurtje chollen in de moederlounge). Natuurlijk zijn jongens en vaders ook van harte welkom. Hoe dan ook, een dagje Tina Festival is altijd een leuk uitje. Dit jaar is het thema Flower Power. Kom maar door met je hippe hippie outfits dus en kom shoppen, knutselen, meezingen, meegillen en meezwijmelen met alle artiesten!

Doe mee en win 2 kaarten voor het TINA Festival 2017!

Kaarten winnen?
Laat dan een reactie achter helemaal onder deze blogpost (die komt dan ook online te staan), of vul onderstaand winformulier in (dan komt je reactie niet online te staan, maar wel in mijn mailbox!). Vergeet niet je mailadres aan me door te geven, anders kan ik je niet bereiken als je gewonnen hebt! Volgende week loot ik een winnaar.

UPDATE: DEZE WINACTIE VOOR HET TINAFESTIVAL IS VOORBIJ. Silvia reageerde via het invulformulier en is door de random number generator aangewezen als winnaar. Haar dochter en vriendinnetje van dochter kunnen dus gratis naar het TINAfestival. Veel plezier meiden!!!

Met liefs van Oudste die de Tinadag een paar jaar geleden meemaakte en het van harte aan kan bevelen!

Continue reading “Win kaarten voor het Tina Festival 2017!”

Vol

Eerst was ik dagen offline terwijl we door Frankrijk en Zwitserland en Duitsland camperden.
En toen ik wel weer online was, waren mijn hoofd, agenda en leven zo vol dat er even niets te bloggen viel.
Vol.
Volledig Offline Leven.
Veelal Online Leven.
Soms is VOL gewoon te veel.

Mijn hoofd vol blogteksten, die er niet uit kwamen.
Maar de komende dagen kom ik langzaamaan weer terug.
Want zonder bloggen is mijn leven net wat te leeg 😉

Campercation, Margje op reis met een camper

Het was een weekje rustig op Margje.nu
Hierbij mijn update van de afgelopen week. Reis je met me mee? Vandaag een korte omschrijving van de eerste dagen. Over het leven in en reizen met een camper blog ik later nog eens uitgebreid, zodat je kunt bedenken of het iets voor jou zou kunnen zijn!

VAKANTIE DAG 1

Na een ochtend opruimen en inpakken, een gezellige verjaardag en lekkere BBQ bij buurvrienden op de hoek is de vakantie nu echt AAN!!!!!

Dagdag Steenwijk! #roadtripB2M2 is begonnen!!!!!

(Sorry voor al die uitroeptekens, maar ik was nogal enthousiast 😊 We rijden in de avond weg en komen rond half 12 aan op de camping in Swalmen (bij Roermond), waar natuurlijk niemand van de receptie meer wakker is. We zoeken een plekje, parkeren daar de camper en gaan zelf ook slapen. De volgende ochtend melden we ons. We mogen blijven staan waar we onszelf hebben neergezet. Lekker makkelijk!)

Vakantie dag 2

Al een tijdje wilde ik graag kijken bij de Emmausgroep in Swalmen. Toen we dus besloten dat we met de camper richting het zuiden zouden gaan en bleek dat Emmaus Perspectief in Swalmen op zondag open was, opperde ik Swalmen als eerste kampeerplek. En zo geschiedde het dat we daar vannacht aankwamen, vanochtend ontbeten met de eitjes van de kippen van vriendin T (nog meegenomen vanaf thuis) en daarna op de fiets naar Emmaus Swalmen gingen.

Heel anders dan “onze” Emmaus in Den Haag zeg. Wauw. Aanrader voor iedereen die nog eens in de buurt is. Elke zondag live muziek! En een grand café met lekkere appeltaart (en fijne biertjes).

Verder fietsten we langs wat knooppunten, zagen we Duitsland en ontdekten we dat Swalmen in het Limburgs een woord oplevert met de letters zjw achter elkaar. Gekke Limburgers 😉 Maar ze heten ons wel welkom. Dat is dan wel weer lief.

Vakantie dag 3

Onze roadtrip ging weer door. Naar België. Gelijk frieten eten natuurlijk. En toen door naar die ene camping waar de buurvrienden al op ons stonden te wachten. Gezellig!

En hop. Meteen dat meertje in. De kinderen. Wij niet. Morgen misschien??

Vakantie dag 4

Zon. Een zwemmeertje. Opblaasdingen. Boodschappen doen in een buitenlandse supermarkt en samen koken en eten. Dat zijn de ingrediënten voor een prima vakantiedag. Dat ik dan de verliezer ben bij een potje dagafsluitend 31en neem ik dan maar op de koop toe.

Dit is trouwens de eerste camping waar ik ooit kwam waar 24/7 loungemuziek wordt gedraaid in de sanitairgebouwen 😁

Vakantie dag 5

Sleep
Eat
Read
Swim
Repeat

(Oh ja, en een teil handwas tussendoor, dat ook. Met fantastisch professioneel gemaakte waslijn!)

Eigenlijk zouden we vandaag verder rijden met de camper. Maar met een weercijfer 10 zou het gewoon dom zijn om niet nog een dagje te blijven. Dus deden we gisteren gewoon nog een keer over, maar dan vandaag. Met voor Lief en de buurvrienden als extraatje een wandeling door de omgeving.

Kinderen blij dat we nog een nachtje blevem. Ze zijn de hele dag buiten geweest met alle andere kinderen. In en uit het meer. Je had er geen kind aan.

Vanavond kunnen ze voor de laatste keer bij elkaar logeren (want dat deden ze, wij eentje erbij in de caravan en eentje van ons dan in tentje bij de vrienden). Morgen rijden we Frankrijk in.
Maar vandaag was gewoon een 10. Niet alleen qua weercijfer.

Vakantie dag 6

Afscheid nemen van vrienden is nooit leuk. Gelukkig wonen ze om de hoek, dus zien we ze over 10 dagen weer. Eerst lonkt de rest van de wereld. Ehm. Europa. Ehm, eerst Frankrijk en dan maar verder zien.

Onze roadtrip ging vandaag door Luxemburg naar Frankrijk en eindigde in de Vogezen. Aan een heerlijk meer. Wat wil je nog meer? Niets meer!

Foto hierboven is tijdens lunchpauze onderweg bij een meertje. De foto’s hieronder van het meer bij de camping.

Vakantie dag 7

Er werd ons 28 graden beloofd. Dus bleven we bij het meer. In de namiddag beklommen de mannen een berg. Of was het nou een heuvel? Het was een pittige wandeling in ieder geval, met watervallen en klauterpartijen over rotsen. Ik bekeek dit alles al aquajoggend vanuit het meer. Jammer dat mijn stappenteller niet mee het water in kan. Had ie flink door kunnen tellen…
Oudste las ondertussen anderhalf boek. Die was dus niet alleen in de Vogezen, maar ook in een heel andere wereld.

Vakantie dag 8

Follow the sun bracht ons vanuit de Vogezen naar de Jura. Onderweg deden we meerdere stops. Voor een picknicklunch bij een meertje (waar we gelijk ook maar even gingen zwemmen) en voor een terrasje in een schattig dorpje. Zowel bij het meer als in het dorpje was er een huwelijk gaande. 26 augustus is vast een mooie dag om te trouwen.

Het was trouwens ook een mooie dag voor een roadtrip. Die roadtrip eindigde net als de vorige roadtrip bij een camping aan een meer, waar we maar gelijk weer in plonsten voordat we gingen koken. Onze vakantie blijkt een trektocht van meer naar meer te worden. Willen we meer of minder vakantie? Meer, meer, meer! We staan aan de rand van het meer met onze camper en zagen de zon ondergaan en de maan opkomen. Daar willen we wel meer van; van dit soort dagen!

Vakantie dag 9

Vanochtend, zondagochtend, werd ik dus hier wakker. Benieuwd wat vandaag gaat brengen!

Mijn Wilhelmus

Zing gerust allemaal mee. U kent de wijs/melodie 😊

Continue reading “Mijn Wilhelmus”

Oppassen

Of we op wilden passen?
Tuurlijk.
Echt?
Ja hoor.
Op alledrie?
Geen probleem, we zullen goed voor ze zorgen.
Zullen we ze dan bij jullie brengen, dat is misschien makkelijker?
Prima!

We gunnen onze vrienden een zorgeloze tijd, dus natuurlijk passen we graag op hun drietal.
Zo moeilijk is het tenslotte niet, zelf hebben we er de afgelopen jaren ook een paar grootgebracht.

Ze kwamen ze vrijdag brengen.

Het zijn er uiteindelijk toch zes geworden.
Oh. Okay. Gezellig.
Geen zorgen maken voor het geval ze het niet overleven hoor, deze ziet er al dooier uit dan ik dacht.
Say what?

Continue reading “Oppassen”

We zijn er bijna

Ik kan het dit jaar gewoon verkopen als Research.
Voorbereidingen voor mijn eigen aanstaande campervakantie.
Dat ik elk seizoen heb gezien van We zijn er bijna, dat zeg ik er dan gewoon niet bij.
Maar stiekem is dat gewoon wel zo. Ik vind het heerlijke televisie namelijk, dat programma waarin we meereizen met een groep kampeerders tijdens een groepsreis.

Dit jaar kom ik er gewoon voor uit dat ik kijk, en noem ik het dus Research&Voorbereiding. Gisteren keken de kinderen gezellig mee.

Na drie afleveringen kijken naar We zijn er bijna weet ik nu dat;

– aan het eind van elke reisdag (waarin dus van de ene kampeerplek naar de andere kampeerplek wordt gereden) hoort een happy hour. Met drank en hapjes (denk daarbij aan de oudHollandse klassiekers als blokjes kaas, stukjes worst, gevulde eieren, of (hoogtepuntje!) gebraden gehaktballetjes).
– als het een zonnige dag is, is het automatisch een wasdag. Want de zon schijnt, dus je was droogt lekker snel. Nu zijn wij van plan alleen maar naar daar waar de zon schijnt te rijden met onze camper, dus grinnikten Oudste en ik dat we dan dus twee weken lang dwangmatig elke dag moesten wassen. Zelfs als er niets vies was. Want ja, zon schijnt, dus wassen!
– je camper/caravan moet waterpas staan. Anders gebeuren er rare dingen in bed of met je ladenkastjes. Of eindigen je ladenkastjes in je bed ofzo. Zoiets. Waterpas dus. Essentieel!
– het heel normaal is om ingevroren gehaktballen of ander eten (denk gewoon brood, hagelslag en mix voor macaroni) mee te nemen vanuit Nederland en om zaken als zuurkool of rode kool (ook meegenomen) te eten tijdens je zomervakantie. Je zou toch maar lokaal eten naar binnen moeten schuiven zeg. Ik moet dus stiekem ergens een zak aardappelen verstoppen in de camper straks, voordat Lief het doorheeft!
– er gejeudebouled moet worden naast de camper/caravan. Ik leg de ballen gewoon vast naast de aardappelen!
– in elk dorpje of stadje wel een plaatselijke gids te vinden is voor een rondleiding met ellenlange geschiedenisverhalen (ehm.. tja, wat moet dat moet!).
– je vooral wel sandalen aan moet hebben op een camping (hoera, mijn Teva’s mogen mee!)
– je halverwege en reisdag ergens langs de kant van de weg gaat staan voor een bakje in je eigen caravan gebrouwen koffie (ik hoop maar dat thee ook mag!).
– het de bedoeling is dat je HEEL VEEL wandelt tijdens een kampeerrondreis (hoera, mijn stappenteller gaat zo blij zijn de komende weken!), waardoor het beter een wandelrondreis kan heten. En dan graag ook zoveel mogelijk kastelen en begraafplaatsen moet bezoeken.
– naast het wandelen ook ochtendgymnastiek moet doen, om te zorgen dat het nog heel lang duurt voordat je zelf op een begraafplaats komt te liggen.
– elke dag met je oude moedertje moet bellen om te zeggen hoe het weer was. Mam, ik bel je hoor!!!
Continue reading “We zijn er bijna”

Geduld is een schone zaak

For everything

turn! turn! turn!

There is a season

turn! turn! turn!

Nadat ik eerst van meerdere mensen de vraag kreeg of ik mij niet vergiste en bramenstruiken aanzag voor frambozen (en ik serieus aan mezelf begon te twijfelen!), bracht vriendin M. de oplossing. Mijn frambozen waren vast inderdaad van een late soort; je hebt namelijk zomer- en herfstframbozen, zo las zij ergens (zie foto hieronder). Het mysterie is dus opgelost en ik blijk nog niet dementerend.

Al die mensen die vertelden dat hun struiken echt al lang rijpe frambozen hadden geleverd afgelopen maanden hebben gewoon de zomervariant. En wij hebben de herfstversie. Vanochtend kon ik al een kommetje oogsten. Gelukkig kunnen we er dus zelf ook nog even van genieten voordat we op vakantie gaan! En de duizenden frambozen die er nog hangen (ik overdrijf hier nu niet!), die doen hard hun best net zo mooi rozerood te worden.

Continue reading “Geduld is een schone zaak”