Doemdenken

Gezien het feit dat ik mezelf een positief mens noem, denk ik best vaak doem.

Zonet bijvoorbeeld. Ik lees op Twitter een bericht over een ongeval op de A6 bij Lelystad waarbij drie doden zijn gevallen. Dan check ik meteen even bij mezelf of ik mensen “heb” die vanochtend op de A6 moesten zijn.
Waar denk ik dat iedereen die ik lief heb is? Kinderen (school), ouders (thuis, denk ik), Lief (op werk). Dat is nog wel te doen. Maar dan zijn er hordes vrienden en lieve bekenden. Waarvan ik natuurlijk niet altijd een idee heb waar ze zijn. A6, Lelystad. Vast niemand die ik ken. En vervolgens voel ik me dan alsnog een beetje lullig, over dat ‘vast niemand die ik ken gelukkig gevoel’. Want die mensen zijn wel dood. En ergens zijn er nu dus familieleden en vrienden die wèl verdriet hebben omdat ze dit vreselijke nieuws krijgen. Terwijl ik gewoon weer doorga met werken/thee zetten/was ophangen.

Continue reading “Doemdenken”

Gewoon normaal

Zondagmiddag om een uur of vier lag ik nog bij het zwembad op een zonnebedje.
Zondagavond om een uur of zes zat ik nog achter een bordje Grieks eten.
Maandagochtend om 10 uur zat ik in een trein. Naar Wognum.
Want zondagavond en zondagnacht reisde ik van Rhodos terug naar huis.
Op Schiphol wachtte mijn vader ons op. Hij bracht mij naar huis en om half vier ‘s nachts zwaaide ik hem en mijn moeder uit. Dag dag! Einde vakantie. Back to normal.

De achterdeur was open, Lief lag op de bank te slapen, te wachten tot ik thuis kwam.
Ik was thuis.

On 4 uur ‘s nachts lag ik in bed. Buiten hoorde ik de eerste vogeltjes al weer fluiten.
Drie uur later ging de wekker. Een veel minder fijn geluid.
Opstaan.
Ontbijttafel dekken. Samen ontbijten en de kinderen uitzwaaien.
Back to normal.

Ik reisde vervolgens voor een werkbespreking naar Wognum. Vanwege ‘een aanrijding met een persoon’ werd het een reis met meerdere overstaps, een stukje omreizen met een metro en op het eind nog snel een taxi ipv een bus, om op tijd te kunnen zijn. Maar ik kwam precies op tijd. Met het besef dat er ergens iemand nooit meer ergens op tijd zou zijn. Dat er iemand nooit meer thuis ging komen.

Een aanrijding met een persoon. Het klinkt zo zakelijk, maar het is zo’n heftig bericht. Op de terugweg hoorde ik nog een keer dezelfde oproep. Weer was er een aanrijding met een persoon. Ik checkte mijn routeplanner en deed weer wat extra overstappen en een stukje omrijden per metro en kwam zo tegen etenstijd gewoon op tijd weer thuis.
Waar het back to normal al begon te wennen, en waar ik ‘s avonds eindelijk tijd had om mijn rugzak uit te pakken en kleding in de wasmand te gooien. Daarna kroop ik weer bij Lief in bed.
En om 7 uur ging weer de wekker. Voor een nieuwe dag vol werk (deze keer naar Utrecht waar ik een informatiestand moest bemensen), boodschappen, wassen, eten koken en zo meer.

Saai soms hoor, dat back to normal. Geen zwembad, geen zee, geen uit eten, geen uitslapen, geen strandbedjes, geen zon in zee zien zakken.
Maar stiekem, heel stiekem, is back to normal ook heel fijn.
Omdat we er zijn.
Omdat we steeds weer thuiskomen.
Heel normaal.
Maar eigenlijk zo speciaal!

Continue reading “Gewoon normaal”

Terug naar Rhodos

Zondagochtend ging mijn moeder nog met de ambulance naar het ziekenhuis. Toen dacht ik dat ons weekje Griekenland niet meer door zou gaan. Maar ik was al lang blij dat ik haar uiteindelijk zelf aan de telefoon kreeg en kon spreken.

Een paar uur later zaten we toch in de trein naar Schiphol. Ik vol verbazing dat we alsnog wel op vakantie gingen, mamma met een gebroken neus. Ze ziet bont en blauw doordat ze is gevallen omdat ze flauw viel vanwege enorm heftige pijn door kuitkramp (hoe vaag wil je het hebben!?). Ze werd wakker in een plas bloed van Dexter-achtige proporties terwijl ze mijn vader 112 hoorde bellen.

Nogal heftig begin van een verder (tot nu toe) zeer relaxte vakantie.

20170509_103855

Continue reading “Terug naar Rhodos”

Vakantiegeld

Ik heb al een deel van mijn vakantiegeld uitgegeven!

Best knap, want ik heb dat vakantiegeld nog niet eens gekregen.
Doorgaans ben ik een redelijk braaf meisje als het om geld uitgeven gaat.
Dat moet ook wel, ik ben een moeder tenslotte, moet het goede voorbeeld geven en op=op.
Iets kopen waar je het geld (nog) niet voor hebt, dat is niet slim, zo houd ik mijn kinderen voor.
Daarom heb ik hen maar niet verteld dat ik een restje spaargeld heb gebruikt om alvast kaartjes te kopen voor het nieuwe theaterseizoen.
Maar wees gerust. Ik had deze uitgave gebudgetteerd. Zodra dat vakantiegeld daadwerkelijk binnenkomt, sluis ik een zelfde bedrag als ik aan het theater heb overgemaakt vanaf mijn betaalrekening terug naar mijn spaarrekening.

Vakantiegeld uitgeven aan theaterkaartjes. Eigenlijk klopt dat prima. Want voor het komende theaterseizoen boekte ik op deze manier gewoon tien keer een avondje minivakantie. Vakantie is toch even vrij nemen van alles, even uit je gewone leven stappen, genieten en herinneringen maken? Nou, dat is precies wat ik die avonden in het theater allemaal doe. Naar het theater gaan is dus ook een soort vakantie. Ik kan me geen betere bestemming voor mijn geld en voor mijzelf wensen!
Continue reading “Vakantiegeld”

Een nieuw begin

Als er iets een vers nieuw begin is, dan is het wel een maandag die ook nog eens de eerste van de maand is. Kijk, 1 januari op een maandag, dat is misschien wel het allerbeste nieuwe begin. Maar vandaag is het 1 mei en maandag, ik doe het ervoor 🙂

In de voortdurende strijd mezelf beter te begrijpen en een betere versie van mezelf te worden, is er vandaag een nieuwe dag en een nieuwe start. Omdat je elke dag opnieuw kunt beginnen. Altijd. Ook wanneer het al een tijdje wat minder goed gaat. Ook wanneer je het al 576 keer geprobeerd hebt. Met een beetje mazzel heb ik nog zo’n 16000 dagen te gaan. Kijk, dat zijn er genoeg om poging 577 gewoon enthousiast aan te gaan.

Zestienduizend dagen. Dat zijn er bijna net zoveel als de ruim 17000 die ik al achter me heb liggen.

Misschien blijken mijn toekomstige dagen veel minder te worden dan die 16000 die ik nu van plan ben nog mee te gaan maken. Dat kan. Je hebt niet overal controle over. Dan hoop ik maar dat de dagen dat ik nog herinnerd zal worden er minstens een keer zoveel zijn.

Ik heb in ieder geval alvast een goed motto voor vandaag:
Motto
Continue reading “Een nieuw begin”

Treinpakkers is het nieuwe Spoordeelweken

Voor alle treinreizigers onder mijn lezers die ook wachten op de Spoordeelweken 2017: die heten tegenwoordig Treinpakkers. En het bonnenboekje is weer aan te vragen!

Ik heb wat internetproblemen en kan even geen link plakken. Maar Google op Treinpakkers en NS en je komt op de juiste website!

 

 

Win een zomervakantie naar Salzburgerland

Al eens eerder promootte ik een winactie van Salzburgerland. Later bleek dat één van mijn lezers ook daadwerkelijk één van de te winnen vakanties gewonnen had. Hoe leuk is dat? Heel leuk!

Ook leuk: je kunt nu weer een vakantie naar Salzburgerland winnen. Een zomervakantie deze keer. Ook lekker; want de bergen zijn natuurlijk in de zomer net als in de winter een fijne vakantieplek. Daarom dacht ik, ik gooi er maar even gratis deze tip in vandaag; je kunt tot eind juni meedoen om een zomervakantie te winnen!

Doe mee dus, je zult maar net zo veel mazzel hebben als die lezeres van vorig jaar. Je hoeft alleen een vraag te beantwoorden (Google is your best friend zou ik zo zeggen) en een slagzin af te maken (inspiratie nodig? Check dan even de rest van de website zodat je weet hoe fijn het in Salzburgerland kan zijn). Laat je het weten als je een vakantie hebt gewonnen? Succes!

KLIK HIER voor de actiepagina! 

20140921_101507 Continue reading “Win een zomervakantie naar Salzburgerland”

Boer zoekt Vrouw internationaal werd Boer vond Vrouw (vooral lokaal)

Morgenochtend staat hier de uitgebreide samenvatting. Daar is nu geen tijd voor. Ik ga namelijk even zoeken waar wij in huis ook alweer de romantische elementen hebben liggen.

UPDATE; het echte offline leven kwam voorbij, en dus moeten jullie het blijven doen met de korte samenvatting hieronder. Aflevering niet gezien? Zoek dan in ieder geval het fragment online waarin je Olke ziet linedancen. Of een poging daar toe doet. En bedenk dan dat je eigen leven eigenlijk best wel okay is!

 

Maar voor iedereen die het alvast wil weten: alle mannen, pardon, boeren, zijn aan de vrouw. Drie van de vijf mannen vonden die in hun eigen omgeving, als ik Marc ook mee mag tellen in deze groep. Maar, eerlijk is eerlijk, twee van die drie wel door een brief via het programma. Olke besloot namelijk na de mislukking met Sandra en haar doosje vol loze beloftes alsnog te bellen met een vrouw van om de hoek die ook een brief had geschreven, maar die hij terzijde had gelegd omdat ze niet Nederlands was en hij eerst toch op de Hollandse toer wilde. Maar kijk, heel Holland vloog terug naar huis en Olke duikt nu de hottub in met deze vrouw uit Texas. Jiehaaa!

Marc dus nog steeds met Anne-Kim, beide woonachtig in Zambia. En Riks is verliefd op een vrouw die bij hem werkte, maar die nu romantische elementen aan hun relatie heeft toegevoegd  (haar woorden hè, niet de mijne!).

David reist elke week vanuit Roemenië naar Nederland om daar met de vriendinnen van Mare een wc-pottenrace te houden (ook dit verzin ik wederom niet zelf), en laat zo nu en dan zelfs zijn bodywarmer dan in Roemenië achter.

Herman en Fleur nemen elkaar gewoon zoals ze zijn. En lijken dat zowel figuurlijk en letterlijk te bedoelen. Prille jonge liefde. Hoe mooi kan het zijn.

Continue reading “Boer zoekt Vrouw internationaal werd Boer vond Vrouw (vooral lokaal)”

Van alles

Ja hoor, ik vind en denk van alles. Over die pandaberen, over Linda lijnt en de cover van de nieuwe LINDA., over dat het vannacht heeft gevroren, over het referendum in Turkije, over de situatie in Noord-Korea, over de man die zichzelf president van de Verenigde Staten mag noemen, over de nieuwste smaak Tony Chocolonely, over de Cito-toetsen, over druiven die ik op de markt koop (of aardbeien) die een dag na aankoop al beginnen te verschimmelen, over de prijs van een regulier treinkaartje (of die van een drankje op het terras, een bioscoop- of theaterkaartje of een knipbeurt bij de kapper), over medicijnen die niet meer gemaakt of geleverd worden zodat mensen verplicht moeten overstappen op een ander merk met meer bijwerkingen, over hoe snel onkruid wel groeit en mijn gezaaide bloemetjes niet, over global warming en over de spaarrente die voor mijn spaarrekening op nul procent is gezet bijvoorbeeld.

Ja hoor. Ik denk en vind van alles. Maar erover bloggen, dat doe ik even niet. Of deed ik dat nou stiekem net toch wel?