Uit eten

Het bleek een nogal Albert Heijnig weekje te zijn, afgelopen week.

Woensdag aten we pompoensoep van pompoenen uit eigen tuin. Lang geleden als een van de vele moestuintjes van de Appie geplant, en nu dan eindelijk geoogst.

Vrijdag en zaterdag gingen we uit eten (zo ga je nooit, zo ga je twee keer in twee dagen!). Beide keren via de restaurantactie van de Albert Heijn (want uit eten is al duur genoeg, dus als het twee halen één betalen is dan worden we wel blij).

Vroeguh (ik ben namelijk al echt oud ondertussen, dus ik mag vroeger zeggen), gingen Lief en ik best vaak uit eten. Maar de laatste jaren denk ik steeds vaker dat we van het geld dat we voor ons vieren in een restaurant moeten uitgeven ook ongeveer een hele week maar toch zeker wel ruim een halve week boodschappen kunnen doen. Ik word niet alleen ouder, maar ook praktischer.

Natuurlijk komt het ook omdat we steeds meer kosten hebben. Die kinderen zijn namelijk niet gratis (deze week rekeningen voor de dansles, school wilde ook geld voor kluishuur en weet ik veel wat (en dan moet de rekening voor de uitwisseling naar Spanje nog komen) en in het openbaar vervoer mogen ze ook niet meer op een railrunner meereizen). Begrijp me goed, ik klaag niet. We hebben een fijn leven vol kansen en geluk. Maar ons maandinkomen is nou ook weer niet zo ruim dat alles mogelijk is, we moeten keuzes maken omdat niet alles kan. Elke maand uit eten kan dus niet. Of nou ja, het kan wel, maar dan zou iets anders weer niet kunnen. Goed, u begrijpt me wel.

Lang verhaal kort maken is niet echt mijn ding. Ik wilde dus eigenlijk uitleggen dat het heerlijk luxe was om een keer (of twee) uit eten te zijn en achter instagramwaardige bordjes vol mooie gerechten te zitten.

Nog leuker was het gezelschap. Vrijdag waren dat vrienden. We hadden onze kinderen bij ons thuis bijelkaar gezet met wat pizza’s in de oven, terwijl wij dus naar een restaurant gingen. Ik kon mij niet heugen wanneer ik voor het laatst als stel met een ander stel uit eten was geweest en vond het serieus een serieuze actie. “Heel volwassen voel ik me nu”, appte ik een paar vriendinnen.

Op zaterdag namen Lief en ik mijn ouders mee om samen met ons en de kinderen te dineren en te vieren dat mijn moeder de volgende dag jarig was.

Rijkdom was het. En niet per se omdat we uit eten konden en de driegangenmaaltijden konden betalen. Maar vooral omdat we dat konden doen met fijne mensen. Vrienden die voor je klaar staan. En lieve ouders die er nog zijn. De afgelopen jaren heb ik een paar keer gedacht dat mijn ouders een ziekte niet zouden overleven. Dat we nu een verjaardag konden vieren met hen samen, dat was eigenlijk het grootste cadeau.

En morgen wordt het salaris gestort. Gelukkig maar. Er staan namelijk nieuwe plannen op het programma. Om de herfstvakantie te vieren gaan we met ons gezin twee dagen op pad. Via een aanbieding (duh!) van vakantieveilingen.nl èn ook weer deels via de Albert Heijn. Ik heb het afgelopen jaar namelijk koopzegeltjes gespaard. Omdat die qua rente meer opleveren dan je (spaar)geld op de bank te zetten. Morgen lever ik mijn zegelboekjes in bij de Appie en met mijn gespaarde geld gaan we dus lekker samen op pad.

Kneuterigheid ten top misschien allemaal. Maar leuk dat dat soms is!

P.s. Die AH restaurantactie is nog geldig t/m 29 oktober. Heb je nog een bon nodig? Laat me weten, ik heb over! 🙂