Naast een VIP zijn, heb ik nou ook last van FIP. Mijn Fiets Is Pleite namelijk…
Blogde ik gister nog zo vrolijk over mijn VIPstatus, werd ik ‘s avonds bij aankomst op het treinstation minder blij: mijn fiets was gestolen! Een beetje verdwaasd liep ik wel drie keer langs het fietsenrek waar ik mijn fiets ‘s ochtends had ingezet en langs alle fietsenrekken waar ik ‘m zeker niet in had gezet, maar waar ik hoopte hem wonderbaarlijk te zien verschijnen. Niets nada noppes nul. Ik werd steeds bozer en verdrietiger, maar was te moe om te huilen.
Ik appte Lief “Fiets gestolen”, slaakte een diepe zucht en begon naar huis te lopen, ondertussen berekenend hoelang ik lol had gehad van deze fiets. Ik had ‘m net een paar weken geleden gekocht, na lang zoeken naar een fijne fiets. Het was een tweedehandse, maar wel een goede. Gekocht bij de fietsenwinkel, en niet goedkoop. Een Gazelle Orange Limited edition (die trouwens niet eens oranje was, maar gewoon saai grijs). Ik denk dat het mijn duurste fiets was sinds ik in mijn puberteit een echt nieuw exemplaar kreeg.
Daar gaat mijn spaargeld, mopperzeurde ik in mijzelf.
Waarom kunnen mensen toch niet met hun spullen van andermans spullen afblijven?
Onderweg uitte ik mijn gevoelens maar vast op Twitter en Facebook. De reacties hielpen een beetje.
Net voor twaalven was ik thuis.
Het was een lange, vermoeiende en rare dag geweest.
En ik kwam dan wel thuis zonder fiets, in België kwamen meer dan dertig mensen nooit meer thuis.
Ik weet het, je kunt je eigen leed niet altijd vergelijken met dat van de rest van de wereld (en maar goed ook, want dan zou je je bijna nergens meer druk om mogen maken), maar het zet het wel een beetje in perspectief.
Toch baal ik, ook vandaag, nog best een beetje veel van mijn gestolen fiets. Bestaat er eigenlijk ook een site waar je een nieuwe fiets kunt laten crowdfunden? 😉
En dan nu eens opzoeken of ik het framenummer nog ergens kan achterhalen….
Pe Daalemmer en Rooie Rinus kunnen er ook over meepraten…(KLIK)
Dat is k*t…
Behoorlijk Giensie!
He, wat naar! He moment dat je beseft dat hij er echt niet staat 🙁 En je had nog maar een paar weken plezier gehad van deze fiets, dat maakt het nog schrijnender.En dan nog naar huis moeten lopen terwijl je al zo moe was, ik snap dat je je knap beroerd voelde! Knuffel. Het ene leed kun je niet vergelijken met het andere maar zoals je al zegt helpt het bij relativeren.
Echt super balen. Soms helpt het om een oproep op Facebook te plaatsen met een foto. Of mensen mee willen kijken. Zo vond een kind van een vriendin binnen een dag zijn (dure) fiets weer omdat mensen hem hadden gevonden.
Oei, ik ken het gevoel. Lang geleden 5 weken vakantiewerk gedaan, eindelijk een keer een mooie fiets – gestolen op het station. Zo boos!!
Wel aangifte doen, hoor. Regelmatig worden er fietsen (terug)gevonden door de politie, maar als er geen aangifte gedaan is weten ze niet waar ze thuishoren …
Dat is flink balen Margje.
Hoop dat je je fiets op wonderlijke wijze toch nog (spoedig) terug krijgt.
K.*.T is het!! Ik snap niet dat mensen zoiets kunnen doen. Maar ja, er is zoveel wat ik niet snap van de mensheid. Toch hoop ik voor je dat je fiets op wonderbaarlijke wijze weer tevoorschijn komt!!