Zomaar een zaterdag

Mijn Lief ligt nog te slapen. Ook Oudste en Jongste zijn nog niet beneden geweest. Het is stil in huis. Maar ik weet dat het vol leven is, met boven in elk bed iemand waar ik zielsveel van houd.

Ik heb wat moestuintjeplantjes verpot, thee gezet, het Volkskrantmagazine gelezen, de kat geaaid.

Het zou zo maar elke zaterdagochtend kunnen zijn van bijvoorbeeld drie jaar geleden.

Alsof Oudste niet het huis uit is gegaan vorig jaar augustus en studiefinanciering krijgt (“Het geld van Ome Duo is weer binnen mam!”) in plaats van zak- en kleedgeld.

Alsof Lief niet opeens in een ambulance lag afgelopen dinsdag omdat zijn linkerlong volledig ingeklapt was  (dat schijnt dus zomaar spontaan te kunnen gebeuren, vooral bij jonge lange slanke mannen, wat hij dan zelf wel een bevestiging vond van zijn best nog jong en slank zijn).

Alsof Jongste niet al bijna 17 is en gisteren een proefrijles had (“Ik mocht ook gewoon op de snelweg rijden!”).

Alsof ik niet vorig weekend mijn eerste vaccinatieprik kreeg.

Het zou zo maar een paar jaar geleden kunnen zijn. Zelfde mensen. Zelfde huis. Zelfde krant, zelfde tafel.

Maar er loopt een andere kat rond.  En woorden als lockdown, quarantaine, mondkapje, zoommeeting en anderhalvemetersamenleving zijn opeens net zo normaal als tuinpad, pindakaas en bibliotheek. Familieleden en vrienden al maanden niet gekust of omarmd, of soms gewoon niet eens in real life gezien. Zorgen om besmettingen, gesloten scholen, online colleges, verjaardagen en andere feesten die niet worden gevierd zoals we ooit bedacht hadden dat we ze zouden vieren, geplande reizen die nooit zijn gemaakt.

Het is 2021. En het is zoals het is. Niet het jaar waarop we gehoopt hadden. Maar boven slapen mijn liefsten. En straks zet ik een nieuwe pot thee, pel een sinaasappel uit de fruitmand die Lief kreeg thuisgestuurd van attente vrienden, knuffel de kat en geef mijn moestuinplantjes nog maar weer eens wat water. Dan is het bijna alsof er niets aan de hand is. Voor even gewoon domweg gelukkig in de Julianastraat. En het is niet eens een miezerige ochtend.

12 thoughts on “Zomaar een zaterdag”

  1. ‘Domweg gelukkig in de Dapperstraat’ met een niet zo vanzelfsprekende bibliotheek meer, en wel dat ik heel veel van je hou.

    1. Dat van die bieb is idd een beetje protest, want zou normaal moeten zijn!

  2. ❤️, het zit soms in de kleine dingen (die eigenlijk helemaal niet zo klein zijn maar uiterst wezenlijk).

  3. Mooi geschreven weer en inderdaad het enige wat belangrijk is, zijn de mensen waar je van houdt. Wat een schrik, maar fijn dat je lief er weer bovenop is.
    We houden vol in deze rare wereld van nu.
    To everything, There is a season
    And a time to every purpose, under heaven
    A time of love, a time of hate
    A time of war, a time of peace
    A time you may embrace, a time to refrain from embracing (the Byrds)

  4. Die kleine momenten waarin alles even goed is.
    Die zijn zo fijn en belangrijk!
    Hopelijk heb je vandaag weer zo’n dag 💋

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *