Vandaag was Carolien mijn PSST. Oftewel, mijn Privé Sponsor Steun en Toeverlaat. Ze had van te voren al gewaarschuwd dat ze wel moest werken, maar toch was het heel gezellig met haar. Zo hebben we simultaan een mandarijn gegeten toen we ontdekten dat zij op kantoor een mandarijn ging eten en ik er thuis ook eentje op mijn dagplanning had staan 🙂
Vanochtend bedacht ik dat het enige dilemma waar ik vandaag voor zou komen te staan te maken had met nootjes. Het gratis bakje nootjes dat na de theatervoorstelling door de barmedewerkers van het theater op je tafel wordt gezet als je na afloop van de voorstelling nog even een drankje doet. Heel attent natuurlijk van het theater, maar nogal funest voor je dagtotaal aan calorieën. “Ik hoop dat ik ze kan laten staan” schreef ik op twitter. Niet alleen Carolien kwam mij toen op twitter en Whatsapp te hulp, ook andere tweeps stuurden me tweets waarin ze uitlegden hoe vies die nootjes eigenlijk zijn.
Vlak voordat ik het theater inliep stuurde Carolien nog een whatsapp met een stel cheerleaderssmileys die cheerden dat nootjes vies waren en dat we ze niet gingen opeten. Het hielp. Niet alleen moest ik er erg om lachen, toen een paar uur later de nootjes werden uitgedeeld hebben we maar gewoon gezegd “Nee bedankt”. Hoppa, gelukt!
Dat ik nu voor de rest van mijn leven nooit meer nootjes durf te eten in openbare gelegenheden, neem ik maar op de koop toe. 🙂
Goed gedaan Margje!
(ik ben gelukkig niet Zo van de nootjes, maar zet me geen kaas of worst voor 😉 )
Was het een leuke avond?