Maandagochtend fietste ik iets voor half zeven naar het station. Het was nog pikkiedonker en de heldere lucht toonde duizenden sterren.
Gisteravond fietste ik om zeven uur naar mijn theaterles. Het begon al te schemeren, merkte ik op toen ik door de straat reed.
Het wordt steeds vroeger donker en het wordt steeds later licht.
Ik probeer het maar positief te bekijken. Steek gezellig kaarsjes aan. Ben blij met mijn nieuwe (nou ja nieuw, tweedehands, maar voor mij nieuw) fiets die goede verlichting heeft. Doe alsof mijn avonden langer zijn (omdat het zo aanvoelt als het om acht uur al donker is!), dat is iets wat mij, als avondmens, wel vrolijk maakt. Ik kijk naar de sterren en wacht tot er eentje valt zodat ik een wens kan doen. Continue reading “Donker?”