Als ik het mailbericht zie, schrik ik even.
Doorgaans is het stiekem best handig dat Facebook je een berichtje stuurt wanneer iemand jarig is. Want, eerlijk is eerlijk, ik vergeet ook wel eens een verjaardag. Maar deze jarige leeft niet meer. Eind vorig jaar is hij overleden, nadat hij lang ziek is geweest en zijn familie steeds meer afscheid moest nemen van wie hij ooit was en van het idee van een toekomst samen met hem. Heel verdrietig, want hij was nog jong, vader van twee pubers. Mijn leeftijd. En hoewel ik hem niet heel goed kende, maakte het toch indruk. Het was raar om hem al een jaar niet meer te kunnen zien en spreken bij de evenementen waar hij eigenlijk gewoon bij hoorde te zijn en ik vond het heftig om te horen dat hij was overleden.
En nu, een paar maanden later, opeens een mailtje van Facebook. Met de tip om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Au. Dit is wel heel pijnlijk.
Het wordt nog gekker als ik later op Facebook zie dat er daadwerkelijk heel wat felicitaties op zijn tijdlijn staan. Mensen die hem vrolijk een heel fijne verjaardag wensen. Die blijkbaar niet weten dat hij dood is. Die schrijven “Gefeliciteerd en maak er een mooie dag van!”, of “Maak er een topdag van!”. Ik kan het niet laten en scroll door de berichten. Zie ballonnen. Lees dat iemand hem een mooi nieuw levensjaar wenst. Tussen de alledaagse en doorgaans (maar nu dus niet!) heel gewone felicitaties door, staan berichtjes waarin de familie sterkte wordt gewenst, of waarin kusjes naar de wolken worden gezonden. Maar de reguliere felicitaties overheersen.
Ik klik de pagina weg en bedenk dat je online nog tijden door kunt leven, terwijl offline je geliefden, familie en vrienden al lang afscheid van je hebben genomen.
Het geeft natuurlijk iets van de vluchtigheid van een platform als Facebook weer. Als je ook bevriend bent met mensen die niet in je adressenboekje staan (en dus geen condoleancekaart krijgen bijvoorbeeld), dan kan zoiets als dit dus gebeuren; dat je online vrienden niet weten dat je er eigenlijk niet meer bent. Niet eens weten misschien dat je al lang geleden ziek bent geworden.
Voor mij voelt het al best gek. Ik kan me amper voorstellen hoe het dan voor zijn familie moet zijn. Al die blije vrolijke berichten.
Maar misschien maak ik het zwaarder dan het al is.
Is het eigenlijk wel mooi dat hij zo nog meer bestaat dan alleen in herinneringen.
Ergens online is er nog een wereld waarin hij gewoon nog leeft, en in gedachten van anderen gewoon een taartje zat te eten op zijn verjaardag. Want zij weten het nog niet, die anderen. Dat hij er niet meer is. In hun wereld is hij er gewoon nog. Eigenlijk leven zij in een betere wereld. Eentje waarin hij niet dood is.
Phoe. Heftig. Ik geloof dat ik er als familie echt heel, heel verdrietig om zou worden. Bizar eigenlijk hoe dat werkt met social media.
Ja, inderdaad heftig. Ik zag ook dat er soms onder een felicitatie werd gemeld door weer iemand anders (die blijkbaar zowel de reageerder als ‘de jarige’ kende), dat de persoon ondertussen was overleden. Zal ook gek voelen dan…
Misschien toch wel goed om de facebook pagina te verwijderen na het overlijden…en het laat ook weer zien dat je 500 facebook vrienden kunt hebben maar dat je in principe maar een handvol echte vrienden hebt, die betrokken met je zijn….
Ja, maar het kan snel gaan. En als je dan alleen elkaar kent/contact via Facebook, dan kun je wel eens wat missen natuurlijk. Als ik er niet meer zou zijn, vraag ik me af hoe lang het duurt voordat dat online begint op te vallen bij mijn lezers…
Je kunt volgens mij als naaste een facebookaccount laten sluiten als je een overlijdensakte kunt aantonen. Gelukkig nooit hoeven doen, dus geen idee hoe dat werkt. Maar ik weet ook dat sommige mensen er juist bewust voor kiezen om de socials van de overledene te laten bestaan. Is een persoonlijke keus natuurlijk.
Ja, dat kan zeker Jenn, maar ik hoorde laatst van een vriendin dat dat ook wel heftig is om te doen, en dat sommige mensen het inderdaad niet willen omdat er dan van alles verandert. Zoals dat je dan zelf bijvoorbeeld opeens nog wel als getrouwd vermeld staat, maar niet meer met wie. Omdat die pagina dan weg is. Ingewikkeld hè?
Ik heb dit inderdaad voor de pagina van mijn vader gedaan: het was heftig maar minder heftig als dit soort dingen te moeten meemaken denk ik…het geeft wel weer aan dat sociaal media speciaal is…
Ik zit niet op Facebook. Heb het eerlijk gezegd nog nooit gemist. Heb levende vrienden en kennissen en die bijhouden is al een klus. Op mijn verjaardagskalender (in laten vullen op mijn bruiloft door alle gasten, volgens mij een idee van jou, goed plan overigens) zie ik precies wie jarig is. Na een aantal jaren zijn en overigens ook al weer een aantal mensen getippext om verschillende redenen. Ik houd het dus maar op de echte wereld en feliciteer alleen als ik zeker weet dat ik nog Lang zal ze leven kan zingen.
Jaaaaa. Die verjaardagskalender als soort gastenboek laten invullen op huwelijksfeest was idd mijn idee. Leuk!!!
Herinner me nog een blog waarin je schreef dat ene Jan (of andere naam) jarig was maar dat je geen idee meer welke Jan (of andere naam) dat was. Dat heb ik altijd onthouden. Op mijn kalender was het dus verplicht voor- en achternaam in te vullen. Op een paar leukerds na die dus bij hun datum Ik (of iets anders cryptisch) schreven was de kalender behoorlijk duidelijk. Inmiddels enkele (zogenaamde) vrienden, overleden familieleden en ex collega’s die wat minder aardig bleken dan gedacht afgevoerd en wat nieuwe mensen toegevoegd mar ik heb zo toch een aardig beeld van degenen die ik moet feliciteren. En dat levert vaak leuke appjes op. Hoe weet jij dat nou??? Van mensen die ik al tijden niet heb gesproken. Die zijn allang vergeten dat ze hun datum ingevuld hebben. Dus daar ontstaan soms ook weer leuke appgesprekjes. En dat allemaal dankzij jouw goede idee 🙂 .
Zo leuk dit. En herkenbaar dat er soms namen op staan inderdaad die eigenlijk uit je leven zijn verdwenen. Hoe dan ook.
Blijft iets heftigs vind ik. Heb ook afgesproken met mijn man dat hij tijdelijk overlijdensbericht op fb zet als ik onverhoopt mocht overlijden en dat ie m dan afsluit na een paar maanden. En vice versa. Nou heb ik sowieso alleen maar echte vrienden en familie op fb, maar toch….Alleen hoop ik dat mijn en zijn verscheiden nog zolang duurt dat fb tegen die tijd alweer een gepasseerd iets is, net zoals Hyves. Anderzijds vind ik het mooi dat jij de positieve kant ervan ook ziet, dat je op die manier toch stukje door blijft leven😻
Dank je Moi!