Wat anderen hebben met een wijntje of een paar koppen koffie, een eind hardlopen of een uurtje yoga, online shoppen of knuffelbeesten breien, heb ik met naar het theater gaan. Ik word er blij van.
Hoe vol mijn hoofd ook is, hoe moe mijn lijf ook, al zijn er zorgen en verdriet. Ik kan dat alles even vergeten als ik in een rode pluchen stoel zit en kijk naar een mooie voorstelling.
Soms kijk ik een voorstelling omdat ik er als theaterblogger zit. Die theaterblogs vind je hier: KLIK (onderaan die blogtekst vind je linkjes naar alle andere theaterblogs). Maar ik zie (natuurlijk) nog veel meer voorstellingen, omdat ik er zelf kaartjes voor kocht.
Gisteravond zat ik met Lief, vriend H. en vriendin T. bij een try out van Wim Helsen. Vanuit een heel simpel idee (wat ik natuurlijk niet ga verklappen), maakte hij een enorm grappige voorstelling van bijna anderhalf uur. Zelfs de autopech op de terugweg kon onze avond niet verpesten, we lachten gewoon door om alle grappen die we die avond hadden gehoord en nog eens navertelden en geinden wat met elkaar door (okay, vriend H. van wie de auto was, vond het waarschijnlijk wel steeds minder grappig. Hopelijk valt het mee H. en kost de reparatie niet te veel). Maar goed, Wim Helsen dus. Aanrader. Of niet, als je een heel ander gevoel voor humor blijkt te hebben dan ik. Dat kan. Want mijn gevoel voor humor is breed. Breder dan ik zelf ben 😉
Vorige week zag ik met vriend R. de nieuwste voorstelling van De Verleiders. Deze theatergroep krijgt het elke keer (dit is deel 4 van hun serie over maatschappelijke onderwerpen) weer voor elkaar om een intrigerende en fascinerende en tegelijkertijd vermakelijke voorstelling te maken over relevante onderwerpen. Het enige nadeel van het bekijken van hun voorstellingen is dat je enigszins gedesillusioneerd weer naar huis gaat. En op zoek moet naar een nieuwe bank voor je bankzaken bijvoorbeeld, of moet gaan nadenken of je nu wel of niet genept wordt door de farmaceutische industrie. Gewoon ontspannen achterover leunen is er niet meer bij. Maar hun shows blijven een aanrader wat mij betreft. Ze zetten me vaak meer aan het denken dan een uitgebreid krantenbericht of documentaire over hetzelfde onderwerp.
Over twee en een halve maand sta ik met theatergroep Op Woensdag zelf te spelen op het grote podium. Ik hoop zo dat wij in ons publiek ook een fijne avond gaan bezorgen!
Niet doorgeklikt naar mijn theaterblogs? Dan noem ik ze hier gewoon voor jou nog een keertje expliciet op Margje.nu. Voor een avond mooie liedjes en in een fijne sfeer kunt u terecht bij Elke Vierveijzer, de mannen van Niet Schieten! deelde ik ook graag met jullie (al houd ik ze eigenlijk liever voor mezelf), alle taalvirtuozen kunnen terecht bij Wim Daniëls. En binnenkort komt er een blogpost over Tim Fransen bij. Wat mij betreft mag een avondje theater in het ziekenfonds. Ik denk namelijk echt dat het mij op de been houdt! 😉